Το “πάρτι” της επιστροφής με… καλεσμένο τον “Ζοτς”!

​Ήρθαν έτσι τα πράγματα που οι «πράσινοι» θα παίζουν τα πάντα για την επιστροφή στην ελίτ κι ο «Ζοτς» θα παλεύει για να πετύχει τον μεγαλύτερο στόχο από την ημέρα που υπέγραψε στη Φενέρ, να διεκδικήσει την κούπα μέσα στην Κωνσταντινούπολη. 

Ποιος να το ‘λεγε πως ο Παναθηναϊκός θα αποτύγχανε όλες τις φορές από το 2012 μέχρι σήμερα και θα φτάναμε στο 2017, με τον Ομπράντοβιτς και πάλι στο ΟΑΚΑ, αυτή τη φορά ως αντίπαλος, για να συνοδευτεί με επιστροφή των «πράσινων» σε φάιναλ φορ! Αν αυτό δεν λέγεται «μοίρα», τότε…

Διάβαζα το μεσημέρι, στατιστικό θέμα για το απόρθητο ΟΑΚΑ με νούμερα που δεν αμφισβητούνται και αποδεικνύουν πως η έδρα θα παίξει αποφασιστικό ρόλο σ’ αυτή τη μονομαχία του Παναθηναϊκού με την Φενερ. Πριν από ενάμιση μήνα πολλοί θα διάλεγαν «Παναθηναϊκό» για αντίπαλο στους «8», αλλά ουδείς θα έλεγε το ίδιο, αν ήταν οι «πράσινοι» αυτοί που θα είχαν το πλεονέκτημα της έδρας. 

Για να πας σε φάιναλ φορ δεν αρκεί το 81% της έδρας. Για να πας σε φάιναλ φορ πρέπει να μάθεις να κερδίζεις μακριά από το σπίτι σου κι αυτή είναι η βασική διαφορά του φετινού Παναθηναϊκού με τον Παναθηναϊκό των προηγούμενων χρόνων. Οσα δεν έφεραν τα χρόνια, τα έφεραν οι τρεις τελευταίες αγωνιστικές με την ομάδα του Πασκουάλ να κάνει τεράστιο διπλό στη Βιτόρια, να νικά στο ΟΑΚΑ την ΤΣΣΚΑ και να «καθαρίζει» στο Τελ Αβίβ, κερδίζοντας και τους τρεις «τελικούς» που έδωσε τον τελευταίο ένα μήνα!

Αρα, για να φτάσει ο Παναθηναϊκός να κρατήσει την τύχη στην χέρια του, όφειλε να δείξει τον χαρακτήρα εκείνο που τον έκανε μεγάλη ομάδα. Οφειλε να δημιουργήσει τη «χημεία» και την αυτοπεποίθηση εκείνη που θα έκανε τον αντίπαλο να νιώθει μειονεκτικά κάθε φορά που τον είχε απέναντί του. Επρεπε να φτάσει στο σημείο να μπαίνει στη δυσκολότερη έδρα της Ευρώπης και να πιστεύει πως είναι ικανός για να νικήσει, να κοιτάει τον αντίπαλο στα μάτια και μπροστά σ’ αυτό το κοίταγμα να φοβίζεται ο αντίπαλος και όχι ο ίδιος.

Αυτή η μεταμόρφωση λοιπόν, έστω κι αν δεν έχει επιτευχθεί στον απόλυτο βαθμό, πιστώνεται στον Τσάβι Πασκουάλ που κατάφερε αυτό που δεν κατάφεραν να «μπολιάσουν» οι προηγούμενοι. Προφανώς και το ρόστερ του Παναθηναϊκού είναι πολύ πιο ποιοτικό από το αντίστοιχο των προηγούμενων χρόνων, προφανώς και ο φετινός πήχης ήταν υψηλότερος από τον αντίστοιχο πέρυσι και πρόπερυσι, αλλά όπως και να ΄χει το βέβαιο είναι ότι ο Ισπανός κατάφερε να μεταδώσει μια σιγουριά, μια πίστη, μια βεβαιότητα πως αυτή η ομάδα μπορεί πλέον να νικάει σε κάθε έδρα.

Στο Τελ Αβίβ ο Παναθηναικός είχε δύο πρόσωπα, αλλά το καλό του ήταν τόσο ισχυρό που δεν μπορούσε να αμφισβητηθεί από την αδιάφορη βαθμολογικά Μακάμπι. Ο εκπληκτικός Μάικ Τζέιμς πήρε από το χεράκι την ομάδα του Πασκουάλ στη γ’ περίοδο, έχοντας στο πλευρό του τον αλύγιστο Σίνγκλετον και τον ώριμο Παππά που κάνει πράγματα που τον αλλάζουν επίπεδο. Αν ο Σίνγκλετον είναι μακράν η πιο επιτυχημένη καλοκαιρινή μεταγραφή του Γιαννακόπουλου, ο Παππάς είναι μια περίπτωση-φαινόμενο που ο χειρισμός του πιστώνεται στον Πασκουάλ.

Δεν θυμάμαι παίκτη που να κάνει περισσότερο «θόρυβο» με τις άμυνές και το πάθος του απ’ ό,τι με τις 20άρες και τις 25άρες που έβαζε μέχρι πρότινος! Είναι πολύ δύσκολο για έναν παίκτη τέτοιου στυλ να αλλάξει το τσιπάκι και να αντιληφθεί σε αυτό το βαθμό πως αυτός ο ρόλος που έχει τώρα είναι πιο απαραίτητος απ’ αυτόν που του έδωσε ένα σπουδαίο συμβόλαιο και που τον έφερε σε κορυφαίο επίπεδο. Ο Παππάς έχει περάσει από πολλά στάδια, καλά και άσχημα, δύσκολα και λιγότερο δύσκολα, αλλά αυτη η φάση που διανύει το τελευταίο δίμηνο είναι αυτή που μπορεί να τον καταστήσει υπεραπαραίτητο στον Παναθηναϊκό.

Ο Παππάς ήταν ο άνθρωπος – κλειδί στην άμυνα, ήταν ο άνθρωπος που με δύο κλεψίματα στη επαναφορά της μπάλας, έδωσε το έναυσμα για την αντεπίθεση του Παναθηναϊκού και την επιστροφή από το -10, ήταν αυτός που μαζί με τον Τζέιμς άλλαξαν το μομέντουμ του αγώνα, για την ακρίβεια άλλαξαν τη ροή του παιχνιδιού». Τελείωσε τον αγώνα με 6 πόντους, 5 ριμπάουντ και 5 κλεψίματα (!), ένα λιγότερο από τον μοναδικό Σίνγκλετον που σταμάτησε στους 13 πόντους με 8 ριμπάουντ και 6 κλεψίματα! 

Τι ακολουθεί από ‘δω και πέρα; Το ΟΑΚΑ αποτελεί από μόνο του εγγύηση, αλλά δεν σφραγίζει εισιτήρια για φάιναλ φορ, πόσω μάλλον όταν έχεις απέναντί σου τον μετρ των ανατροπών, τον μετρ των φάιναλ φορ. Είναι από τις περιπτώσεις εκείνες που αισθάνεσαι πως δεν έχεις να αντιμετωπίσεις μια ομάδα, αλλά έναν προπονητή. Αν ρωτήσεις 10 Παναθηναϊκούς «με ποιον θα παίξει η ομάδα σου στα προημιτελικά», η απάντηση θα είναι «με τον Ζοτς» κι όχι με τον Φενέρ,, όχι μόνο για να συναισθηματικούς λόγους, αλλά επειδή κάθε ομάδα με τον Ζοτς στον πάγκο κουβαλάει και το ειδικό βάρος του προπονητή της.

Σαφέστατα και η φετινή Φενέρ δεν τρομάζει, ίσως είναι η χειρότερη ομάδα από τότε που ο Ομπράντοβιτς κάθισε στον πάγκο της, ωστόσο δεν παύει να είναι μια ομάδα που έχει χτίσει χαρακτήρα. Ο «Ζοτς» δεν έχει νικήσει ποτέ στο ΟΑΚΑ από την ημέρα που έφυγε από τον Παναθηναϊκό, αλλά όλα τα παραπάνω αποτελούν επιπλέον κίνητρα για έναν προπονητή που έχει μάθει να ψάχνει τις προκλήσεις πριν από τέτοια παιχνίδια.

Ο Παναθηναϊκός από την άλλη δεν έχει κανέναν λόγο να τρομάξει ή να προβληματιστεί σ’ αυτή τη φάση. Διανύει τη καλυτερή του περίοδο, μοιάζει πιο γεμάτος από ποτέ, έχει το τεράστιο αβαντάζ της έδρας και κυρίως έχει μια… απέραντη δίψα για φάιναλ φορ. Οι Παναθηναϊκοί ζουν και αναπνέουν για να επιστρέψει η ομάδα στην ελίτ κι αυτό από μόνο του μπορεί να «πνίξει» οποιονδήποτε αντίπαλο παίζει μπροστά σε 20.000 κόσμο!

Υ.Γ.1: Ποιος να το ‘λεγε πως θα έφτανε η στιγμή που ο Σάρας θα νικούσε και θα έστελνε τον Ζοτς να παίξει την πρόκριση απέναντι στον Παναθηναϊκό στο «καυτό» ΟΑΚΑ…

Υ.Γ.2: Το πιο εντυπωσιακό στατιστικό από το Τελ Αβίβ δεν είναι άλλο από τα 15 κλεψίματα του Παναθηναϊκού! Μόλις 3 η Μακάμπι, 12 περισσότερα οι «πράσινοι» που κατάφεραν κάτι σπάνιο, να έχουν κατά το ήμισυ διπλάσια κλεψίματα απ’ ό,τι λάθη!

Πηγή: sdna.gr