Υπάρχει ακόμα χρόνος και χώρος για τον Κουρμπέλη!

​Παραφράζοντας αυτό που συνηθίζουμε να λέμε… “ντέρμπι από τα παλιά”, μπορούμε πλέον να το ονομάσουμε… “ντέρμπι από τα νέα”. Δεν αφορά μόνο σε αυτό που είδαμε στη Λεωφόρο. Πρόσφατα το είδαμε στο ΟΑΚΑ, το είδαμε στην Τούμπα. Τρεις ήττες για τον Ολυμπιακό με μηδέν γκολ, μηδέν βαθμούς και κυρίως, με “μηδέν” απόδοση. Ειδικά κόντρα στον Παναθηναϊκό… 

Εχουν αλλάξει φυσιογνωμία τα ντέρμπι. Συνέβη σε ροή πρωταθλήματος, πράγμα όχι και πολύ συχνό, αλλά συνέβη. Αν ο Ολυμπιακός δεν το αντιληφθεί και καλυφθεί πίσω από τη “μικρή” ήττα από τον Παναθηναϊκό, αυτό θα “φωλιάσει” με΄σα του, ενόψει των αγώνων για το Κύπελλο. Διοργάνωση που πλέον και για εκείνον, όχι μόνο για τους άλλους τρεις, έχει αποκτήσει πολύ μεγάλη σημασία. Για την ισορροπία του. Αντίστοιχα για Παναθηναϊκό, ΑΕΚ και ΠΑΟΚ αν αυτές τις νίκες επί του Ολυμπιακού τις “μετρήσουν” περισσότερο από όσο αξίζουν, παίρνουν το δικό τους ρίσκο. Τα ντέρμπι είναι μπροστά, δεν έχουν τελειώσει… 

Για το ματς της Λεωφόρου, της μίας τελικής για τους ερυθρόλευκους και της καμίας στην εστία, δεν χρειάζεται να πεις πολλά περισσότερα. Ζητούμενο πια είναι το αν ο νικητής θα μπορέσει να υπερασπιστεί όχι τη νίκη του, αλλά αυτή την εμφάνιση κυριαρχίας και αν ο ηττημένος θα βρει τρόπο να αντιδράσει, όπως θα έκανε αν το τελικό σκορ ήταν αυτό που θα έπρεπε βάσει απόδοσης να είναι. 

Επειδή μπήκαμε σε εβδομάδα Εθνικής, αν κάποιος πρέπει να σταθεί λίγο περισσότερο στο ντέρμπι της Λεωφόρου, εκείνος είναι ο Μίκαελ Σκίμπε. Για τον Δημήτρη Κουρμπέλη υπάρχει ακόμη χρόνος για το ματς με το Βέλγιο. Για το αν υπάρχει χώρος στην Εθνική δεν υπάρχει καμία αμφιβολία. Εστω με την Βοσνία, αν θεωρείται “παρεξηγήσιμο” να γίνει κλήσει πάνω στις κλήσεις. 

Η εμφάνισή του στον αγώνα με τον Ολυμπιακό “φωνάζει” ότι έχει θέση στην Εθνική. Ειδικά σε αυτή τη – με μια έννοια – διευρυμένη Εθνική των 24 παικτών που επέλεξε ο Σκίμπε, προφανώς για να βάλει και νέα παιδιά στο κλίμα. Ο Κουρμπέλης, επειδή αργά ή γρήγορα θα κληθεί στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα δεν μπορεί να γίνει αλλιώς, έπρεπε να είναι εκεί. Χωρίς απαραίτητα να πάρει τη θέση κάποιου άλλου. Θα ήταν κερδισμένος χρόνος για την ίδια την ομάδα και βέβαια, κατ’ επέκταση τον ποδοσφαιριστή. 

Χρόνος που θα έπρεπε να έχει κερδίσει η Εθνική μας με τον συγκεκριμένο ποδοσφαιριστή, να θυμίσουμε μέλος των μικρών Εθνκών ομάδων και με επιτυχίες, από τότε που αγωνιζόταν στον Αστέρα. Από τότε που απέκλειε με εμφάνιση αλά Λεωφόρου την Μάιντς. Τότε δεν ασχολήθηκαν οι ομοσπονδιακοί, ας γίνει τουλάχιστον τώρα. Και ενόψει αγώνων που “καίνε”… 

Ο Σκίμπε ασφαλώς και είναι κύριος των αποφάσεών του. Κανείς δεν μπορεί και δεν πρέπει βέβαια να του υποδεικνύει το παραμικρό. Αφήστε που ως Γερμανός, άρα και συμπατριώτης του Οτο Ρεχάγκελ, μπορεί κι εκείνος να πεισμώσει και να επαναληφθεί καμιά ιστορία τύπου Ζήκου και Στολτίδη. Διότι μπορεί τα αποτελέσματα να τον δικαίωσαν, αλλά όπως και να το κάνουμε ποδοσφαιρικά ήταν παράδοξο αυτό που συνέβαινε με τους δύο. 

Ο Κουρμπέλης και η Εθνική είναι μεγάλη συζήτηση. Η οποία θα έπρεπε να έχει “κλείσει” εδώ και χρόνια και όχι απλώς και μόνο τώρα που πια ο παίκτης αγωνίζεται στον Παναθηναϊκό. υπήρξε περίοδος που το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα έψαχνε χαφ και δεν καλούσε έναν παίκτη που την ίδια ώρα αγωνιζόταν στους ομίλους του Europa League. Ας την “κλείσουμε”, λοιπόν, πια αυτή την κουβέντα, προτού γίνει κουραστική. Για τις δύο πλευρές. 

Υ.Γ.: Μιλώντας για την Εθνική και για τον Σκίμπε και επειδή έχει γίνει πολύς λόγος, το να θέλει να στηρίξει τον κορμό που έχει επιλέξει για το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα, ανεξάρτητα με την κατάσταση των συγκεκριμένων διεθνών του, είναι μία τακτική που στο παρελθόν έχει πετύχει στην ομάδα. Ας το πούμε και με παράδειγμα. Το να καλεί τον Μπακασέτα τώρα, στο όχι καλό του φεγγάρι, είναι ο καλύτερος τρόπος για να κερδίσει έναν ποδοσφαιριστή. Τα πήγαινε – έλα θα ήταν που θα κόστιζαν στον παίκτη, όχι η στήριξη…

Πηγή: sport-fm.gr