Σύνδρομο Πυελικής Συμφόρησης: Μια επώδυνη κατάσταση για τις γυναίκες

​Ο όρος Σύνδρομο Πυελικής Συμφόρησης (ΣΠΣ) περιγράφει το πρόβλημα που δημιουργείται από τη μεγάλη συγκέντρωση αίματος στην περιοχή της πυέλου (κάτω μέρος της κοιλιάς), λόγω της ανεπαρκούς λειτουργίας του φλεβικού συστήματος στην περιοχή. Η αδυναμία του φλεβικού συστήματος να προωθήσει το αίμα πίσω προς την καρδιά λόγω ανεπάρκειας φλεβικών βαλβίδων, στένωσης ή θρόμβωσης, μπορεί να οδηγήσει στη δημιουργία κιρσών στην περιοχή της πυέλου -μη ορατών από την επιφάνεια του δέρματος.

Γιατί στις γυναίκες;

Λόγω της διαφορετικής ανατομίας στην περιοχή της πυέλου, το σύνδρομο τείνει να αφορά περισσότερο τις γυναίκες απ’ ότι τους άνδρες, στους οποίους οι δύο από τις τέσσερις πυελικές φλέβες μπορούν να εμφανιστούν και εξωτερικά ως κιρσώδεις φλέβες με την κλινική ονομασία κιρσοκήλες. Αντίθετα, οι ίδιες φλέβες στο γυναικείο σώμα βρίσκονται κρυμμένες βαθιά και έτσι είναι δυσκολότερο να βρεθούν χωρίς επισταμένη διερεύνηση.

Το σύνδρομο αφορά περισσότερο εκείνες που έχουν βιώσει την εγκυμοσύνη, με μεγαλύτερη συχνότητα στις ηλικίες 25 – 45 ετών, μετά από τη δεύτερη ή την τρίτη γέννα, μετά από πολλαπλές κυήσεις ή και σε γυναίκες που ακολούθησαν παρατεταμένη ορμονοθεραπεία με σκοπό την τεκνοποίηση. Μετά από τη γέννα, περίπου το 15% των γυναικών βιώνουν χρόνιο πόνο στην πύελο και το 30% των ασθενών με χρόνιο πόνο στο κάτω μέρος της κοιλιάς υποφέρουν από ανεπάρκεια των φλεβών της πυέλου. Τέλος, υπολογίζεται ότι ποσοστό 10 – 15% των κιρσών που εμφανίζονται στα γυναικεία πόδια έχουν ως αίτιο την ανεπάρκεια των φλεβών της πυέλου.

Ποια είναι τα συμπτώματα του Συνδρόμου Πυελικής Συμφόρησης;

Τα συμπτώματα και η βαρύτητά τους διαφέρουν κατά περίπτωση. Η αίσθηση βάρους, ενόχλησης ή πόνου στην περιοχή της πυέλου που δεν σχετίζονται με το φαγητό ή την παρατεταμένη ορθοστασία, σε συνδυασμό με την εμφάνιση ευρυαγγειών ή κιρσών στην κνήμη, ιδίως 3-6 μήνες μετά την γέννα, θα μπορούσε να είναι ενδείξεις για την ύπαρξη ΣΠΣ. Οι περισσότερες γυναίκες με Σύνδρομο Πυελικής Συμφόρησης αισθάνονται για μεγάλες χρονικές περιόδους πόνο ή αίσθηση τραβήγματος στην περιοχή της λεκάνης ο οποίος καθίσταται πιο επώδυνος κατά τη στάση, την άσκηση αλλά και σε καθιστή θέση. Τα συμπτώματα αυτά βελτιώνεται όμως σημαντικά με την κατάκλιση. Το ΣΠΣ μπορεί να προκαλέσει επίσης συμπτώματα ευερέθιστης κύστης, ανάγκη επιτακτικής ούρησης, ειδικά τις νυχτερινές ώρες, πόνο κατά τη διάρκεια έμμηνου ρήσης και της σεξουαλικής επαφής, κιρσούς στα κάτω άκρα, στην περιοχή του αιδοίου, του κόλπου και γύρω από το περίνεο.

Πώς μπορεί να διαγνωστεί το Σύνδρομο Πυελικής Συμφόρησης;

Πολλές γυναίκες με χρόνιο πόνο στην περιοχή της πυέλου αναζητούν ιατρική συμβουλή και λύση στο πρόβλημά τους, λαμβάνοντας όμως συχνά πλημμελή διάγνωση ή λάθος σύσταση θεραπείας καθώς η διάγνωση του ΣΠΣ δεν είναι εύκολη και συνήθως απαιτεί τη συμμετοχή διαφορετικών ιατρικών ειδικοτήτων (γυναικολόγου, ακτινολόγου, αγγειοχειρουργού).

Η διάγνωση πραγματοποιείται σύμφωνα με το ιστορικό της ασθενούς ώστε αρχικά να αποκλειστεί το ενδεχόμενο άλλων νόσων με παρόμοια συμπτωματολογία (π.χ. προβλήματα που σχετίζονται με το γυναικείο αναπαραγωγικό σύστημα). Η απεικόνιση της ροής του αίματος και ο εντοπισμός παλινδρόμησης καθώς και του αιτίου της (ανεπάρκεια βαλβίδων, στένωση, θρόμβωση, κ.λ.) είναι κρίσιμης σημασίας για την ενδεδειγμένη αντιμετώπιση του προβλήματος.

Ο έλεγχος για τη διάγνωση του ΣΠΣ και ανάλογα με την περίπτωση μπορεί να πραγματοποιηθεί με:

– Υπερηχογραφικό έλεγχο, διακολπικά ή από την επιφάνεια του κοιλιακού τοιχώματος για το ενδεχόμενο παλινδρόμησης στις φλέβες της πυέλου.

– Αξονική, μαγνητική ή και ψηφιακή φλεβογραφία που μπορούν να προσφέρουν πολλές ανατομικές πληροφορίες για το φλεβικό σύστημα.

Πώς αντιμετωπίζεται το Σύνδρομο Πυελικής Συμφόρησης

Η Θεραπεία του ΣΠΣ είναι απόλυτα εξατομικευμένη και ανάλογα με την περίπτωση ενδέχεται να περιλαμβάνει: Συντηρητική θεραπεία με αναλγητικά και παυσίπονα ή και ορμονοθεραπεία για την ανακούφιση του πυελικού πόνου.

Επεμβατική αντιμετώπιση η οποία κατά περίπτωση μπορεί να είναι:

– Λαπαροσκοπική – χειρουργική απολίνωση των φλεβών που πάσχουν, η οποία απαιτεί αναισθησία, τομές και αρκετό χρόνο ανάρρωσης.

– Ενδαγγειακή αποκατάσταση με εμβολισμό ή τοποθέτηση ενδοπροθέσεων στις πάσχουσες φλέβες. Ο εμβολισμός επιδιώκει το κλείσιμο των φλεβών που ανεπαρκούν δημιουργώντας τα προβλήματα της παλινδρόμησης και μπορεί να πραγματοποιηθεί με τη χρήση ειδικών ελασμάτων (coils), με χρήση σκληρυντικών ουσιών (αφρό), ή ενδοφλεβικό laser υπό ακτινοσκοπική καθοδήγηση. Οι παραπάνω ενδαγγειακές θεραπείες είναι ελάχιστα επεμβατικές, ανώδυνες για την ασθενή και απαιτούν ελάχιστη νοσηλεία.