Ο πικρός καφές του Αναστόπουλου!

Αν για κάποιο μυστήριο λόγο, ένα στούντιο παραγωγής επέλεγε να γυρίσει ταινία τη ζωή του, ο σκηνοθέτης θα είχε τεράστια διλήμματα. Αρχικά είναι το casting: Θα μπορούσε να τον ενσαρκώσει ο σπουδαίος Τζο Πέσι για να εντρυφήσει στο ιταλικό στυλ και με την ίδια ευκολία θα μπορούσαν να επιλέξουν και τον Μιχάλη Μόσιο (ευρύτερα γνωστός ως Tαμτάκος) για το ρόλο του. Δεύτερος προβληματισμός θα ήταν η χρονική περίοδος που θα έπρεπε να εστιάσει το έργο: Όταν μεγαλουργούσε ως ποδοσφαιριστής, όταν έζησε ένα χρόνο στην Ιταλία, όταν μικρός πίστευε ότι θα παίξει μπάλα ή μήπως στις περιπέτειές του ως προπονητής; Το κυριότερο δίλημμα, ωστόσο, θα ήταν η σκιαγράφηση του χαρακτήρα του. Ποιος και κυρίως τι είναι ο Νίκος Αναστόπουλος; Ικανός ή γραφικός; Οπορτουνιστής ή αδικημένος; Καιροσκόπος ή ηθικός; Αλτρουιστής ή εγωιστής; Ρομαντικός ή πραγματιστής; Εσπρέσο ή καπουτσίνο;

Είναι πραγματικά δύσκολο να κατατάξεις τον άνθρωπο που έχει ως σημεία αναφοράς του τον Μαρσέλο Λίπι και τον Νίκο Αλέφαντο! Μοιάζει ακατόρθωτο να προσδιορίσεις τον χαρακτήρα εκείνου που αποθεώνει τον Ετόρε Μεσίνα και παράλληλα απαξιώνει τη δουλειά του Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Φαντάζει αδύνατο να αγνοήσεις ότι έχει δουλέψει σε 15 ομάδες σε είκοσι χρόνια καριέρας, αλλά πώς να μην σημειώσεις ότι απέτυχε σε ελάχιστες εξ αυτών; Είναι αδιανόητο να μην τον ταυτίσεις με τον Ολυμπιακό, κι όμως είναι ο μοναδικός (Έλληνας τουλάχιστον) που είπε «όχι» στο άνευ όρων του Σωκράτη Κόκκαλη. Τι κάνεις, λοιπόν;

Μπορείς, απλά, να καταγράψεις τα γεγονότα που τον έχουν καθορίσει: Ακούει στο παρατσούκλι «allenatore», πίνει μανιωδώς espresso (σ.σ. από τότε που οι υπόλοιποι κουνούσαμε τα δέντρα για να χτυπήσουμε φραπέ), ήταν ο πρώτος ποδοσφαιριστής που πρωταγωνίστησε σε διαφήμιση στην τηλεόραση (το φημισμένο Rexona), κυκλοφορεί με τα ακριβότερα κουστούμια και τα πιο σενιαρισμένα κασκόλ για το λαιμό, γυμνάζεται ανελλιπώς, παίζει μπάλα με παλαίμαχους, έχει σπίτι στο Π. Φάληρο, συνήθιζε να τρέχει καθημερινά στον Αγ. Κοσμά, επιλέγει για καλό ιταλικό φαγητό τον Στέφανο (σ.σ. για μυημένους μόνο), δηλώνει εργένης κατ’ ανάγκη και παρότι πάνε χρόνια από το περίφημο μουστάκι του, η φήμη ακόμα τον ακολουθεί. Κι αυτά είναι μόνο τα μη ποδοσφαιρικά…

Το απωθημένο του Άρη! Τα ταξίδια που έκανε στην Ιταλία τον στιγμάτισαν. Το πρώτο ήταν ως ποδοσφαιριστές. 52 εκατομμύρια δραχμές είχε δώσει η Αβελίνο στον Ολυμπιακό και ο Νίκος Αναστόπουλος είχε βρεθεί να ζει σε μια βίλα 400 τετραγωνικών με πισίνα, υπολογιστή και με μια άσπρη Πόρσε για να κυκλοφορεί. Δεν ήταν απαραίτητα η ποιότητα ζωής που αναζητούσε, αλλά σίγουρα ήταν η κουλτούρα που ένιωσε να του ταιριάζει. Η γειτονική χώρα έγινε ο απόλυτος προορισμός του. Για βόλτα, για ψώνια, για αναψυχή, για προπονητική.

Πέρασε καιρό στο πλευρό του Μαρσέλο Λίπι – στον οποίο πρότεινε και τον Γρηγόρη Γεωργάτο – και ο σπουδαίος Ιταλός τεχνικός έγινε κάτι σαν μέντορας. Κάτι σαν, γιατί ο πραγματικός ήταν ο Νίκος Αλέφαντος. «Έμαθα τη σκέψη, την ποικιλία στην προπόνηση», εξηγεί ο Αναστόπουλος και προσθέτει για τον αγαπημένο του «Αλέ». «Συμφωνώ με τη φιλοσοφία του. Ότι μια ομάδα, για να σε κερδίσει, πρέπει να φτύσει αίμα. Άρα πρέπει να οργανώσεις την άμυνά σου. Όλα ξεκινούν από την άμυνα. O Kαπέλο και ο Mουρίνιο, που είναι αυτή τη στιγμή οι κορυφαίοι, είναι μαλάκες που οργανώνουν και ξεκινούν από την άμυνα; Βρίζουν τον Mουρίνιο και τον λένε μεταφραστή. Tι μεταφραστή, ρε παιδιά; O άνθρωπος σας έχει ξετινάξει όλους».

Ακόμα και ο λόγος του θα σε μπερδέψει. Το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν ή μήπως το… λαϊκίζειν κάνει καλύτερα τη δουλειά; Ο Νίκος Αναστόπουλος, απόφοιτος του πανεπιστημίου της ζωής, συχνά μιλάει με κοφτές εκφράσεις, με σύντομες αν όχι μονολεκτικές απαντήσεις. Έκατσε πρώτη φορά σε πάγκο το 1995. Ο Πανελευσινιακός ήταν η πρώτη από τις 15 διαφορετικές ομάδες στις οποίες έχει δουλέψει μέχρι σήμερα. Ο μέντοράς του σε 28 χρόνια καριέρας έκατσε σε 19 διαφορετικούς πάγκους, συνεπώς είναι σε καλό δρόμο για να τον ξεπεράσει. Ο «allenatore» έχει κάνει το εξαμαρτείν που δεν είναι δείγμα ανδρός σοφού. Δύο φορές στον Πανελευσινιακό, δύο φορές στον Άρη, δύο φορές στον ΟΦΗ και πέντε (!!) φορές στον ΠΑΣ Γιάννινα. Οι σχέσεις του; Αγάπης και μίσους σε όλες τις ομάδες που έφυγε και γύρισε, με εξαίρεση την ομάδα της Ελευσίνας που ήταν στην αρχή της καριέρας του.

Στον Άρη θα δουλέψει για πρώτη φορά το 2005. Θα αναλάβει στη θέση του Μάρτι Κουούζελα στις αρχές Οκτώβρη και θα κατορθώσει να ανεβάσει την ομάδα της Θεσσαλονίκης στη Super League. Η νίκη στο Χαϊδάρι ήταν από τις πιο έντονες στιγμές του με τους κιτρινόμαυρους και τα λόγια του μετά το τέλος του αγώνα, τον έκαναν… λαϊκό ήρωα. «Η νίκη αυτή ήταν αντρίκεια, καθαρή και πεντακάθαρη. Προλαβαίνω τους νταραβερτζήδες λοιπόν που μπορεί να πουν το οτιδήποτε. Μόνο αυτοί οι παίκτες κι αυτός ο Άρης το πίστευαν ως το τέλος. Ο Θεός από ψηλά κοιτάει και δεν του αρέσει η αδικία».

Λίγο καιρό μετά θα ανακοινωνόταν το διαζύγιο. Επίσημη αιτιολογία ήταν η διαφορά φιλοσοφίας, όμως η στάση του Νίκου Αναστόπουλου απέναντι στον Άρη, θα εκτιμηθεί από τον κόσμο του. Θα παραμένει για χρόνια αγαπητό πρόσωπο και θα το εισπράξει, όταν θα αποθεωθεί στο «Κλεάνθης Βικελίδης» στην πρώτη του επιστροφή. Μια επιστροφή που ήταν έξι χρόνια μετά τη φυγή του, ως προπονητής του ΟΦΗ πλέον. Γίνεται εύκολα κατανοητό πως η πρόταση που του έγινε πέρυσι, έμοιαζε για τον Έλληνα τεχνικό μια ευκαιρία να «τελειώσει τη δουλειά». Μια φιλοδοξία να οδηγήσει τον Άρη στη Super League και αυτή τη φορά να μείνει για να θερίσει όσα θα σπείρει. Το είχε πει, άλλωστε, σε συνέντευξή του στο sdna.gr.

«Είναι αυτονόητο ότι ο Άρης θα γυρίσει και με τον Αναστόπουλο και με τον Καρυπίδη. Υπάρχει ένα συμβόλαιο. Υπάρχει ένα πλάνο που καταλήγει στη Σούπερ Λίγκα. Αν δε γίνει αυτό υπάρχουν επιπτώσεις και κυρώσεις».

Οι δύο εμμονές… ΠΑΣ Γιάννινα, ΟΦΗ, Άρης! Οι τρεις ομάδες που επέστρεψε και ταυτόχρονα οι τρεις ομάδες που έμεινε περισσότερο. Το μυστικό δεν είναι ο καλός εσπρέσο που μπορούσε να πίνει στην Ήπειρο, στο Ηράκλειο ή στη Θεσσαλονίκη. Εξάλλου, είναι γνωστό ότι το «Da Capo» και το Κολωνάκι δεν το αλλάζει με τίποτα. Ο Νίκος Αναστόπουλος έχει δύο εμμονές στη ζωή του. Η μία είναι οι γυναίκες και του έχουν κοστίσει πολλάκις και η δεύτερη είναι ότι θέλει να προπονεί ομάδες που έχουν κόσμο. Γουστάρει περισσότερο, παθιάζεται περισσότερο, εμπνέεται περισσότερο.

Η πιο περίεργη σχέση του όλα αυτά τα χρόνια είναι με τον ΠΑΣ. Διετέλεσε προπονητής της ομάδας των Ιωαννίνων τη σεζόν 2000-01 (ανέλαβε στις 31 Ιανουαρίου), τη σεζόν 2006-07 και πάλι το 2009. Εκείνο που αναμφίβολα στιγμάτισε το πέρασμά του από την Ήπειρο ήταν η κόντρα του με τον Αλέξη Κούγια. Μια συνέντευξη του Νίκου Αναστόπουλου στο «ΦΩΣ» πυροδότησε τον… ψύχραιμο ποινικολόγο που πέρασε στην αντεπίθεση με ανακοινώσεις, δηλώσεις και αποκαλύψεις για την προσωπική ζωή του Έλληνα τεχνικού. Ήταν την περίοδο που η έτερη εμμονή του – δηλαδή μια γυναίκα – εμφανιζόταν συχνά στο προπονητικό κέντρο του ΠΑΣ και αργότερα οδήγησε στον ξυλοδαρμό του στο Κολωνάκι.

Ως προπονητής του ΠΑΣ το 2001 ήταν μέρος της βεντέτας που είχε ξεσπάσει με τον ΟΦΗ. Τόσο δύσκολη ήταν η αποστολή του, λοιπόν, όταν κατηφόρισε στην Κρήτη για να αναλάβει, κατόπιν προτροπής του Νίκου Μαχλά, την ομάδα του Ηρακλείου. Η δυσπιστία στο πρόσωπό του έγινε αποθέωση όταν ο ΟΦΗ εξασφάλισε την άνοδό του στη Super League κι όταν ο Μαχλάς έκανε το αμίμητο, να του προσφέρει εσπρέσο στα μπουζούκια! Στην Κρήτη θα έμενε 18 μήνες ακόμα. Θα πάλευε με απλήρωτους ποδοσφαιριστές, θα πάλευε σε δυσχερέστατες συνθήκες και θα έφευγε τον Δεκέμβριο του 2012 με προορισμό το Περιστέρι.

Ο Ατρόμητος έμοιαζε για εκείνον ένα ακόμα σκαλοπάτι. Μετά το διπλό που θα κάνει στο Καραϊσκάκη θα προχωρήσει σε μια σύγκριση που θα κάνει τους φίλους του, εχθρούς! «Όταν είναι να πάω στην Αμερική με Ντακότα θα κάνω πιο πολλές ώρες. Όταν έχω Μπόινγκ θα πάω σίγουρα πιο γρήγορα», θα πει και θα προκαλέσει δεκάδες μαντινάδες! Ντα….κοτα ήσουνα κ εσύ κ ετσά θα παραμείνεις!!! Με ένα μέτρο πέταγμα μη θες αητός να γίνεις!».

Παράλληλα, θα εκφράζει το παράπονό του για την υποδοχή τριάντα ανθρώπων στο Περιστέρι («αν ήμουν στον ΟΦΗ θα με περίμεναν 3.000 άνθρωποι στο αεροδρόμιο») και όλες οι επόμενες απόπειρες θα είναι καταδικασμένες. Η δουλειά του αποτυχημένη ή μη, δεν θα τον εμπνέει – με εξαίρεση τον Πανιώνιο για συναισθηματικούς λόγους – ακριβώς επειδή έλειπε ο κόσμος. Τρεις μήνες στον Ατρόμητο, τρεις μήνες στον Πλατανιά, δύο μήνες στη Νέα Σμύρνη, δύο μήνες μέχρι και στην επιστροφή του στον ΟΦΗ.

Ο επίλογος… Σαν ταινία ξεκίνησε και σαν ταινία πρέπει να τελειώσει. Ποιος, όμως, θα είναι ο επίλογος του Νίκου Αναστόπουλου; Η περηφάνια με την οποία μιλάει κάθε φορά που του θυμίζουν ότι απέρριψε κάποτε τον Σωκράτη Κόκκαλη μοιάζει τώρα ξεφτισμένη. Μήπως εκείνη η ευκαιρία το 2004 θα μπορούσε να του είχε αλλάξει την καριέρα; Ο Έλληνας τεχνικός βρισκόταν στον πάγκο της Κέρκυρας, όταν ο Σάββας Θεοδωρίδης «έψησε» τον πρόεδρο των ερυθρολεύκων να του δώσει την ευκαιρία.

Η συμφωνία ήταν μέχρι το τέλος της χρονιάς, «το παίρνεις ή το αφήνεις». Μη διαπραγματεύσιμη. Ο Νίκος Αναστόπουλος δεν ήθελε να ξοδέψει έτσι το όνειρό του. Αποφάσισε να το αφήσει, από τη στιγμή που δε είχε διασφάλιση ότι θα μπορούσε να φτιάξει και την ομάδα για την επόμενη σεζόν. «Αν είναι να πάω προπονητής στον Ολυμπιακό θα πάω», συνηθίζει να λέει σαν ένας πιστός ρομαντικός, που αν δεν μπορεί να ζήσει το όνειρό του στο απόλυτο, προτιμά να μην το ζήσει καθόλου. Ο δρόμος που ονειρευόταν να τον στείλει στο λιμάνι, τον έβγαλε ξανά στη Θεσσαλονίκη.

Ο Άρης τον υποδέχτηκε θερμά και ο Νίκος Αναστόπουλος άρχισε ξανά το λακωνίζειν. Ανέβασε την ομάδα στη Β’ Εθνική και συνέχισε το λακωνίζειν. Γιατί, σε μια συνέντευξή του πριν δέκα χρόνια, όταν τον ρώτησαν μήπως, τελικά, λαϊκίζει η απάντηση του ήταν προφητική.

«Να σου πω κάτι. Ό,τι και να του πω του κόσμου, ό,τι και να του τάξω, αν δεν δει στο γήπεδο, αν δεν δει πρόοδο, δεν σε αποδέχεται και θα σου πει, άντε ρε σήκω φύγε, δεν σε γουστάρουμε, δεν κάνεις έργο. O κόσμος έχει κριτήριο».

πηγή:  sdna.gr