Εδώ βρίζουμε τον Σφαιρόπουλο και τον Πασκουάλ, στον Ζντοβτς θα κολλήσουμε;

Μπήκα χθες το βράδυ να κάνω εκπομπή στον ΣΠΟΡ FM 94,6 και τα μηνύματα των ΑΕΚτζήδων έρχονταν σωρηδόν. Αν δεν ήξερες τι είχε γίνει, θα νόμιζες ότι η “Ενωση” είχε χάσει ένα σημαντικό παιχνίδι ή είχε ηττηθεί από την Δόξα Λευκάδας ή τον Κόροιβο στο ΟΑΚΑ. Τίποτα από αυτά, όμως, δεν είχε συμβεί. Απλά σε ένα εν πολλοίς αδιάφορο βαθμολογικά -για την “Ενωση”- παιχνίδι, η ΑΕΚ έχασε εκεί, όπου χάνει κάθε χρόνο, από το Ρέθυμνο στην Κρήτη.

Και όπως καταλαβαίνετε τα βέλη ήταν στραμμένα στον Γιούρε Ζντοβτς. Δεν είναι άλλωστε η πρώτη φορά, που γίνεται κάτι τέτοιο. Κατ’ αρχάς να αναφέρουμε ότι ως προπονητής ο Σλοβένος δεν μας κάνει ούτε κρύο, ούτε ζέστη. Ούτε από το μπάσκετ, που παίζει η ΑΕΚ, είμαστε συγκλονισμένοι, ούτε από την γενικότερη προπονητική πορεία του “ξανθού σκυλιού” είμαστε εντυπωσιασμένοι. Ο άνθρωπος ως τώρα στη προπονητική κινείται κάπου στη μετριότητα. Από αυτό το σημείο, όμως, μέχρι να τον “στολίζουν” κάθε λίγο και λιγάκι οι ΑΕΚτζήδες υπάρχει διαφορά.

Τα πάντα ξεκινάνε από τον στόχο, που έχει η ΑΕΚ. Εχει στόχο να πάρει το πρωτάθλημα; Οχι βέβαια. Από που και που και ως που να το πάρει; Ετσι χτίζονται οι ομάδες; Γίνονται θαύματα από τη μία μέρα στην άλλη; Στην Γαλλία ναι, γίνονται θαύματα. Εκεί, όπου τη μία χρονιά μπορεί να πάρει το πρωτάθλημα η Ναντέρ και την άλλη η Λιμόζ. Στην Ελλάδα, όμως, όχι. Εδώ είναι κυρίαρχοι ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός, ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός, γιατί είναι κάτι, που το έχουν χτίσει. Είναι κάτι, που το χρυσοπλήρωσαν και το πληρώνουν ακόμη ακριβά. Τα χρήματα, που έχουν δώσει και δίνουν, θέλουν μήνες για να υπολογιστούν.

Οταν το λες αυτό στους ΑΕΚτζήδες, που φωνάζουν για τη πορεία της ομάδας τους, σου λένε άλλο: “Εντάξει, καλά. Αλλά είναι μπάσκετ αυτό, που παίζει ο Ζντοβτς;”. Εμείς δεν λέμε ότι το μπάσκετ της ΑΕΚ είναι τίποτα το ιδιαίτερο. Αλλά ποιανής ομάδας σας αρέσει το μπάσκετ; Εδώ φίλαθλοι και οπαδοί την “λένε” στον Πασκουάλ, τον επί σχεδόν 8 χρόνια προπονητή της Μπαρτσελόνα, ότι και καλά ο Παναθηναϊκός παίζει συνέχεια με το τρίποντο και δεν κάνει τίποτε άλλο. Εδώ φίλαθλοι και οπαδοί την “λένε” στον Σφαιρόπουλο, ότι και καλά έχει μονοδιάστατο παιχνίδι, που βασίζεται στον Σπανούλη. Στον Ζντοβτς, λοιπόν, θα κολλήσουμε; Οχι βέβαια.

Το θέμα και το πρόβλημα της Ελλάδας είναι ότι βιαζόμαστε. Την “υπομονή”, που έλεγε συνεχώς ο Παναγιώτης Γιαννάκης την χλευάζαμε. “Δώσαμε τόσα λεφτά, πήραμε Τσίνλντρες, Κλέιζα, Παπαλουκά, έχουμε Τεόντοσιτς, Μπουρούση, τι άλλο, δηλαδή, πρέπει να γίνει;” ήταν η μόνιμη τότε επωδός πολλών Ολυμπιακών. Και όταν έλιωνε αυτή η καραμέλα, η ιστορία πήγαινε στην διαιτησία. 

Είναι νόμος και δεν χωράει αμφιβολία: ο Ελληνας λατρεύει τη νίκη. Και λειτουργώντας υπό αυτό το πρίσμα, το μυαλό θολωνει. Οταν βάλουμε στο πετσί μας ότι στο μπάσκετ δεν παίζει μόνο η ομάδα μας, ότι άλλες ομάδες μπορεί να είναι καλύτερες από τις δικές μας, ότι μπάσκετ γνωρίζουν καλύτερα από εμάς οι προπονητές, τότε ίσως φτιάξουμε καλύτερο το μπασκετικό μας κόσμο. 

Προσοχή, για να μη παρεξηγηθούμε. Η κριτική επιβάλλεται και με το παραπάνω. Η καλή κριτική μάλιστα βοηθάει τρομερά. Μη φθάνουμε, όμως, στο άλλο άκρο. Της απαξίωσης. Εκεί χάνουμε το όποιο δίκιο έχουμε και εν τέλει τις απόψεις μας δεν θα τις παίρνει σοβαρά κανένας λογικός και κάτοχος της γνώσης του αθλήματος άνθρωπος.

Πηγή: sdna.gr