Ο στραβός γυαλός της ΑΕΚ

​Ο Μάκης Αγγελόπουλος είναι ο εκτός γηπέδου ηγέτης που όλες οι ομάδες, ακόμα και της Ευρωλίγκας, θα ήθελαν να έχουν. Παρέχει ασφάλεια, εγγυήσεις, σοβαρότητα, οικονομικές δυνατότητες, μα πάνω απ’όλα ένα ανθρώπινο πρόσωπο με τεράστιο πάθος για την επίτευξη του στόχου. Ο Μάκης Αγγελόπουλος είναι ένας τελειομανής άρχων, που όχι μόνο δε συμβιβάζεται με την μετριότητα, αλλά το οξυγόνο του είναι η επιτυχία. Σε οτιδήποτε του κεντρίσει το γνήσιο, παθιασμένο ενδιαφέρον του.

Η υπόθεση του Ποδηλατοδρομίου που αποκάλυψε το SDNA, έρχεται ως απόδειξη της αγνής, οπαδικής σχέσης που έχει ο Αγγελόπουλος με την ΑΕΚ και της απόλυτης κατανόησης των ευθυνών που συνεπάγεται η προεδρεία μίας μεγάλης σε ιστορία ομάδας.

Το γήπεδο είναι μία σπουδαία κληρονομιά, ένα ανεκτίμητο περιουσιακό στοιχείο και η πιο σημαντική βάση δόμησης ενός σωστού οργανισμού. Κάθε ομάδα έχει ανάγκη να νιώθει ότι διαθέτει το δικό της σπίτι, την ιδιοκτησία της και να ορίζει τον εαυτό της σε όλα τα επίπεδα. Από την εμπορική εκμετάλλευση του που θα σημάνει μακροπρόθεσμα αύξηση των εσόδων (άρα μεγαλύτερο μπάτζετ), μέχρι τις ώρες των προπονήσεων.

Ας μη μπερδεύουμε όμως, το όνειρο του απόκτησης μίας ιδιωτικής στέγης, της δημιουργίας μίας καυτής έδρας, με το αγωνιστικό αποτέλεσμα. Είναι δύο εντελώς διαφορετικοί άξονες, με ξέχωρες πολιτικές, διαφορετικούς κανόνες και αρχές. Οι μεν με τις δεν τέμνονται πουθενά.

Ακόμα κι αν αποκτήσει άμεσα το δικό της γήπεδο η ΑΕΚ δε σημαίνει αυτομάτως ότι την επόμενη χρονιά θα διεκδικήσε το πρωτάθλημα, ούτε πως θα γίνει μεγαλύτερη ομάδα από το μέγεθος που διαθέτει ήδη.

Το αγωνιστικό αποτέλεσμα, η μεγαλοσύνη και η αξία μίας ομάδας χαρακτηρίζεται από διαφορετικούς άξονες, στους οποίους μέχρι σήμερα η ΑΕΚ μένει μετεξεταστέα. Είναι οξύμωρο σχήμα λοιπόν, η ομάδα που διαθέτει έναν από τους πιο σοβαρούς, δομημένους σε επίπεδο σκέψης, φιλόδοξους και συγκροτημένους διοικητικούς παράγοντες του ευρωπαϊκού μπάσκετ, να παίρνει βαθμό κάτω από τη βάση στο μάθημα της δημιουργίας συνόλων.

Είμαι σίγουρος (έστω κι αν δεν το έχουμε συζητήσει ποτέ) ότι ο Μάκης Αγγελόπουλος, οι συνεργάτες του, ο οργανισμός της ΑΕΚ, που αποτελείται από άτομα τα οποία ο ίδιος φυσικά έχει επιλέξει, απεχθάνονται το τρέχον μοντέλο λειτουργίας του αγωνιστικού τμήματος. Ο Αγγελόπουλος είναι αδύνατον να διοικεί μία ομάδα που αλλάζει δέρμα πιο συχνά κι από τα ερπετά κάθε χρόνο, που μοιάζει να μην βασίζεται σε κανένα πλάνο και πως το δωσ’ ημίν σήμερον κυριαρχεί, έναντι οποιαδήποτε άλλα μακρόπνοης σκέψης.

Λένε ότι οι έξυπνοι άνθρωποι μαθαίνουν από τα λάθη των άλλων, θα προσθέσω ότι οι ευφυείς διδάσκονται από τα μοντέλα επιτυχίας των άλλων. Σε μία χώρα που ανέδειξε τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό ως μέγιστες δυνάμεις του παγκόσμιου μπάσκετ, όταν και οι δύο αυτές ομάδες αποφάσισαν ότι ο μοναδικός τρόπος επιτυχίας είναι η απόλυτη εμπιστοσύνη στον κορμό, είναι απαράδεκτο μία ομάδα που έρχεται κατόπιν να κάνει τα ίδια τραγικά λάθη που έκαναν οι αιώνιοι προ 15ετίας. 

Είναι μη αποδεκτό τα τελευταία τρία χρόνια στην ΑΕΚ να έχουν περάσει…

– 51 παίκτες και με την έλευση του Νιούλεϊ ο αριθμός θα αυξηθεί στους 52, σε μόλις δυόμισι σεζόν.

– Είναι απαράδεκτο να έχουν σημειωθεί… – 18 (αν έχω μετρήσει σωστά) αλλαγές ή προσθήκες παικτών… 

Και τέλος είναι ακόμα πιο δύσπεπτο το γεγονός ότι σε σχέση…

– Με την ομάδα της σεζόν 2014-15 η ΑΕΚ έχει δύο συνδετικούς κρίκους (Σάκοτα-Μιλόσεβιτς)

– Με την ομάδα της σεζόν 2015-16 η ΑΕΚ έχει πέντε συνδετικούς κρίκους (Σάκοτα, Μιλόσεβιτς, Μωραϊτης, Τσαλμπούρης, Μαυροειδής). 

Φταίει για αυτό η διοίκηση του Μάκη Αγγελόπουλου; Για την οικονομία της συζήτησης ας υποθέσουμε ότι δεν έχει την παραμικρή ευθύνη. 

Για τους ίδιους λόγους οικονομίας, θέλετε να αποδώσουμε τις ευθύνες στον εκάστοτε προπονητή; Ας το αποδεχτούμε ως βάση συζήτησης.

Θα σταθώ όμως, στη δήλωση που έκανε ο Γιούρι Ζντοβτς μετά τη νίκη επί των Τρικάλων, την οποία αφιέρωσε στον απελθόντα Τζαουάντ Ουίλιαμς. Αφενός είναι από σπάνιο ως μοναδικό φαινόμενο ένας προπονητής να αφιερώνει με τόσο έντονο συναισθηματισμό μία νίκη σε παίκτη που μόλις έχει αποχωρήσει, αφετέρου, ήταν (και είναι προφανές) ότι ο Ζντοβτς δεν ήθελε σε καμία περίπτωση να φύγει ο Ουίλιαμς από το φετινό ρόστερ της ΑΕΚ. 

Αν όμως, ο προπονητής (όποιος κι αν είναι, δεν έχουν σημασία τα ονόματα) δεν επιθυμεί την αποχώρηση ενός παίκτη, τότε ποιος πήρε την απόφαση για λογαριασμό του; Και ποιος την επέβαλλε;

Η ΑΕΚ έκανε ένα τέραστιο λάθος με την αποχώρηση του Ουίλιαμς, καθώς εκτός του γηπέδου, οι ομάδες χτίζονται (και) στα αποδυτήρια (κυρίως εκεί). Εντός των τεσσάρων τείχων ο Τζέι με το χαμηλό προφίλ, την απόλυτη υπακοή (μα κυρίως κατανόηση) στις οδηγίες του προπονητή, έκανε τόσο σημαντική δουλειά, την οποία ελάχιστοι είναι σε θέση να (ανα)γνωρίζουν. 

Το πρωί της Παρασκευής όταν έγινε γνωστό, ότι ο Αμερικάνος θα αποχωρήσει υπήρχαν παίκτες της ΑΕΚ που δάκρυσαν. Λίγες ώρες νωρίτερα, στα αποδυτήρια του γηπέδου της Γιουβέντους, στο ημίχρονο του αγώνα για τον Τσάμπιονς Λίγκ, ο Ουίλιαμς, που είχε κατηγορηθεί ως soft από άγνωστους κύκλους, ενώ γνώριζε ότι είναι το τελευταίο παιχνίδι του με την ΑΕΚ, πλησίασε τους παλαιότερους παίκτες της Ενωσης και τους είπε… “Παιδιά, πρέπει να κερδίσουμε το ματς αυτό. Είναι στο χέρι μας, αλλά πρέπει εσείς να αναλάβετε δράση, να ηρεμήσετε την ομάδα, να βγείτε μπροστά και όλα θα πάνε κάλα. Θα το δείτε”. 

Δεν είχε κανένα λόγο να μιλήσει έτσι. Ηταν ήδη παρελθόν και το ήξερε. Αυτός και ο κόουτς. Κανείς άλλος. Δεν το υπολόγισε όμως, και όπως έκανε πάντα, έβαλε την ομάδα πάνω από την απογοήτευση, ή τη στεναχώρια του. Οχι ο Ζντοβτς λοιπόν, αλλά κάποιος άλλος αποφάσισε ο Ουίλιαμς να αποχωρήσει από την ΑΕΚ για να βρει χώρο ο Λουκάς Μαυροκεφαλίδης και ο Μπραντ Νιούλεϊ.

Βεβαίως, όπως ο Ζντοβτς είχε απόλυτο δίκιο για τον Ουίλιαμς, για τον οποίο έβαζε πλάτη μέχρι και την τελευταία στιγμή ώστε να παραμείνει, έκανε τεράστιο λάθος κι έχασε πολύτιμο χρόνο στην υπόθεση Φάλκερ. Ο Σλοβένος κόουτς, επέμενε για τη συντήρηση του Αμερικάνου ψηλού διότι ήταν πολύ σοφιστικέ, ενδιαφερόταν για την ομάδα, ρωτούσε, ακολουθούσε κατά γράμμα τις οδηγίες, αλλά εν τέλει …δεν έστριβε ούτε με γερανό και η ΑΕΚ επιθετικά δεν είχε καμία βοήθεια από τον βασικό σέντερ της. 

Και πάλι, κάποιος άλλος πήρε την απόφαση αντί του προπονητή… Ο οποίος είχε λανθασμένη άποψη και εικόνα για τον συγκεκριμένο παίκτη, αλλά κάπου εδώ χάνεται το πόιντ… Ο προπονητής υπάρχει στην ομάδα για να παίρνει τις αποφάσεις που αφορούν στην ομάδα του, αποφάσεις που δεν αφορούν μόνο στη στελέχωση, το πήγαινε-έλα, αλλά μέσα από αυτές επιβεβαιώνεται ή κατακρεουργείται η ηθική, ο σεβασμός, η αρχή στην οποία θέλει να χτίσει την ομάδα του. Συνδιοίκηση του αγωνιστικού συνόλου δεν μπορεί να υπάρχει. Κι αυτό είναι κανόνας! Απαράβατος! Ο Ζντοβτς ευθύνεται διότι δεν έχει προτείνει ο ίδιος τους ξένους που θα τον ικανοποιήσουν, όπως ενδεχομένως και για το κόψιμο του Οουενς στην αρχή της σεζόν. Στην πραγματικότητα, σπανίως προτείνει ο ίδιος τους παίκτες που θα ήθελε να αποκτήσει. 

Αν όμως ο οργανισμός κρίνει ότι ο Ζντοβτς παίρνει λάθος αποφάσεις, τότε, η επιλογή είναι μία: Κόψιμο! Από τη στιγμή που ο κόουτς παραμένει στο πόστο του, είναι εντελώς αδύνατον η ομάδα (οι άνθρωποι που την αποτελούν) να πιστέψει στη σοβαρότητα του πλάνου όταν όλοι αντιλαμβάνονται ότι τις σημαντικές αποφάσεις δεν τις παίρνει ο προπονητής. 

Η ΑΕΚ ήδη, που με εξαίρεση το ματς του Κυπέλλου με τον Αρη (κι αυτό στον πόντο, στην τελευταία επίθεση), φέρνει δύο σημαντικούς παίκτες και θα αναζητήσει ξανά μεσούσης της σεζόν τη χημεία της. Τη στιγμή που φαινόταν ότι είχε αρχίζει να ισορροπεί. Ο Νιούλεϊ και ο Λουκάς θα πρέπει να μπουν ή να ξαναμπούν (ο Λουκάς) στη φιλοσοφία του κόουτς, όταν κάποιοι παίκτες δεν τα έχουν καταφέρει ακόμα, ενώ βρίσκονται από την αρχή της σεζόν στην Αθήνα. Λίγο πριν τον Μάρτιο η ΑΕΚ θα αρχίσει να δομείται από την αρχή. 

Επιπλέον, υπάρχει και κάτι που είναι ακόμα πιο σημαντικό: Το κλίμα! Ο φόβος! Πλέον, οι νυν παίκτες της Ενωσης ή, και στο μέλλον, πιθανοί μεταγραφικοί στόχοι της (θα) ξέρουν ότι δεν έχει σημασία τι γνώμη έχει ο προπονητής, δεν έχει σημασία η προπόνηση, η σχέση επικοινωνίας που αναπτύσσουν με τον κόουτς. Διότι στο τέλος της ημέρας, άλλοι αποφασίζουν για το μέλλον τους. Κι αυτό δημιουργεί ένα περιβάλλον ανασφάλειας που μόνο καλό δεν κάνει στις σοβαρές ομάδες… 

Το συγκριτικό μέγεθος, που είναι ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός, ακόμα κι αυτός ο Παναθηναϊκός που ψάχνει την ταυτότητά του εδώ και τέσσερα χρόνια μετά τη φυγή του Ομπράντοβιτς, πρέπει να προκαλεί πολλά ερωτηματικά. 

Στο αντίστοιχο διάστημα των δυόμισι ετών ο Ολυμπιακός έχει δώσει φανέλα 32 διαφορετικούς παίκτες, ενώ ο Παναθηναϊκός σε 37!!! Η ΑΕΚ σε 52!!!

Είναι ο Μάκης Αγγελόπουλος, είναι οι συνεργάτες του, είναι ο κόσμος που ασκεί πίεση; Οποιος κι αν είναι αυτός που παίρνει τις αποφάσεις θα πρέπει να αντιληφθεί ότι οι ομάδες που φιλοδοξούν να γίνουν μεγάλες, δεν δίνουν φανέλα σε 52 διαφορετικούς παίκτες μέσα σε διάστημα δυόμισι ετών… Η ΑΕΚ μπορεί να νικήσει τον Ολυμπιακό, ή τον Παναθηναϊκό σε μερικές εβδομάδες. Αργότερα μπορεί και να προκριθεί στον τελικο του πρωταθλήματος. Αν ο στόχος είναι μία μεγάλη νίκη, τότε θα έχει επιτευχθεί. Μόνο που η ΑΕΚ δε θα έχει βάλει καν τις βάσεις για να γίνει μία μεγάλη ομάδα. Κι αυτό είναι το πιο σημαντικό πρόβλημα που πρέπει να απασχολήσει την οικογένεια της Ενωσης. Στην παρούσα φάση, ίσως περισσότερο κι από το γήπεδο. 

Υ.Γ. Πολλά συγχαρητήρια στον άνθρωπο που κάθεται στα court sheets και δημιούργησε αυτή την αλγεινή εικόνα στο ματς με τα Τρίκαλα! Οποιος δε μπορεί να διαχειριστεί μία θέση τόσο κοντά στο παρκέ, ας μείνει στο σπίτι του. Δε δικαιούται να ντροπιάζει τον οργανισμό. Ακόμα κι αν είχε δίκιο, ακόμα κι αν ο Τσαγκαράκης μίλησε άσχημα (μήπως απάντησε άσχημα όμως;), τα court sheets δεν είναι για τσαμπουκάδες και ψευτόμαγκες. Είναι για ανθρώπους που ξέρουν να απολαμβάνουν το παιχνίδι, να δέχονται τη νίκη, αλλά και την ήττα.

Πηγή: sdna.gr