Μα πάλι με τρίποντα ρε… γαμώτο;

Να μιλήσουμε για μπάσκετ σήμερα. Για μπάλα μιλήσαμε χθες. Όσοι ασχοληθήκαμε τέλος πάντων. Διότι κάποιοι, πάνω στην κάψα τους για «αγιογραφίες» σε πρόσωπα που έχουν κριθεί από την ιστορία και τον κόσμο και που ανήκουν αμετάκλητα στο παρελθόν, ξέχασαν να μας πουν αν έγινε και κανένα ματς, εκτός από το «ποίημα». Και βρήκαμε θέμα να ασχολούμαστε και να χαλάμε τις καρδιές μας, στο καλύτερο φετινό εν Ελλάδι παιχνίδι της ομάδας. Τι να πω; Το μόνο σίγουρο είναι πως δεν πλήττεις ποτέ στον Παναθηναϊκό… 

Ο Παναθηναϊκός κέρδισε λοιπόν την Μπάμπεργκ στο ΟΑΚΑ. Χωρίς να εντυπωσιάσει και να κρύψει τη μπάλα. Χαλαρά και σβηστά. Στο ρελαντί. Το λες και «επαγγελματική νίκη». Για τους… άλλους. Βλέπετε, ο Παναθηναϊκός απαγορεύεται σύμφωνα με τους ειδικούς του αθλήματος, του ψέματος και της προπαγάνδας, να νικάει αν δεν χάνεται το τόπι. Σαν ήττα (θα) είναι. 

Όπως εσχάτως έχετε συνειδητοποιήσει πως απαγορεύεται και να σουτάρει τρίποντα. Μάλλον γιατί τα… βάζει. Αλλά μην περιμένετε να σας το πουν ποτέ αυτό. Ο Πασκουάλ θα φταίει. Δεν είναι και Έλληνας να μας μιλάει και να τον «φτιάχνουμε», άστα να πάνε αδερφέ. Και τι να μας πουν και οι 21 του τίτλοι στην τελική; Παίζουν στην πιάτσα κάτι «Μίκυ Μάους» της ανάλυσης που τον έχουν για πρωινό. Μην το γελάτε. Ζουν ανάμεσά μας. Άνθρωποι της διπλανής πόρτας είναι. 

Με το φτωχό μου το μυαλό τα βλέπω λιγάκι διαφορετικά. Και βασικά βλέπω πως αυτό που βλέπουμε τον τελευταίο καιρό, την ομάδα να κερδίζει δηλαδή, δεν έτυχε αλλά… πέτυχε. Σχεδιασμένο είναι ότι γίνεται από τον Πασκουάλ, ο οποίος κοιτάει να πάρει ότι καλύτερο μπορεί από τους παίκτες του. Δεν καταλαβαίνω δηλαδή το λόγο να μην σουτάρεις πολλά τρίποντα. Αφού μπαίνουν. Και μπαίνουν επειδή έχεις καλούς σουτέρ, όχι κατά τύχη. Τι να τους κάνεις; Να τους διώξεις και να πάρεις άλλους να τα «σπάνε»;

Όπως λέω συχνά καιρό τώρα στο ραδιόφωνο οι λόγοι που ο «Πασχάλης» παίζει από μακριά είναι δύο. Καταρχήν επειδή εμπιστεύεται το χέρι των παικτών του και από την άλλη επειδή λείπει η σταθερότητα από το παιχνίδι του Μπουρούση, ο οποίος έχει κάνει κάποια καλά ματς, αλλά γενικότερα δείχνει –ακόμα – εκτός κλίματος, κάτι που κάθε Παναθηναϊκός εύχεται να αλλάξει. Ε, κόντρα στους Γερμανούς λοιπόν που ο Καρδιτσιώτης φαινόταν πως είναι σε καλή βραδιά, ο Πασκουάλ έπαιξε με αυτόν στο δεύτερο ημίχρονο και τους έβαλε στα καλάθια. Τόσο απλό. 

Εξαιρετικός ο Τζέιμς, ο οποίος με τον τρόπο που παίζει ξεσηκώνει την ομάδα και την κερκίδα, έχοντας παράλληλα και ουσία, σταθερή αξία ο Σίγκλετον, κρύο αίμα από τον Φελντέιν, ενώ δεν καταλαβαίνω το λόγο που πρέπει να είναι τόσο αγχωμένος ο Καλάθης. Τίποτα και σε κανέναν δεν έχει να αποδείξει, τουλάχιστον σε αυτούς που… νομίζει. Τους “χιουμορίστες”. Μόνο σε αυτούς που τον έφεραν και στους Παναθηναϊκούς. Οκ, δεν είναι καλά, αλλά θα (ξανά) γίνει. Τον ξέρουμε άλλωστε. 

Κλείνοντας, θα πω ότι φυσικά και υπάρχουν ΠΟΛΛΑ περιθώρια βελτίωσης καθώς θα συμφωνήσω πως η ομάδα δεν παίζει ακόμη αυτό που πρέπει και που μπορεί. Είναι ωστόσο και η μέρα με τη νύχτα από τότε που την πήρε ο Πασκουάλ και αυτό πρέπει να του πιστωθεί, αντί να δίνει κάθε βδομάδα εξετάσεις στον πάσα ένα. Η πέμπτη θέση δείχνει να κλειδώνει και δεν αποκλείεται να πάμε και πιο πάνω. Ακόμη και έτσι, από εδώ μέσα το σηκώνουμε το γάντι πάντως. Εμείς ΕΣΑΣ θέλουμε «παιδιά».Ακόμη και με ντεζαβαντάζ. Εσείς; 

ΥΓ: Το πιστεύω και το λέω από την πρώτη στιγμή. Και θα το δείτε. Μια χαρά θα είναι η εξέδρα στο Αλεξάνδρειο. Τούμπανο. Συμφωνώ ότι αφού συναίνεσες να πας εκεί, τα περισσότερα εισιτήρια πρέπει να τα δώσεις στους οργανωμένους, αλλά στο τέλος της ημέρας αυτό θα γίνει ρε παιδιά. Γιατί αυτοί έχουν και την τρέλα να τραβηχτούν σε ένα «αφιλόξενο» γήπεδο, γιατί αυτοί είναι παντού και πάντα. Και ο Άρης πάντως, με επίσημη ανακοίνωσή του, στα Gold και τα Platinum διαρκείας έδωσε προτεραιότητα, αλλά δεν το είδα να γίνεται «θέμα».

Πηγή: sdna.gr