ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, φύγαμε με χαμόγελα!

To Κύπελλο και τα μάτια σας…» ήταν ο τίτλος σε αυτή εδώ τη γωνιά λίγες ώρες πριν τη σέντρα και τελικά ο Παναθηναϊκός κατάφερε να τα συνδυάσει ΟΛΑ. Και την πρόκριση να πάρει από το πρώτο ματς στο μοναδικό τρόπαιο που διεκδικεί και χορταστική μπάλα να παίξει και το ζεστό και από καρδιάς χειροκρότημα του κόσμου του να πάρει μετά από καιρό. Δεν το λες και άσχημα ειδικά σε μια περίοδο που δεν χαμογελούσες ούτε με… Σεφερλή και όλοι ήμασταν μέσα στη μιζέρια και τη φαγωμάρα. Ειδικά το τελευταίο τόσο μας είχε λείψει και ήταν πραγματικά όμορφο να βλέπεις χαμογελαστά πρόσωπα έξω από το γήπεδο στο φινάλε.

Ένα γρήγορο γκολ και το μηδέν στην άμυνα είναι απαραίτητα για τέτοιου είδους παιχνίδια και ο Παναθηναϊκός τα είχε και τα δύο. Καθώς και λίγη τύχη, η οποία τόσο του είχε λείψει και που αυτή τη φορά ήταν κοντά του στο 1-0 του Ρέις, ο οποίος ασφαλώς και δικαίωσε τον Μαρίνο που τον προτίμησε αντί του ξεζουμισμένου Λουντ. Το τέρμα αυτό απελευθέρωσε την ομάδα και η συνέχεια ήταν καταιγιστική. Με αιχμή του δόρατος τον Εμποκού, που έκανε όργια, πολύ καλούς τους Βιγιαφάνες, Κλωναρίδη και τους δύο μπακ (Κουλιμπαλί, Χουλτ) το τριφύλλι έκανε μακράν το καλύτερο φετινό του παιχνίδι στη Λεωφόρο, έριξε τέσσερα γκολ και θα μπορούσε να βάλει άλλα τόσα σε μια αναμέτρηση που σημειωτέον δεν σκόραρε ο Μπεργκ!

Το είπαμε και μετά τα Γιάννινα πως οι ποιοτικές επιστροφές που έχουν γίνει έχουν κάνει ξανά το τριφύλλι ΚΑΝΟΝΙΚΗ ομάδα. Με αρχή, μέση και τέλος, με ρόλους, πλάνο αλλά και τα κατάλληλα πρόσωπα για να το υπηρετήσουν – τηρουμένων φυσικά των αναλογιών και των δεδομένων και χιλιοειπωμένων ελλείψεων. Εννοείται πως ΠΑΝΤΑ στον Παναθηναϊκό θα πρέπει να είσαι συγκρατημένος με όλα όσα έχουμε ζήσει, από την άλλη ωστόσο μόνο απαρατήρητη δεν μπορεί να περάσει η δεύτερη συνεχόμενη «γεμάτη» εικόνα της ομάδας σε απαιτητικούς αγώνες. 

Φάνηκε επίσης για μια ακόμη φορά μέσα στο μήνα ότι έχουν βελτιωθεί αρκετά (στο βαθμό του δυνατού για την εποχή) τα τρεξίματα της ομάδας. Το είχα επισημάνει για πρώτη φορά στην Κέρκυρα και επειδή βλέπω ότι έχει σταθεροποιηθεί το δεχόμαστε πλέον ως δεδομένο. Εκείνο που ψάχνουμε επίσης και είναι το βασικό ζητούμενο είναι η συνολική σταθερότητα της ομάδας, για την οποία απάντηση θα έχουμε τις επόμενες εβδομάδες.

Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάτι άλλο να πούμε σε ένα ματς όπου ο Παναθηναϊκός έκανε το αυτονόητο και το καθήκον του, ήταν αυτός που θέλει να βλέπει ο κόσμος του και που επιβάλλει και η φανέλα του. Ραντεβού στους «4» με όσους ακολουθήσουν… 

ΥΓ: Σαν να «αγχώθηκε» λίγο ο Στυλιάρας με το γρήγορο γκολ, αλλά ήρθαν και τα άλλα μαζεμένα και το πήρε απόφαση πως δεν μπορεί να «βοηθήσει» άλλο. 

ΥΓ1: Εδώ μέσα δεν υπάρχει ΤΙΠΟΤΑ άλλο να συζητήσουμε πλην του αγωνιστικού. Το ΕΝΝΟΩ και ζητάω να το σεβαστείτε . Μιλάμε άλλωστε ΜΟΝΟ για το παρόν και το μέλλον…

Πηγή: sdna.gr