Το μεγαλύτερο «λαχείο» στην εποχή Σαββίδη

​Δε συμβαίνει μόνο στα ντέρμπι. Υπάρχουν και παιχνίδια κόντρα σε υποδεέστερο αντίπαλο, όπως το σημερινό, στα οποία οι διαδοχικές αναποδιές στην εξέλιξη του αγώνα θα μπορούσαν να στερήσουν από μία ομάδα, εν προκειμένω από τον ΠΑΟΚ, ότι πέρα για πέρα άξιζε με βάση την αγωνιστική του εικόνα.

Κι όμως, παρά το γεγονός ότι ο Αθανασιάδης κάνει ένα μεγάλο λάθος σε βάρος της προσπάθειας της ομάδας του, κανείς από την πλευρά των «ασπρόμαυρων» δεν έδειξε να επηρεάζεται από αυτή την κακιά στιγμή σήμερα στο Αγρίνιο.

Κανείς δεν έμεινε σε αυτή την αποβολή, κανείς δε σκέφτηκε ότι το αριθμητικό μειονέκτημα θα άλλαζε τις βαθμολογικές επιδιώξεις του ΠΑΟΚ από αυτό το παιχνίδι, κανείς δεν έδωσε στους ποδοσφαιριστές του Παναιτωλικού το δικαίωμα να ελπίζουν ότι ήρθε η ώρα να κάνουν τη ζημιά στον «Δικέφαλο».

Αντιθέτως, όλοι φρόντισαν να δείξουν την νοοτροπία τους μέσα στο γήπεδο, να μιλήσουν στον χώρο δράσης τους με πραγματικές, ποδοσφαιρικές αποδείξεις.

Στο ποδόσφαιρο υπάρχουν πράγματα που μαθαίνονται ή βελτιώνονται μέσα από τη δουλειά, κυρίως ό,τι σχετίζεται με την αγωνιστική συμπεριφορά παικτών και ομάδας, κι άλλα που μπορεί να τα εμπνεύσει προς τους παίκτες του η αύρα ενός προπονητή.

Αρκεί αυτός «να το έχει». Για αυτό αυτή η καρέκλα είναι ηλεκτρική, ειδικά στις μεγάλες ομάδες και δεν μπορεί να κάτσει σ’αυτή για πολύ καιρό και με επιτυχία ο οποιοσδήποτε.

Ο ΠΑΟΚ για ακόμα ένα παιχνίδι τη φετινή σεζόν, εκτός από τους τρεις βαθμούς που μάζεψε παίζοντας εδώ και καιρό το καλύτερο ποδόσφαιρο στην Ελλάδα, απέδειξε ότι είναι ξεκάθαρα ομάδα του προπονητή του, ενός ανθρώπου που αποτελεί το μεγαλύτερο «λαχείο» στην εποχή του Ιβάν Σαββίδη στον «Δικέφαλο».

Σοβαρός και μετρημένος, δουλευταράς και πεισματάρης, περήφανος και εγωιστής, ισχυρογνώμων και ευέξαπτος, άπειρος αλλά και ηγέτης.

Αρχηγός. Όπως ήταν και εντός αγωνιστικού χώρου ως ποδοσφαιριστής. Προσωπικότητα που δεν κρύβεται.

Ο Ίβιτς είναι ένας προπονητής με συγκεκριμένα ποδοσφαιρικά πιστεύω, με ξεκάθαρη σκέψη και με τεράστια όρεξη να αρπάξει την ευκαιρία που του δόθηκε πέρυσι την Άνοιξη και να καθιερωθεί σε υψηλό επίπεδο στους πάγκους.

Μπορεί τα παραπάνω να αποτελούν βιαστικούς διθυράμβους γα τον Σέρβο, μιας και η πορεία του ως προπονητής είναι αρκετά σύντομη.

Ωστόσο, κανείς δεν μπορεί να παραγνωρίσει πως κόντρα στην απειρία του, η οποία του κοστίζει λάθη, με μεγαλύτερο αυτό στον τρόπο διαχείρισης της υπόθεσης Τζαβέλλα, είναι ο άνθρωπος που παρουσιάζει τον καλύτερο ΠΑΟΚ των τελευταίων χρόνων.

Και παρά το γεγονός ότι ο «Δικέφαλος» πάσχει ως οργανισμός στην εποχή Σαββίδη από την έλλειψη ξεκάθαρης ποδοσφαιρικής σκέψης λόγω της απουσίας ικανών ποδοσφαιρανθρώπων που να μακροημερεύουν στην ομάδα, ο Ίβιτς αποτελεί τη φωτεινή εξαίρεση για τον ΠΑΟΚ.

Και για αυτό θα πρέπει να στηριχτεί και να μείνει για πολλά χρόνια στην ομάδα.

Περαιτέρω, ο Σέρβος δικαιώνει σε απόλυτο βαθμό, με τα έως τώρα αποτελέσματα της δουλειάς του, τον μεγαλομέτοχο του «Δικεφάλου», ο οποίος πέρυσι το καλοκαίρι λειτουργώντας παρορμητικά, όπως συνηθίζει, τον καθιέρωσε σε μόνιμο προπονητή του ΠΑΟΚ, παίρνοντας το ρίσκο.

Γιατί όποιος ισχυριστεί σήμερα, ότι η μονιμοποίηση του Ίβιτς πέρυσι το καλοκαίρι δεν ήταν ένα μεγάλο «στοίχημα», έχει άγνοια και για το ποδόσφαιρο, αλλά και για τον «ασπρόμαυρο» οργανισμό.

Ο ΠΑΟΚ πέτυχε στο Αγρίνιο μία παλικαρίσια νίκη χάρη στην ψυχωμένη εμφάνιση των παικτών του και τη σωστή νοοτροπία που έδειξαν, καλύπτοντας το λάθος του Αθανασιάδη.

Σε μία χρονιά που η αγωνιστική εικόνα του «Δικεφάλου» δείχνει πόσο έχει αδικήσει η ίδια η ομάδα τον εαυτό της, πληρώνοντας ως έναν βαθμό και τις αστοχίες στο μεταγραφικό καλοκαίρι που προηγήθηκε, το σημαντικό για τον ΠΑΟΚ είναι να δείξει από εδώ και πέρα την αποφασιστικότητα του και να κατακτήσει ότι η αγωνιστική του εικόνα «φωνάζει» ότι δικαιούται.

Μία πορεία διάκρισης στην Ευρώπη, αλλά κι έναν εγχώριο τίτλο μετά από πολλά χρόνια.

Έστω κι αυτόν που ρεαλιστικά του απέμεινε.

Το πιο σημαντικό, όμως, για τον οργανισμό του ΠΑΟΚ, είναι να συνεχίζει να στηρίζει ικανούς ποδοσφαιρανθρώπους, όπως ο Ίβιτς, κυρίως στα δύσκολα που αναπόφευκτα κάποια στιγμή θα έρθουν, έχοντας ως στόχο να μετράει από εδώ και στο εξής ολοένα και περισσότερες «σταθερές» στο ποδοσφαιρικό τμήμα, πάνω στις οποίες θα μπορεί να εξελιχθεί και επιτέλους να πετύχει.

Προπονητή πάντως, σίγουρα έχει βρει…

Υ.Γ.1 Η φετινή σεζόν είναι πολύ διαφορετική από την περσινή για τον Γιάννη Μυστακίδη. Από την επιτυχία της παραμονής στο ρόστερ του ΠΑΟΚ και την ανάδειξη του σε πολύ χρήσιμο εργαλείο ως «game-changer» (παίκτη που έρχεται από τον πάγκο και κάνει τη διαφορά με στατιστικά (ασίστ και γκολ) δίνοντας ουσία) πέρυσι, φέτος καλείται να δείξει ότι μπορεί να σηκώσει σε περισσότερα παιχνίδια τη φανέλα του βασικού, κάνοντας το επόμενο βήμα. Για την ποιότητα του κανείς δεν μπορεί να αμφιβάλλει. Το άγχος και η ατυχία σε προηγούμενους αγώνες του στέρησαν εμφανίσεις και γκολ όπως σήμερα στο Αγρίνιο, κάτι που μπορεί να τον βοηθήσει πολύ για την πορεία του στη φετινή σεζόν, αλλά και συνολικά στην εξέλιξη της καριέρας του στον ΠΑΟΚ.

Υ.Γ.2 Η κόκκινη που δέχεται ο Αθανασιάδης αποτελεί δείγμα της κάκιστης ψυχολογίας που συνεχίζει να έχει, σε μία κίνηση απερισκεψίας που δε δικαιολογείται για την εμπειρία του. Αυτό δεν είναι άλλοθι. Εξάλλου μόνο ο ίδιος μπορεί να λύσει το πρόβλημα του και να βρει τον εαυτό του. Ωστόσο, καλό είναι να θυμόμαστε όλοι ότι «ποτέ δε χτυπάς κάποιον όταν είναι πεσμένος» και όταν αναφέρομαι σε «χτυπήματα» εννοώ την χωρίς όρια και νόημα κριτική.

Πηγή: paok24.com