Ο Ιβάν πληρώνει, μα ο Μίχελ έφερε τους παιχταράδες!

​Είναι η χειρότερη θέση στον κόσμο, αν και ξέρω κόσμο που θα… σκότωνε για να κάθεται σε αυτή την καρέκλα. Το να διαχειρίζεσαι τα λεφτά του Ιβάν Σαββίδη στον ΠΑΟΚ, μοιάζει με ευλογία, αλλά στην πραγματικότητα είναι κατάρα. Είναι η ίδια κατάρα που έφαγε τον Γκέρμαν Τσιστικόφ, τον Ζήση Βρύζα, τον Φρανκ Άρνεσεν κι όποιον προσπάθησε να υποδυθεί τον ρόλο του τεχνικού διευθυντή στον ΠΑΟΚ. Σε μία καχύποπτη, αλλά κι ευκολόπιστη πόλη που λατρεύει να λοιδορεί οποιονδήποτε έχει σχέση με την… ΠΑΕ, ο Λούμπος Μίχελ έμοιαζε νομοτελειακά με το επόμενο θύμα. Μόνο που ο Σλοβάκος είναι γάτα με πέταλα και μάλιστα… επτάψυχη. 

Οι διαιτητές είναι περίεργη φάρα. Το ομολογούν και οι ίδιοι. Μόνο που ετούτος εκτός από πρώην διαιτητής (και top-class μάλιστα) στον πολυτάραχο βίο του, υπήρξε και βουλευτής, μάνατζερ, επιχειρηματίας, celebrity και δεξί χέρι του ζάπλουτου προέδρου της Σαχτάρ Ντόνετσκ, Ρινάτ Αχμέτοφ που δεν εμπιστεύεται ούτε τον ίσκιο του. Βαριά περπατησιά για να «φαγωθεί» τόσο εύκολα στην Θεσσαλονίκη.

Η αλήθεια είναι πως δεν φρόντισε να κάνει «κύκλο» ή «αυλή». Δεν διαρρέει θέματα, ούτε «βγάζει» κλίμα. Κι αυτός είναι ο ασφαλέστερος τρόπος για να δημιουργήσεις εχθρούς σε μία τέτοια θέση. Ο Σλοβάκος δεν φρόντισε να δημιουργήσει «φίλους» και για πολύ καιρό έμεινε απροστάτευτος κι εκτεθειμένος επικοινωνιακά. Το ήξερε. Το έβλεπε. Δεν είναι κανένας χθεσινός. Της πιάτσας είναι. Απλώς επέλεξε να βαδίσει ένα άλλο πιο μοναχικό δρόμο και να αφήσει να κριθεί από το έργο του.

Μοιάζει απίστευτο, μα είναι αλήθεια. Οι 8 από τους 14 που ίδρωσαν έστω κι ένα λεπτό την (καινούργια) φανέλα του ΠΑΟΚ στο χορταστικό 3-2 επί του Αστέρα Τρίπολης αποτελούν (και) δικές του επιλογές! Και τα τρία γκολ μπήκαν από παίκτες που ο ίδιος έφερε. Αυτός δούλεψε τις μεταγραφές τους, αυτός τους ξεχώρισε από τους εκατοντάδες παίκτες που προτείνονται καθημερινά στο μαγαζί γωνία που λέγεται ΠΑΟΚ, αυτός έτρεξε τα deal, αυτός έκανε τις συμφωνίες, αυτός πήρε την ευθύνη πάνω του.

Μόνο που ποτέ του δεν πήρε, έστω και ένα κομματάκι, από το μερίδιο που του αναλογεί. Η κοινή γνώμη ταΐστηκε με την πεποίθηση πως όσοι έρχονται τους φέρνει ο Ιβάν κι όσοι χάνονται τους χάνει ο Μίχελ. Για όσες περιπτώσεις αποδεσμεύσεων ή πωλήσεων κωλυσιεργούν ευθύνεται ο Μίχελ και για όσες λύνονται «καθαρίζει» ο Σαββίδης. Δεν είναι έτσι. 

Ο Σλοβάκος, μαζί με τον Βλάνταν Ίβιτς έχουν μεγάλο μερίδιο σε αυτό το εντυπωσιακό extreme make-over του ΠΑΟΚ με τις 12 νίκες στα τελευταία 13 παιχνίδια και το εντυπωσιακό κυριαρχικό ποδόσφαιρο. Αυτοί, μαζί με τους παίκτες έφεραν ξανά τον κόσμο στην «Τούμπα» κι επανέφεραν την συσπείρωση στον κόσμο του Δικεφάλου του Βορρά, έχοντας να διαχειριστούν ουκ ολίγες καυτές πατάτες στα χέρια τους. Στην πορεία έκαναν και λάθη. Αρκετά. Το πρόσημο όμως είναι θετικό και το μέλλον πιο ευοίωνο από ποτέ. 

Τα λεφτά από μόνα τους δεν αρκούν για την ευτυχία. Σε βοηθούν να την προσεγγίσεις, αλλά δίχως την γνώση, την σύνεση και την εμπιστοσύνη γεννούν περισσότερα προβλήματα από ότι λύσεις. Το σημαντικότερο για τον Λούμπος Μίχελ είναι πως (φαίνεται ότι) κέρδισε την εμπιστοσύνη του Ιβάν Σαββίδη. Μετά από χρόνια αναζητήσεων κάποιος -επιτέλους- τον έπεισε για την τεχνογνωσία του. Έργοις, όχι λόγοις. 

Οι μεταγραφές του Λέο Μάτος, του Κάνιας, του Μπίσεσβαρ, του Βαρέλα, του Κρέσπο, του Πέδρο Ενρίκε και του Πρίγιοβιτς σε λογικά κόστη μοιάζουν ήδη value for money και η βάση παικτών πάνω στην οποία ο ΠΑΟΚ χτίζει έναν πυρήνα κλάσης που μπορεί να κάνει σκληρό πρωταθλητισμό. Ακόμα και ο Εβγέν Σάχοφ που τόσα άκουσε (δικαιολογημένα) στους τόσους μήνες στην «Τούμπα», τον τελευταίο καιρό θυμίζει εκείνον τον παίκτη που έκανε την διαφορά σε μία ομάδα που έπαιξε τελικό Europa League.

Μα δεν είναι μόνο οι μεταγραφικές προσθήκες στις δύο τελευταίες μεταγραφικές περιόδους που αγγίζουν το απόλυτο σε ποσοστά επιτυχίας. Ο ΠΑΟΚ κατάφερε να ξεσκαρτάρει το ρόστερ του, να απαλαγεί από αγκάθια που ταλαιπωρούσαν τον οργανισμό του για χρόνια, να εξυγειάνει το κλίμα στα αποδυτήρια του, να απαλλαγεί από παίκτες που είχαν… καθίσει στα συμβόλαια τους, να δημιουργήσει ένα πυρήνα από πεινασμένους παίκτες, που πρώτα βάζουν το εμείς και μετά το εγώ. Δεν έγιναν από μόνα τους όλα αυτά…

Για να φτάσουμε στο σημερινό σημείο, ο ΠΑΟΚ πέρασε την δική του Οδύσσεια. Όσο πιο μεγάλο το καράβι, τόσο πιο μεγάλες οι φουρτούνες και τόσο ο Βλάνταν Ίβιτς, όσο και ο Λούμπος Μίχελ χρειάστηκε να πάρουν μερικές σκληρές αποφάσεις, στις οποίες έπαιξαν τα κεφάλια τους κορώνα – γράμματα. Τους βγήκε όμως. Στο τέλος εκτός από τον κόσμο κέρδισαν κάτι πολύ πιο σημαντικό. Την ομάδα τους. Τα αποδυτήρια.

Δυσκολεύομαι να θυμηθώ τον ΠΑΟΚ να αναβλύζει τόση υγεία. Δυσκολεύομαι να θυμηθώ τον προπονητή και τον τεχνικό του διευθυντή να είναι τόσο μπετόν – αρμέ στις θέσεις τους, με καθολική αποδοχή από το πιο δύσκολο κοινό του πλανήτη. Ο Ιβάν πάντα έβαζε λεφτά. Απλώς τώρα, υπάρχουν δύο άνθρωποι που ξέρουν πως να τα αξιοποιήσουν…

Πηγή: sdna.gr