Ο Ιβιτς, ο ΠΑΟΚ και το… play station

​Θα αποφύγω να αναφερθώ στην… play station απόδοση του ΠΑΟΚ στην Λάρισα. Άλλωστε έχουν γραφτεί και ειπωθεί τόσα πολλά από την ώρα που ολοκληρώθηκε το παιχνίδι στην Θεσσαλία, που δεν θα ανακάλυπτα την… Αμερική, ότι κι αν έγραφα. Την εμφάνιση του Δικεφάλου, την απόλαυσαν όλοι οι φίλαθλοι, ανεξάρτητα από τις οπαδικές τους προτιμήσεις. Πρέπει να είσαι εντελώς κάφρος για να μην αναγνωρίσεις την ποιότητα που βγάζει ο ΠΑΟΚ στο γήπεδο. Όχι ότι δεν υπάρχουν κάφροι, αλλά θεωρώ δεν πρέπει να ασχολούμαστε ούτε λεπτό μαζί τους.

Πάμε παρακάτω. Θεωρώ ότι ο ΠΑΟΚ που βλέπουμε, είναι σε μεγάλο βαθμό, έργο του Βλάνταν Ιβιτς. Πρέπει να του πιστωθεί η ανοδική πορεία της ομάδας. Όπως του χρεώθηκε το γεγονός ότι, ο Δικέφαλος βρέθηκε στην 9η θέση του βαθμολογικού πίνακα στην διάρκεια του πρωταθλήματος. Ένα λάθος έκανε ο Σέρβος τεχνικός το καλοκαίρι. Δεν φρόντισε να πλαισιώσει το επιτελείο του από συνεργάτες πιο έμπειρους από τον ίδιο.

Όλα τα πρόσωπα που επέλεξε είναι αξιόλογα αλλά άπειρα. Δεν είχε στον πάγκο τον άνθρωπο που θα τον βοηθούσε να ξεμπλοκάρει το μυαλό του σε μια δύσκολη στιγμή. Όχι μόνο την ώρα της εξέλιξης ενός αγώνα αλλά και σε άλλους τομείς, όπως η διαχείριση του υλικού που είναι ίσως το πιο δύσκολο κομμάτι για κάθε προπονητή.

Αυτός ήταν και ο λόγος που πριν από ένα μήνα ο Ιβιτς αποφάσισε να εισηγηθεί την συνεργασία με τον Μίλος Βεσελίνοβιτς. Η εμπειρία του Σέρβου και το γεγονός ότι έχει χημεία με τον Ιβιτς, αποφόρτισε τον προπονητή του ΠΑΟΚ. Ο Βεσελίνοβιτς δεν έχει το ραβδάκι που δεν έχουν οι υπόλοιποι συνεργάτες του Ιβιτς. Δεν υπερασπίζομαι κάτι τέτοιο. Μην τρελαθούμε κιόλας. Έχει όμως παραστάσεις, ήττες, νίκες και ισοπαλίες, έστω και σ΄ ένα πρωτάθλημα όπως είναι το Σερβικό.

Η παρουσία του στην τεχνική ηγεσία, έδωσε την ευκαιρία στον προπονητή του ΠΑΟΚ να απελευθερωθεί και να λειτουργήσει με λιγότερο άγχος και περισσότερη αυτοπεποίθηση. Στο πρόσωπο του Ιβιτς, καιρό τώρα διακρίνουν όσοι τον γνωρίζουν την ασφάλεια και την ηρεμία που έλειψαν το προηγούμενο διάστημα.

Συντέλεσε σ΄ αυτό το γεγονός ότι πρόσωπα με τα οποία δεν μπορούσε να συνεργαστεί, αποτελούν παρελθόν από τα αποδυτήρια και τον περίγυρο της ομάδας. Αναφέρομαι σε παίκτες που δεν ανήκουν πλέον στο ρόστερ του Δικεφάλου. Ο Ιβιτς «χτίζει» αποδυτήρια. Τα αποδυτήρια «χτίζουν» μεγάλες ομάδες. Η απελευθέρωση του από άγχη και… βάσανα, απελευθέρωσαν και την ομάδα, όπως εύκολα μπορεί να διακρίνει και ο πιο αδαής φίλαθλος.

Αυτά για μια πρώτη δόση περί Ιβιτς. Σύντομα η συνέχεια για την φιλοσοφία του αναφορικά με την καθημερινότητα της ομάδας και την τακτική διαχείριση των αγώνων.

Υ. Γ. Πολύ ευχάριστο το γεγονός ότι ο Μυστακίδης αποφάσισε να ενηλικιωθεί ποδοσφαιρικά. Τα ταλέντα ενηλικιώνονται όταν αποφασίσουν ότι πρέπει να πάψουν να είναι ταλέντα και να μετατραπούν σε εργαλεία απαραίτητα για την ομάδα.

Υ. Γ. Ρωτάτε μέχρι που μπορεί να φτάσει ο ΠΑΟΚ. Ειλικρινά δεν το ξέρω. Δε νομίζω επίσης με βεβαιότητα κάποιος να προβλέψει μέχρι που μπορεί να φτάσει η ομάδα. Αν υποθέσουμε ότι οι διαιτητές θα μείνουν αμέτοχοι (αναφέρομαι κυρίως σε όσους αδικαιολόγητα παραμένουν στις λίστες) και θα επιτρέψουν να κρίνονται οι αγώνες ανάλογα με την απόδοση των ομάδων, μπορεί να φτάσει μακριά ο Δικέφαλος. Θεωρώ ότι με τις προσθήκες των Ενρίκε και Πρίγιοβιτς, η ομάδα θα αυξήσει τον βαθμό αποτελεσματικότητας στον επιθετικό τομέα και θα φτάνει με μεγαλύτερη ευκολία στις νίκες. Στον Ουάρντα δεν αναφέρομαι συχνά για ένα και μοναδικό λόγο. Οι ικανότητες του νεαρού είναι αναμφισβήτητες. Το ερώτημα είναι πόσο χρονικό διάστημα θα χρειαστεί, για να προσαρμοστεί στα δεδομένα του ΠΑΟΚ. Άλλο Αγρίνιο και άλλο Τούμπα με όλο το σεβασμό που διαθέτω για την ομάδα του Παναιτωλικού.

Πηγή: sdna.gr