Στον αέρα το Q.E και η συμμετοχή του ΔΝΤ στο πρόγραμμα

Δεν υπάρχει στον ορίζοντα η προοπτική QE όσο το Βερολίνο αρνείται την προώθηση των μεσοπρόθεσμων μέτρων για το χρέος, αλλά κυρίως με την επερχόμενη αρνητική έκθεση του ΔΝΤ για μη βιώσιμο ελληνικό χρέος.

Η Έκθεση του ΔΝΤ για το ελληνικό χρέος, που θα παρουσιαστεί επισήμως προς εξέταση στο διοικητικό συμβούλιο του Ταμείου στις 6 Φεβρουαρίου (οπότε και θα συζητηθεί η συμμετοχή του Ταμείου στο ελληνικό πρόγραμμα ή όχι) είναι ιδιαίτερα αρνητική.

Το ελληνικό χρέος θα χαρακτηρίζεται ως «εξαιρετικά μη βιώσιμο» και μάλιστα η εικόνα του δεν αναμένεται να βελτιωθεί ακόμη και εάν εφαρμοστούν οι επιπλέον μεταρρυθμίσεις που προτείνει το ίδιο το Ταμείο.

Για εκκριτική εκτίναξη του ελληνικού χρέους στο 275% του ΑΕΠ μέχρι το 2060 προειδοποιούν σε έκθεσή τους οι οικονομολόγοι του ΔΝΤ λέγοντας ότι « σε αυτή την περίπτωση η Ελλάδα θα χρωστά 3 φορές το ΑΕΠ της εάν δεν υπάρξει μείωση του χρέους της».

Όπως αποκαλύπτουν οι Financial Times οι δανειστές πρέπει να λάβουν σοβαρά υπόψειν τον «εκρηκτικό» χαρακτήρα του ελληνικού χρέους και την βιωσιμότητα του.

Πέραν όλων των άλλων το βασικό πρόβλημα που δημιουργεί η παραπάνω εκτίμηση είναι ότι, με δεδομένο τον κανονισμό του, το ΔΝΤ ακόμη και εάν το επιθυμεί δεν μπορεί να έχει ουσιαστική συμμετοχή στο ελληνικό πρόγραμμα, κάτι το οποίο θα επιφέρει το λιγότερο αναστάτωση σε αρκετές χώρες της Ευρωζώνης και κυρίως στο Βερολίνο.

«Ακόμη και με τις φιλόδοξες πολιτικές που έχουν συμφωνηθεί προς εφαρμογή, η Ελλάδα δεν θα μπορέσει να ξεφύγει από το πρόβλημα του χρέους», υπογραμμίζεται στην έκθεση και προστίθεται ότι «οι Ευρωπαίοι εταίροι θα πρέπει να προχωρήσουν σε μία γενναιόδωρη αναδιάρθρωση του χρέους προκειμένου αυτό να καταστεί βιώσιμο».

Βάσει των εκτιμήσεων του ΔΝΤ το ελληνικό χρέος θα φθάσει στο 170% του ΑΕΠ έως το 2020, θα «υποχωρήσει» στο 164% έως το 2022 αλλά κατόπιν «θα καταστεί εκ νέου εκρηκτικό φθάνοντας στο 275% του ΑΕΠ έως το 2060».

Παράλληλα, όμως, οι οικονομολόγοι του Ταμείου σπεύδουν να αποδεχθούν «τις σκληρές θυσίες που έχουν κάνει οι Έλληνες» και ζητούν εκ νέου χαλάρωση των σκληρών δημοσιονομικών στόχων που έχουν τεθεί από τους Ευρωπαίους στο τρίτο Μνημόνιο. Παραμένουν σταθεροί στις αντιλήψεις τους για την άμεση ανάγκη μεταρρυθμίσεων στο συνταξιοδοτικό σύστημα και βελτιώσεων στον φοροεισπρακτικό μηχανισμό της χώρας αλλά και στο ότι θα πρέπει να δημιουργηθεί ένα «δίχτυ ασφαλείας» για τους λιγότερο προνομιούχους.