Ένα άρθρο για τον Άρη μας…

Έχει γίνει τεράστιο ζήτημα για το που θα γίνει ο τελικός κυπέλλου στο μπάσκετ. Το άθλημα που έχει επιβληθεί στο πέρασμα των χρόνων η κυριαρχία του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού και οι υπόλοιποι κάνουμε τους κομπάρσους με περίσσια άνεση.

Έκατσε λοιπόν η κέντα και πέρασε ο Άρης. Παρότι δεν είναι σε καλό φεγγάρι, του έτυχε η εντός έδρας κλήρωση με την ΑΕΚ, μπήκε το καλάθι του Κάμινγκς και έχει δικαίωμα να διεκδικήσει έναν τίτλο.

Δεν με ενδιαφέρει αν υπήρχε κάποια υπόσχεση για τελικό στη Βόρεια Ελλάδα, ούτε το εξετάζω. Αυτό που γνωρίζω καλά όμως είναι πως ο Παναθηναϊκός έχει δέκα εκατ. ευρώ μπάτζετ και ο Άρης ενάμιση και άμα.

Υπάρχει το ακλόνητο φαβορί στον τελικό, ο οποίος αν γίνει οπουδήποτε αλλού πλην της Θεσσαλονίκης δεν έχει κανένα νόημα. Και παρά την γενικότερη παραδοχή πως η πόλης μας είναι μπασκετομάνα, ουδείς μπαίνει στη διαδικασία να απλώσει επιχειρήματα για το αν πρέπει να γίνει ο τελικός σε αυτή.

Οι Θεσσαλονικείς είμαστε συμπαθητικοί μέχρι να αρχίσουμε να έχουμε απαιτήσεις. Σε αθλητικό επίπεδο γιατί στα υπόλοιπα δεν είχαμε κανένα θέμα. Δεν εμφανίζω κάποιον κοινωνικό ρατσισμό, για να μη μπερδευόμαστε.

Ο ΠΑΟΚ ήταν συμπαθητικός όταν ήταν 4ος και κάτω στο ποδόσφαιρο, ο Άρης όταν έκανε καμία ευρωπαϊκή επιτυχία. Όλοι λένε για τον Χατζηπαναγή και την εκπληκτική φουρνιά του Ηρακλή στο μπάσκετ, με Διαμαντίδη, Λάζαρο, Χατζηβρέτα και πάει λέγοντας. Τώρα που τον διαλύουν κάτι απίθανοι, πέρα βρέχει.

Άντε και έχασε ο Παναθηναϊκός έναν τελικό κυπέλλου. Μιλάμε για κλαμπ που έχει κατακτήσει έξι ευρωλίγκες. Που για να φθαρεί η αύρα του, πρέπει να περάσουν διακόσια χρόνια. Κι όμως είναι ζήτημα για το που θα παίξει έναν τελικό απέναντι στον Άρη του ταπεινού εργάτη Σίμτσακ.

Για να μη πάθει κανένα σοκ το κοινό του Άρεως με αυτά που διαβάζει, εννοείται πως δεν θέλω να το πάρουν γιατί οι όρχεις μου θα αποκτήσουν μέγεθος ζέπελιν. Όμως άλλο το ένα, άλλο το άλλο.

Ωραία τα αφιερώματα για το μπάσκετ των 80ς με τον Γκάλη και τον Γιαννάκη, με τον Βασίλη τον Λυπηρίδη που τον πετυχαίνω συχνά πυκνά στο κέντρο, με τον αντιπαθέστατο Γιάννη Ιωαννίδη, αλλά αν υπήρχε ίχνος τσίπας στην μπασκετική φαμίλια – μασονία, θα υπήρχαν και συμπεριφορές – αποφάσεις που θα έδειχναν έναν σεβασμό στην ιστορία του αθλήματος. Και μέσα σε αυτές θα ήταν ο ορισμός του Παλέ για τον τελικό του κυπέλλου.

Κάτι που ευνοεί και τον δεσμό γιατί απλούστατα θα υπήρχε ένα αυξημένο ποσοστό ανταγωνιστικότητας λόγω έδρας. Όχι μεγάλο, αλλά απαραίτητο για τον θεσμό.

Στα δικά μας τώρα, με την απόκτηση του Πέδρο Ενρίκε ο ΠΑΟΚ αριθμητικά είναι ενισχυμένος μέσα στον Γενάρη. Ο Βραζιλιάνος παρότι είναι διαφορετικός παίκτης του Ροντρίγκες έχει στοιχεία που μπορούνε να βοηθήσουν πολύ την ομάδα. Με κορυφαίο από αυτά που έχω δει, τον τρόπο που παίζει συνδυαστικό ποδόσφαιρο.

Η ταχύτητά του είναι άνω του μέσου όρου που υπάρχει στην Ελλάδα, την συνδυάζει με τεχνική και σίγουρα έχει την τακτική παιδεία. Αλλιώς στη Γαλλία δεν θα πήγαινε ούτε για διακοπές.

Μετράμε λοιπόν την αντικατάσταση του Ροντρίγκες από τον Πέδρο Ενρίκε, την απόκτηση του Πρίγιοβιτς που θα χρειαστεί τον χρόνο του λόγω έλλειψης ρυθμού εδώ κι ένα μήνα, υπάρχει και ο Ουάρντα που δίνει βάθος στους μεσοεπιθετικούς.

Δεν ξέρω τι θα συμβεί με τον Φακούντο, όμως αυτό που καταλαβαίνω είναι πως η υπόθεση εξαρτάται από τον παίκτη. Αν θελήσει να μείνει στην ομάδα με αυτόν τον ρόλο που του δίνει ο Ίβιτς, δεν πρόκειται να αποχωρήσει. Αν θέλει φανέλα βασικού, θα αποχωρήσει.

Η αλήθεια είναι πως δεν πήρε συμμετοχές γιατί πρώτο μέλημα του Ίβιτς ήταν να ρολάρει τον κορμό. Όταν επιχείρησε ακραίο ροτέισον την πάτησε και το άλλαξε το έργο. Τώρα αναγκαστικά, σε έναν Φλεβάρη φωτιά, είναι αναγκασμένος να δώσει ανάσες στον κορμό και να αξιοποιήσει περισσότερο το ροτέισον. Κάτι που αυτομάτως σημαίνει πως ο Φακούντο θα παίξει περισσότερο.

Τέλος, φοβάμαι πως θα έχουμε θέμα στα στόπερ. Αριθμητικά έχουμε μόλις τρία ενεργά και στα πιτς είναι ο Πούγγουρας με τον Χατζηϊσαϊα. Ο πρώτος μετράει μία ή δύο συμμετοχές στο κύπελλο και ο δεύτερος καμία και αρκετούς μήνες απραξίας.

Ίσως μία συμπληρωματική κίνηση μέχρι την Τρίτη στα στόπερ, με κάτι φθηνό και έμπειρο, να μας κάλυπτε.

ΥΓ Το ότι κερδίσαμε τον Παναιτωλικό τρεις φορές φέτος, δεν υπογράφει πως θα το κάνουμε και τέταρτη. Ο Χάβος ξέρει το περιβάλλον της ομάδας, τακτικά είναι σωστός και θα πρέπει να δοθεί μάχη. Κλειδί είναι να πετύχουμε πρώτοι γκολ γιατί ο αντίπαλος είναι σε κακή κατάσταση ψυχολογικά. Και έχει αποδειχτεί πλην του… πόλο με την ΑΕΚ, πως αν το φάει δεν μπορεί να αντιδράσει.

πηγή: sdna.gr