Η σχετικότητα του χρόνου

Η μακρά λίστα των χαμένων «χρυσών ευκαιριών» του Παναθηναϊκού μεγαλώνει και οι Πράσινοι μπαίνουν στην τελευταίο μέρος της επίπονης και απαιτητικής διαδρομής της κανονικής περιόδου με το άγχος να αρχίζει, σιγά-σιγά- να κάνει την εμφάνιση του στις παρυφές του Αμαρουσίου.

Ύστερα από τη Μόσχα, το Αμπντί Ιπεκτσί, τη Μαδρίτη και το Καζάν, ο Παναθηναϊκός έζησε ξανά χθες βράδυ στο Βελιγράδι την ίδια απογοήτευση που τείνει να γίνει (επικίνδυνη) συνήθεια. Έφθασε, με υπερπροσπάθεια ως την τελική ευθεία και μετά το βιράζ σχεδόν κατέρρευσε. Λες και πέφτει «μαύρο» μπροστά στα μάτια των παικτών του Τσάβι Πασκουάλ και στο τελευταίο 5λεπτο-3λεπτο χάνουν τον προσανατολισμό τους και αδυνατούν να πάρουν τη νίκη. Σαν να τους λείπει η «μαγεία του ΟΑΚΑ που τους προστατεύει» όπως έγραφα στο προηγούμενο post αν θυμάστε κρατώντας «μικρό καλάθι» μετά την πολύτιμη νίκη επί της Μπαρτσελόνα και κτυπώντας καμπανάκι κινδύνου ενόψει της δύσκολης συνέχειας.

Επιμένω πως αν ο Παναθηναϊκός δεν ανεβάσει στροφές στα (10) ματς που απομένουν θα παίξει με τη «φωτιά». Με εμφανίσεις σε αυτά τα αγωνιστικά επίπεδα δύσκολα θα μπορέσει να βρει νίκες εκτός έδρας, ενώ και στο ΟΑΚΑ θα έχει αποστολές με υψηλότερο δείκτη δυσκολίας καθώς δεν έχουν περάσει από την Αθήνα, η Ρεάλ Μαδρίτης και η ΤΣΣΚΑ.

Οι αγχωτικές νίκες στο ΟΑΚΑ και τα blackout στο φινάλε των εκτός έδρας ματς, ύστερα από τόσες επαναλήψεις είναι προφανές ότι παύει να είναι σύμπτωση. Οι αιτίες εντοπίζονται σε όσα κατά καιρούς έχω σημειώσει -χωρίς να διεκδικώ την ανακάλυψη της Αμερικής- σε τούτη τη γωνιά και έχουν αναφέρει επίσης ο Λαούδης, ο Ασπρούλιας, ο Σωτηρίου όπως και άλλοι συνάδελφοι που παρακολουθούν το άθλημα που όλοι αγαπάμε.

Ο Παναθηναϊκός χρειάζεται χρόνο για να γίνει ομάδα. Και επειδή ο χρόνος είναι σχετικός, να διευκρινήσω πως στο δικό μου μυαλό ο χρόνος δεν είναι 4-5 μήνες! Θα μπορούσε να ήταν τόσο μικρός στην περίπτωση που ο προπονητής ήταν εκείνος που έκανε τις επιλογές των παικτών, αν δεν υπήρχαν τραυματισμοί κι αν η φιλοσοφία του κόουτς αφομοιωνόταν άμεσα από τους παίκτες του. Στον Παναθηναϊκό, όχι μόνο εφέτος, αλλά εδώ και 5 χρόνια δεν ισχύουν τα παραπάνω και εν προκειμένω για την τρέχουσα σεζόν, ο Πασκουάλ ανέλαβε το τιμόνι όταν το τρένο είχε ξεκινήσει, σημειώθηκαν δύο σημαντικοί τραυματισμοί, του Μάικ Τζέιμς και του Τζέιμς Γκιστ, προστέθηκε ένας παίκτης που δεν ήταν απαραίτητος λόγω θέσης αλλά έχει προσόντα και χρειαζόταν να μεγαλώσει το rotation (Τζεντίλε) με αποτέλεσμα να είναι φανερό πως ο ικανότατος Ισπανός προπονητής αναζητεί ακόμη τη χημεία της ομάδας.

Δεν μπορώ αλλιώς να ερμηνεύσω την ανεξήγητη χρησιμοποίηση του Βασίλη Χαραλαμπόπουλου, από το πουθενά, στη βασική 5αδα στο πιο «κολασμένο» γήπεδο της Ευρώπης (να σημειώσω ότι δεν θεωρώ ότι το αρχικό 16-0 έπαιξε τόσο καθοριστικό ρόλο για την ήττα, αντιθέτως μπορεί και να βοήθησε για τη διεκδίκηση της νίκης ως το 61-61), το DNP δίπλα στο όνομα του Κένι Γκάμπριελ στο ματς του ΣΕΦ, την παραμονή του Ρίβερς εκτός Α1 για μεγάλο χρονικό διάστημα και την επιλογή του νεοφερμένου Τζεντίλε για βασικός στο ΣΕΦ δίνοντας του μάλιστα όλες τις πρώτες επιθέσεις.

Ο Παναθηναϊκός έχει εξαιρετικό head coach και επιτελείο, πλούσιο υλικό, παίκτες με προσωπικότητα αλλά ακόμη ψάχνει την ταυτότητα του. Αναζητά τη χημεία του και τους αυτοματισμούς του κι όσα δεν τα βρίσκει, οι αδυναμίες που έχει μπορεί να κρύβονται στο ΟΑΚΑ, αλλά μακριά από αυτό θα μοιάζει σαν να μπαίνουν σε «μεγεθυντικό φακό».

Ο Νικ Καλάθης, ο καλύτερος και πιο ικανός δημιουργός που διαθέτει ο Πασκαουάλ θα φαίνεται πόσο μόνος είναι στην περιφέρεια όποτε δεν έχει καλή βραδιά. Ο Μπουρούσης θα μοιάζει σαν την καλαμιά στον κάμπο στο low-post όποτε δεν μπορεί να νικήσει τους αντιπάλους του και ο Παναθηναϊκός θα αναζητά σωσίβιο σωτηρίας σε κρεσέντο σαν του Κένι Γκάμπριελ (που είναι «μανούλα» για τέτοιο παιχνίδι) όποτε ο Ρίβερς δεν μπορεί να βρει ρυθμό.

Με αδυναμία στη δημιουργία και την οργάνωση, αδυναμία στο post-up παιχνίδι και έλλειψη συνεργασίων, ο Παναθηναϊκός θα κατορθώνει να διεκδικεί τα ματς μέχρι το φινάλε, αλλά εκεί θα δυσκολεύεται να πάρει τις σωστές αποφάσεις. Δείτε ξανά το τελευταίο 5λεπτο του χθεσινού ματς και μετρήστε πόσα λάθη έγιναν επειδή οι παίκτες του προσπάθησαν να πάρουν την προσπάθεια με προσωπικές ενέργειες και έχασαν τη μπάλα ή δεν ήξεραν που να την πασάρουν.

ΥΓ1: Το ντεφορμάρισμα του Καλάθη, που επηρεάζει τα μέγιστα το παιχνίδι του ΠΑΟ καθότι είναι ο μοναδικός point-guard τείνω μετά ένα μήνα να πιστέψω οτι έχει σχέση με τον τρόπο που αγωνίζεται ο Μάικ Τζέιμς. Ο Καλάθης όσο έλειπε ο Αμερικανός ήταν αδιανόητα καλός. Μετά άρχισε να κατεβάζει ταχύτητα και ύστερα από τη ματσάρα που έκανε (δίχως αποτέλεσμα) ο Τζέιμς στο ΣΕΦ, ο Νικ παραμένει σε χαμηλές πτήσεις.

ΥΓ2: Μεγάλο ντόρο προκάλεσε το airball του Καλάθη στη βολή. Προσωπικά δεν το αξιολογώ καν. Συμβαίνει και συμβαίνει ακόμη και σε αστέρες του ΝΒΑ. Περισσότερο με προβλημάτισε ότι αμέσως μετά δεν γνώριζε καν που βρισκόταν ο παίκτης του, όταν ο Παναθηναϊκός πίεσε με αποτέλεσμα ο Ερυθρός Αστέρας να σημειώσει το πιο εύκολο καλάθι της βραδιάς και φυσικά το ΥΓ1 που σκέφτομαι από χθες έντονα.

Πηγή: sdna.gr