Πρώτα θα φύγει η Γερμανία από το ευρώ και μετά η Ελλάδα!

Του Αλέξη Ρωμανού

Καθώς αυτές οι πληρωμές δε διευθετούνται, αδύναμες οικονομίες, όπως η Ιταλία, η Ισπανία και η Ελλάδα έχουν συσσωρεύσει τεράστια χρέη προς το σύστημα Target 2, ενώ η Γερμανία είναι ο μεγαλύτερος πιστωτής, με καθαρές αξιώσεις 754,1 δισ. ευρώ.

Θα αφήσει η Γερμανία να φύγει χώρα εκτός Ε.Ε και να διαλυθεί η Ευρωζώνη;

Όταν, τόσο το 2010 όσο και το 2012, όλα έδειχναν ότι η Ελλάδα είναι με το ένα πόδι εκτός ευρώ, οι περισσότεροι χρηματιστές του Citi, της «καρδιάς» του παγκόσμιου χρηματιστηριακού και τραπεζικού συστήματος, πίστευσαν, παρά τα τότε λεγόμενα, ότι «πρώτα θα βγει από το ευρώ η Γερμανία και μετά η Ελλάδα»!

Μάλιστα τόνιζαν, ότι ακόμη και εάν η Ελλάδα ήθελε να επιστρέψει στη δραχμή δεν θα την αφήσει η Ε.Ε και ιδιαίτερα η Γερμανία, παρά τα σενάρια… τρόμου, με πρωταγωνιστή το «φάντασμα της δραχμής».

Οι Γερμανοί αλλά και οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι, ουσιαστικά ούτε θέλουν να ακούνε για έξοδο της χώρας μας από το ευρώ καθώς οι συνέπειες τέτοιου γεγονότος για το τραπεζικό σύστημα της Ευρωζώνης θα είναι εφιαλτικές και ο «λογαριασμός» θα πρέπει να πληρωθεί κυρίως από τους Γερμανούς φορολογούμενους.

Με τις σημερινές συνθήκες, ακόμη και αν όλες οι κυβερνήσεις της Ευρωζώνης, περιλαμβανομένης της ελληνικής, συμφωνούσαν για την έξοδο της χώρας από το ευρώ, ύστερα από μια παταγώδη χρεοκοπία, λόγω μη εκταμίευσης των επόμενων δόσεων των διεθνών δανείων στήριξης, αυτό θα ήταν αδύνατο, χωρίς να προκληθεί μια άνευ προηγούμενου τραπεζική και πολιτική κρίση, που θα οδηγούσε πιθανότατα στη διάλυση του κοινού νομίσματος.

Το μεγάλο «μυστικό», που συνδέει αναπόσπαστα την Ελλάδα με το ευρώ, καθιστώντας απαγορευτική κάθε προοπτική άμεσης αποβολής-εξόδου της χώρας από την Ευρωζώνη, κρύβεται στην ίδια την αρχιτεκτονική του Ευρωσυστήματος των κεντρικών τραπεζών.

Όσοι ελαφρά τη καρδία προτείνουν αποβολή της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, υπολογίζοντας ότι οι κυβερνήσεις και οι εμπορικές τράπεζες μπορούν να αντέξουν το κόστος μιας χρεοκοπίας, τείνουν να ξεχνούν μια πολύ σοβαρή παράμετρο: το τεράστιο δανειακό άνοιγμα της ΕΚΤ προς το ελληνικό τραπεζικό σύστημα, το οποίο προσεγγίζει τα 100 δισ. και αποτελεί ένα ξεχωριστό, αλλά άμεσα συνδεδεμένο με το κρατικό χρέος της Ελλάδας, «πονοκέφαλο» για τους πολιτικούς και τους τραπεζίτες που διαχειρίζονται τη σημερινή κρίση.

Αυτός ο «λογαριασμός» δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ, που είναι αρκετός για να εξαφανίσει όλα τα κεφάλαια της ΕΚΤ, χωρίς να υπολογίζονται καν οι απώλειες που θα έχει η κεντρική τράπεζα από την απαξίωση των ελληνικών ομολόγων που η ίδια έχει αγοράσει (αξίας περίπου 40 δισ. ευρώ), θα πρέπει να καλυφθεί από τις άλλες κεντρικές τράπεζες της ευρωζώνης, αφού σε αυτή την περίπτωση και η Τράπεζα της Ελλάδος, που τυπικά είναι υπεύθυνη για αυτό το χρέος, θα είναι αδύνατον να τον καλύψει. Το μεγαλύτερο μέρος του «λογαριασμού» θα φθάσει στην Bundesbank(Κεντρική Γερμανική Τράπεζα) και την κυβέρνηση της Γερμανίας. Και θα πρόκειται για ένα «λογαριασμό» που θα πρέπει να καλυφθεί αμέσως και με μετρητά, αλλιώς θα απειλείται η ίδια η ύπαρξη του ευρώ. Τέτοια πληρωμή, φυσικά, θα προκαλέσει πολιτική θύελλα στην Γερμανία (και στις άλλες χώρες που θα βρεθούν αντιμέτωπες με αυτό το κόστος), διαλύοντας και το πολιτικό οικοδόμημα στο οποίο στηρίζεται το ευρώ.