Ο Ίβιτς το πάει καλά

​Τ κομβικό σημείο της σεζόν για τον Βλάνταν Ίβιτς ήταν προφανώς το παιχνίδι με τον Ατρόμητο στην Τούμπα και όσα ακολούθησαν. Όχι τόσο η απομάκρυνση του Τζαβέλλα, αυτή υπήρξε μια λαοφιλής απόφαση που του έδωσε πόντους στα μάτια του κόσμου και επιπλέον μοιάζει να του βγαίνει και αγωνιστικά (η ομάδα έχει οκτώ νίκες στα τελευταία εννιά παιχνίδια και πράγματι βγάζει μια εικόνα ενότητας). Αλλά ο τρόπος που κατάφερε να «σβήσει» τις επιεικώς ατυχείς δηλώσεις του εκείνο το απόγευμα και να πείσει τους ποδοσφαιριστές του ότι δεν εννοούσε κανέναν άλλο πλην του Έλληνα αμυντικού όταν μιλούσε για παίκτες που δεν έχουν θέση τον ΠΑΟΚ. 

Στα δικά μου μάτια και το είχα γράψει κιόλας, η συμπεριφορά του Ίβιτς μετά την ήττα από τους Περιστεριώτες ήταν απαράδεκτη, σε βαθμό που δεν πίστευα ότι μπορεί να επιβιώσει στον πάγκο του «Δικεφάλου» για καιρό. Ωστόσο όχι μόνο επιβιώνει μέχρι στιγμής, όχι μόνο έχει όπως φαίνεται την απόλυτη στήριξη της διοίκησης, πράγμα που πάντα διαχέεται στα αποδυτήρια και κατευνάζει τις όποιες αντιδράσεις, αλλά καταφέρνει να παρουσιάζει ένα δεμένο σύνολο, αρκετά αποτελεσματικό πια (με εξαίρεση το εντός έδρας παιχνίδι με τον ΠΑΣ), το οποίο αποσπά τα εύσημα από όλο και περισσότερους ουδέτερους για το ποδόσφαιρο που αποδίδει.

Ο Ίβιτς δείχνει ότι διαθέτει και ένα επιπλέον χαρακτηριστικό, απαραίτητο για όποιον θέλει να μακροημερεύσει στην Τούμπα: Δεν μασάει! Ο Βλάνταν τα λέει στα ίσια και δίχως πολλές διπλωματίες. Κι αυτό αρέσει στους ΠΑΟΚτσήδες.

Παράλληλα με τα παραπάνω, ο Ίβιτς δείχνει ότι διαθέτει και ένα επιπλέον χαρακτηριστικό, απαραίτητο για όποιον θέλει να μακροημερεύσει στην Τούμπα: Δεν μασάει! Δεν μάσησε στο «Καραϊσκάκης», δεν μάσησε να τα χώσει στον Χριστοβασίλη για την διαχρονικά απαράδεκτη κατάσταση στους Ζωσιμάδες, δεν μάσησε να καταγγείλει όσα συνέβησαν μετά το παιχνίδι, γενικώς ο Βλάνταν τα λέει στα ίσια και δίχως πολλές διπλωματίες, ειδικά όταν εκνευριστεί. Κι αυτό αρέσει στους ΠΑΟΚτσήδες. 

Τώρα, προφανώς πολλοί θα σκεφτούν τα κλασσικά, ότι οι οπαδοί του ΠΑΟΚ γουστάρουν τους τσαμπουκάδες άρα ο Ίβιτς πουλάει μαγκιά επειδή ξέρει ότι θα βρει «αγοραστές», ΠΑΟΚ – Θρησκεία – Τρομοκρατία, τιμή και δόξα στον Πάμπλο τον Γκαρσία κ.λπ.. Αλλά βέβαια αυτή είναι η – συχνά ηθελημένα – υπεραπλουστευτική προσέγγιση όσων δεν καταλαβαίνουν τους ΠΑΟΚτσήδες. Αν ήταν τόσο εύκολο να κερδίσεις την καρδιά της Τούμπας, τότε γιατί ο Τζαβέλλας αποτελούσε «κόκκινο πανί» καθ΄ όλη την διάρκεια της παραμονής του εκεί; Αφού και τσαμπουκάδες έκανε και με τους Ολυμπιακούς πλακώθηκε και τα πάντα – όλα; Για ποιο λόγο, όταν τον έδιωξε ο Ίβιτς, οι περισσότεροι πανηγύριζαν; Επειδή η Τούμπα, μέσα στις στρεβλώσεις της και την έντασή της, μέσα στα μπερδεμένα οπαδικά συναισθήματα της και τις αυτοκαταστροφικές τάσεις που παρουσιάζει, διαθέτει καλό ένστικτο όσον αφορά το αυθεντικό. Το αναγνωρίζει. Και αναγνωρίζει και το δήθεν. Σε πολλά άλλα πράγματα μπερδεύεται και τα κάνει σαλάτα. Στο συγκεκριμένο, διατηρεί, νομίζω, σωστό κριτήριο.

Κι αυτό μοιάζει μέχρι στιγμής με το μεγαλύτερο πλεονέκτημα του Ίβιτς: Έχει αποφασίσει πώς ό,τι κι αν συμβεί θα παραμείνει αυθεντικός. Θα «ζήσει» ή θα «πεθάνει» με τον δικό του τρόπο. Προς το παρόν «ζει». Κόντρα στις πιθανότητες που του έδιναν πολλοί, κόντρα στην βαθμολογία που τον δείχνει χιλιόμετρα μακριά από τον στόχο της διεκδίκησης του πρωταθλήματος, ο Ίβιτς αντέχει και το πάει και καλά. Η λογική λέει ότι μπορεί να το πάει ακόμα καλύτερα. Αλλά επειδή ΠΑΟΚ και λογική σπανίως πάνε μαζί, ας περιμένουμε να το διαπιστώσουμε.

Πηγή: sdna.gr