Μας ζαλίσατε με τον τελικό, ιδού η λύση

​Κατ’ αρχάς δεν υπάρχει Κυπελλάκι. Είναι Κύπελλο, είναι το Κύπελλο Ελλάδας, είναι ένα από τα τρία τρόπαια κάθε χρονιάς. Ο Ολυμπιακός πολύ θα ήθελε να το διεκδικήσει, αλλά τη προηγούμενη Δευτέρα ο Παναθηναϊκός ήταν καλύτερος και πήρε το εισιτήριο της πρόκρισης, για έναν τελικό είναι η αλήθεια, που ακόμη δεν ξέρουμε σε ποιο γήπεδο θα γίνει. Αν το έχετε ξεχάσει ή δεν το γνωρίζετε, ο αγώνας ανάμεσα στον Παναθηναϊκό και τον Αρη είναι προγραμματισμένος για τις 19 του Φλεβάρη. Μέχρι την ώρα, που γράφονταν αυτές οι γραμμές, φαβορί για να φιλοξενήσει το παιχνίδι αυτό είναι το Ηράκλειο της Κρήτης και τα “Δύο Αοράκια”. Το γήπεδο, δηλαδή, που είχε γίνει και ο τελικός του 2014, όταν ο Παναθηναϊκός είχε κάνει περίπατο με τον Αρη.

Εμείς από την πλευρά μας θα θέλαμε να δούμε τον τελικό στη Βόρειο Ελλάδα. Είναι κάτι, που είχαμε επισημάνει πριν από τον ημιτελικό του Ολυμπιακού με τον Παναθηναϊκό και αμέσως μετά τη πρόκριση του Αρη σε βάρος της ΑΕΚ. Το γιατί δεν χρειάζεται να το εξηγήσουμε ιδιαίτερα. Το νόημα είναι ότι δεν πρέπει κάθε χρόνο ή σχεδόν κάθε χρόνο ο τελικός να γίνεται στην ίδια πόλη. Στην Αθήνα δηλαδή.

Οπως προέκυψε από το ρεπορτάζ, τα γήπεδα της Βορείου Ελλάδας ή μάλλον κάποια γήπεδα της Βορείου Ελλάδας δεν έχουν την υποδομή να καλύψουν ένα τέτοιο ματς. Στην Ξάνθη λέγεται ότι δεν έχουν φωτεινούς πίνακες, στην Κοζάνη υπάρχουν άλλα προβλήματα, και πάει λέγοντας. Ο Αρης γνωστοποίησε με ανακοίνωσή την επιθυμία του να γίνει ο τελικός στο γήπεδό του, στο τραπέζι έπεσε και η περίπτωση του ΟΑΚΑ. Οπως, όμως, αναφέραμε, πολύ δύσκολα το ματς αυτό δεν θα γίνει στο Ηράκλειο.

Η ουσία, όμως, και το θέμα μας στη προκειμένη περίπτωση δεν είναι αυτός καθ’ αυτός ο τόπος διεξαγωγής του παιχνιδιού, όσο η φασαρία, που γίνεται. Θα την είχαμε αποφύγει ωραία και καλά, αν από το ξεκίνημα της διοργάνωσης είχε γίνει γνωστό το γήπεδο του τελικού. Ουδείς θα μίλαγε τώρα, έτσι τουλάχιστον πιστεύουμε. Θα επρόκειτο για μία απόφαση, που θα είχε παρθεί από το καλοκαίρι ή από το φθινόπωρο, και -πιστεύουμε- ότι τώρα θα είχαμε ήσυχο το κεφαλάκι μας. 

Αλλά εμείς θα το προχωρήσουμε περισσότερο το θέμα και θα καταγράψουμε κάτι, που μας ήρθε στο μυαλό χθες το απόγευμα. Αφού, λοιπόν, το πρόβλημα είναι στην ουσία πώς θα συνταιριάξουμε μανιασμένους ως επί το πλείστον φιλάθλων δύο μεγάλων ομάδων, γιατί δεν καθιερώνουμε διπλό τελικό; Εναν αγώνα στο γήπεδο της μίας ομάδας και έναν στο γήπεδο της άλλης. Αυτό, δηλαδή, που γίνεται στο Eurocup. 

Τι είπατε; Οτι με αυτόν τον τρόπο θα κερδίσει σίγουρα η ισχυρότερη ομάδα, άρα χάνει την ουσία του ένας θεσμός, που είναι ο θεσμός των εκπλήξεων; Περιέχει δίκιο αυτή η άποψη. Οχι απόλυτο, αλλά έχει μία δόση. Αν έχεις, όμως, ομάδα Αρη, ΑΕΚ και ΠΑΟΚ, τον Ολυμπιακό ή τον Παναθηναϊκό, μπορείς να τον λυγίσεις και σε διπλά ματς. Δεν είναι καθόλου εύκολο, αλλά μπορείς. Δεν μιλάμε, βέβαια για τον τωρινό Αρη ή ΠΑΟΚ, γενικά μιλάμε. 

Κάνουμε λόγο, όμως, για διπλούς τελικούς, γιατί έχουμε φθάσει στο σημείο να εκπονούμε ολόκληρο “σχέδιο Μάρσαλ” για να βρούμε που θα γίνει το παιχνίδι!

Δεν νομίζουμε, λοιπόν, ότι είναι κακή ιδέα. Και αν πιστέψουμε, πιστέψετε, πιστέψουν ότι είναι κακή ιδέα, πρέπει να ακολουθήσουμε αυτό, που επίσης αναφέραμε. Οταν στην αρχή της χρονιάς, γίνεται η κλήρωση του Κυπέλλου, αμέσως να ξέρουμε το γήπεδο και την ημερομηνία του τελικού. Οπως γίνεται, δηλαδή, σε όλα τα κανονικά κράτη, σε χώρες μάλιστα, που το μπάσκετ το έχουν σε…έβδομη μοίρα και όχι όπως η Ελλάδα, που το έχει σε πρώτη. Κάνουμε λάθος;

Πηγή: sdna.gr