Εκπέμπει SOS ποιότητας και ο Γενάρης τελειώνει!

Τα πράγματα, κυρίες και κύριοι, είναι απλά. Και για τα αυτονόητα δεν χρειάζονται ούτε βαθυστόχαστες αναλύσεις, ούτε πολλά-πολλά: εάν ο Παναθηναϊκός ως οργανισμός έχει εγκαταλείψει ολοκληρωτικά τη φετινή (ήδη αποτυχημένη κατά τα 2/3) σεζόν, το Κύπελλο και το καλύτερο δυνατό ευρωπαϊκό εισιτήριο μέσω των πλέι οφ (για διεκδίκηση του πρωταθλήματος ούτε λόγος), τότε θα πρέπει να το γνωρίζουμε άπαντες για να μην χαλάμε περαιτέρω τη ζαχαρένια μας…

Σε αυτή τη συνθήκη δεν θα συντρέχει ιδιαίτερος λόγος προβληματισμού για την εκνευριστικά «λίγη» εικόνα του Παναθηναϊκού στην Κέρκυρα, το απαράδεκτο (συνολικό) «δύο στα εννιά» εκτός έδρας και την αγωνιστική κατάθλιψη που τις περισσότερες φορές προκαλεί η ομάδα.

Δεν θα υπάρχει καμία πρεμούρα ή ανάγκη για ενίσχυση και… μεταγραφικά ρίσκα, παρά μόνο για αποδεσμεύσεις και «εξορθολογισμό» στο μπάτζετ με ολίγον από απροστάτευτους πιτσιρικάδες που θα κολυμπούν στα βαθιά. Κι όποιος αντέξει.

Σε αυτήν την περίπτωση, εν τούτοις, οφείλεις να πεις ξεκάθαρα ως επίσημος Παναθηναϊκός «κύριοι μην ασχολείστε με το φέτος, οι ομάδες φτιάχνονται το καλοκαίρι, αποτύχαμε και πάμε για άλλα…» και να βάλεις τις βάσεις για την επόμενη, αδιαφορώντας για ό,τι κι αν λέει ή γράφει ο καθένας.

Εάν πάλι πιστεύεις ως οργανισμός ότι μπορείς και να μην αυξήσεις την ανταγωνιστικότητα σου, Γενάρη μήνα, και να διεκδικήσεις με αξιώσεις ό,τι στόχους έχουν απομείνει, τότε πλανάσαι πλάνην οικτράν και οι ταπεινώσεις και τα χαστούκια θα συνεχιστούν με μαθηματική ακρίβεια.

Δεν χρειάζονται, άλλωστε, ιδιαίτερες γνώσεις για να κατανοήσει κανείς ότι η ομάδα εκπέμπει SOS ποιότητας (κυρίως), αλλά και ποσότητας, αν και για να είμαστε δίκαιοι οι επιστροφές Μολέδο, Κουλιμπαλί, Γουακάσο, Εμποκού, Κουτρουμπή και Μέστο θα αυξήσουν σημαντικά, αριθμητικά και ποιοτικά, τις ανύπαρκτες στην παρούσα φάση επιλογές του προπονητή.

Ακόμη κι αν γυρίσουν όλοι οι παραπάνω παίκτες όμως είναι σαφές ότι θα υπάρχει ανισορροπία και ποιοτικό έλλειμμα στον Παναθηναϊκό κυρίως και πάνω απ’ όλα μεσοεπιθετικά.

Με τον Ιμπάρμπο φευγάτο, τον Ρινάλντι ξένο σώμα και τον Λέτο να αντιμετωπίζει συχνά-πυκνά μυϊκά θέματα, πίσω από τον Μπεργκ υπάρχει ο… κανένας, κι ενώ είμαστε ουσιαστικά στο -2 (μείον δύο) ποσοτικά (Ιμπάρμπο-Ρινάλντι), ο δε Σουηδός με την καταπόνηση που έχει υποστεί φέτος, από το καλοκαίρι μέχρι σήμερα, δεν θέλει και πολύ να κάνει «μπαμ» και να σκάσει κι αυτός, βγάζοντας προβλήματα…

Οπως ο… κανένας υπάρχει και πίσω από τον Βιγιαφάνιες για τη θέση του επιτελικού μέσου, όπως ο… κανένας υπάρχει και για «9αμισάρι» όταν θέλεις να αγωνιστείς με 4-4-1-1, ακόμα και αν επιστρέψουν άπαντες φορτσάτοι.

Κοινώς ένας φορ και ένα δημιουργικό ψευτικό 9άρι είναι υπερ-απαραίτητα και θα έπρεπε ήδη να βρίσκονται στην ομάδα, ως αυτονόητα/καραμπινάτα κενά από πάσα άποψη.

Για τα «φτερά» με τις επιστροφές Γουακάσο, Εμποκού, η κατάσταση μοιάζει και είναι αντικειμενικά καλύτερη/υποφερτή, αλλά για τις δύο παραπάνω θέσεις (στράικερ και επιτελικό χαφ) το πράγμα βγάζει, εξοργιστικά, μάτι.

Ο χρόνος μετράει αντίστροφα πλέον για το τέλος της χειμερινής μεταγραφικής περιόδου και επί της ουσίας (παρά τα όποια ελαφρυντικά), η μοναδική προσθήκη είναι ο (λίρα εκατό μέχρι στιγμής) Κουρμπέλης.

Την ίδια στιγμή που εκτός ομάδας, για διαφορετικούς λόγους και με διαφορετικούς τρόπους θεωρούνται ή είναι ήδη οι Ιμπάρμπο, Λεντέσμα, Σάμπα, Ιβανόφ, Ρινάλντι, Ρέις.

Εξι παίκτες. Καλοί, κακοί, άμπαλοι ή παιχταράδες, δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία και δεν είναι της παρούσας χρονικής στιγμής.

Εξι. Εναντι μίας προσθήκης, συν τον πιτσιρικά Ευαγγέλου, τον έτερο πιτσιρικά Χατζηγιοβάννη εσχάτως και της επανενεργοποίησης των Μαρινάκη-Χουχούμη που προϋπήρχαν (ως ανενεργοί) στο ρόστερ, αλλά άπαντες γνωρίζουν το ταβάνι τους μετά από τόσα χρόνια.

Επί της ουσίας δηλαδή δεν υπάρχει ούτε καν το «ράβε, ξήλωνε», αλλά μόνο το «ξήλωνε» και έχει ο Θεός, με την ποιότητα του ρόστερ να είναι προς το παρόν τουλάχιστον μειωμένη σε σχέση με το καλοκαίρι αντί για διαρκώς αυξανόμενη.

Το δε ποιοτικό (αλλά και ποσοτικό) καραμπινάτο πρόβλημα θα ήταν ακόμα μεγαλύτερο εάν δεν γινόταν μεγάλη προσπάθεια από τον Ουζουνίδη και τον Λυμπερόπουλο για να ξαναγίνει ο Παναθηναϊκός ομάδα σε όλα τα υπόλοιπα και άκρως σημαντικά πράγματα: ιατρικά, αποδυτηριακά και αγωνιστικά, που παίζουν προφανώς τεράστιο ρόλο, αλλά από μόνα τους δεν αρκούν.

Τα προβλήματα άλλωστε σε νοοτροπία, φυσική κατάσταση, αποκαταστάσεις, πειθαρχία κλπ ήταν αντικειμενικά τεράστια, τα κληρονόμησαν ερχόμενοι στη ομάδα και φυσικά δεν τα δημιούργησαν ο Λυμπερόπουλος και ο Ουζουνίδης και είναι προφανές ότι γίνεται συνεπής δουλειά από αμφοτέρους για την επιστροφή στις βασικές αρχές του Παναθηναϊκού και κάθε ομάδας που θέλει να σέβεται τον εαυτό της.

Ομως ο κίνδυνος να πάει στράφι (και) αυτή η νέα προσπάθεια είναι ευδιάκριτος εάν δεν υπάρξουν τουλάχιστον οι απαραίτητες και καραμπινάτες ενέσεις ποιότητας έστω και υπό μορφήν πινελιών μέχρι το τέλος του Γενάρη.

πηγή: sdna.gr