Απόλυτο μηδέν στη διαχείριση συναισθημάτων!

Ήταν άλλη μια εβδομάδα που αποδεικνύει πως ο Παναθηναϊκός είναι ικανός για το καλύτερο, ικανός και για το χειρότερο. Μέσα σε 4 μέρες οι «πράσινοι» δεν έκαναν ΟΥΤΕ ένα ίδιο πράγμα σε σχέση με το ντέρμπι του ΣΕΦ. Από την πνευματική ετοιμότητα, την συγκέντρωση και το πάθος μέχρι την προσπάθεια να εκμεταλλευτούν σωστά το οποιοδήποτε μις ματς προέκυπτε στο παιχνίδι.

Κατά βάση ο Παναθηναϊκός βρέθηκε από την αρχή στο καναβάτσο επειδή δεν ήταν σε θέση να διαχειριστεί σωστά το συναίσθημά του σε σχέση με το αποτέλεσμα του ΣΕΦ. Ίσως πίστεψε ότι θα τρομάξει η Φενέρ και θα χάσει χωρίς ο ίδιος να παίξει, ίσως «άδειασε» ψυχολογικά από την υπερπροσπάθεια της προηγούμενης εβδομάδας, όπως και να ‘χει η ουσία είναι πως ο Παναθηναϊκός… έμεινε στα αποδυτήρια του ΣΕΦ κι έμοιαζε σα να μην ταξίδεψε ποτέ στην Κωνσταντινούπολη.

Δύο και μόνο πράγματα είναι χαρακτηριστικά της πνευματικής ανετοιμότητας του Παναθηναϊκού, στα πρώτα κιόλας 7 λεπτά, όσο δηλαδή υπήρχε και παιχνίδι. Στις πρώτες τέσσερις επιθέσεις της Φενέρ οι «πράσινοι» ήταν αλλού για αλλού στα πικ εντ ρολ των Τούρκων, σα να μην περίμεναν πως ο μετρ του πικ εντ ρολ (Ομπράντοβιτς) θα κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα από τον καθένα. 

Δεύτερον, ο Παναθηναϊκός είχε ευκαιρία από το πρώτο τρίλεπτο να εκμεταλλευτεί την υπεροπλία του κοντά στο καλάθι, αλλά ούτε αυτό δεν είχε το «καθαρό» μυαλό να πράξει. Με τον Ούντοχ με πολιτικά στον πάγκο και τον Βέσελι με δύο γρήγορα φάουλ, οι «πράσινοι» κατάφεραν να κάνουν… ήρωα τον Ντουβερίογλου, έναν παίκτη με μηδαμινή συμμετοχή που έκανε το παιχνίδι της ζωής του.

Από ‘κει και πέρα, σε τι να πρωτοσταθείς; Στο γεγονός ότι ο Παναθηναϊκός δέχτηκε 44 πόντους σε ένα ημίχρονο και 25 στην α΄περίοδο; Στο γεγονός ότι η χειρότερη ομάδα στα επιθετικά ριμπάουντ κατάφερε να πάρει 12 επιθετικά, χωρίς τον Ούντοχ και με τον Βέσελι να παίζει λιγότερο από το συνηθισμένο; Από το γεγονός ότι ο Παναθηναϊκός ξεπέρασε το μέσο όρο των λαθών του από το πρώτο κιόλας ημίχρονο ή από το γεγονός ότι η διαφορά δεν κατέβηκε ποτέ κάτω από τους 15 πόντους;

Από την άλλη η Φενέρ ήταν έτοιμη από την ώρα που έχασε στο Βελιγράδι. Αυτή ήταν μια κλασική αντίδραση ομάδας Ομπράντοβιτς, η οποία έγινε ακόμη πιο κλασική από την στιγμή που τραυματίστηκε ο Ούντοχ! Η παράδοση που θέλει τις ομάδες του «Ζοτς» να συσπειρώνονται από προβλήματα τραυματισμών, συνεχίστηκε κι αυτή τη φορά. 

Οι Τούρκοι μπήκαν στο παρκέ κι… έτρωγαν σίδερα, είχαν τη νοοτροπία και τη συμπεριφορά που είχε ο Παναθηναϊκός στο ΣΕΦ και από την στιγμή που απέναντί τους βρήκαν μια ομάδα χωρίς σφιγμό έφτασαν στην άνετη νίκη, καλύπτοντας μάλιστα και τη διαφορά στην (μικρή) περίπτωση της τελικής ισοβαθμίας.

Συπερασματικά, σ’ αυτό το επίπεδο δεν έχεις το δικαίωμα να πανηγυρίζεις ή να στεναχωριέσαι περισσότερο από ένα 24ωρο. Οι ομάδες που βάζουν ψηλά τον πήχη έχουν το προνόμιο να διαγράφουν από τη μνήμη τους τον θρίαμβο ή την πλήρη αποτυχία. Υπό αυτή την έννοια, ο Παναθηναϊκός έχει δουλειά στη διαχείριση των συναισθημάτων. Είναι παράλογο να παρουσιάζει τέτοιες αυξομειώσεις στην απόδοσή του, μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα κι αυτό είναι από τα πρώτα πράγματα που πρέπει να διορθώσει ο Πασκουάλ για να μπει ο Παναθηναϊκός στο πρώτο level της Ευρωλίγκας.

Υ.Γ1: Ο τραυματισμός είναι ο μοναδικός «αντίπαλος» που μπορεί να σταματήσει τον Σίνγκλετον. Παίζει έναν χρόνο στο ίδιο μοτίβο, δεν έχει την παραμικρή αυξομείωση στην απόδοσή του και κάποια στιγμή θα πρέπει να πάρει ανάσα για να μην… κλατάρει. 

Υ.Γ2: Επτά παίκτες του Παναθηναϊκού έφτασαν συνολικά τους 14 πόντους (!), κατά μέσο όρο 2 ο καθένας! Οι άλλοι 3 που συνηθίζει να χρησιμοποιεί ο Πασκουάλ θα έπρεπε να βάλουν από 25 για να μπορέσουν οι «πράσινοι» να ανταγωνιστούν τη Φενέρ σ΄αυτό το ρυθμο.

πηγή: sdna.gr