Τράπεζες: Μπροστά στον κίνδυνο και νέας ανακεφαλαιοποίησης

Οι ελληνικές τράπεζες εμφανίζονται να είναι στην καλύτερη κατάσταση των τελευταίων ετών. Ωστόσο, ξένοι επενδυτικοί οίκοι, όπως η Fitch, δεν αποκλείουν μία νέα ανακεφαλαιοποίηση, την τέταρτη στη σειρά.

Και αυτό γιατί οι ελληνικές τράπεζες είναι έρμαιο των ατελείωτων μπρος – πίσω στις διαπραγματεύσεις της ελληνικής κυβέρνησης με τους πιστωτές, αλλά είναι και οι ίδιες ένοχες για την αναβλητικότητά τους όσον αφορά στα NPLs.

Σε κάθε περίπτωση, η μοίρα των ελληνικών τραπεζών είναι σε μεγάλο βαθμό στα χέρια άλλων. Μια πιθανή ρήξη στις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές, μια παγκόσμια οικονομική επιδείνωση ή η περαιτέρω κλιμάκωση της προσφυγικής κρίσης θα μπορούσαν να παρατείνουν την ελληνική ύφεση. Το πιο άμεσο ρίσκο είναι μια ενδεχόμενη διακράτηση της επόμενης δόσης προς την Ελλάδα από τους δανειστές, αφήνοντας την κυβέρνηση χωρίς ρευστό για να πληρώσει τους λογαριασμούς της αυτό το καλοκαίρι.

Οι ελληνικές τράπεζες έχουν εκκρεμή δάνεια 202 δισ. ευρώ και καταθέσεις μόλις 125 δισ. Η διαφορά καλύπτεται από τα έκτακτα δάνεια της ΕΚΤ και της ΤτΕ .Διαψεύστηκαν οι προσδοκίες για αύξηση των καταθέσεων περί τα 10 δισεκ. που είχε εκτιμηθεί αρχές του 2016 καθώς με βάση τα στοιχεία που αφορούν τέλος 2016 έως τις 10 Ιανουαρίου του 2017 συνολικά οι καταθέσεις στις ελληνικές τράπεζες αυξήθηκαν 4,7 δισεκ. και αγγίζουν τα 125 δισεκ. ευρώ.

Ιδιαίτερης κρισιμότητας θεωρείται για τις ελληνικές τράπεζες το α΄τρίμηνο του 2017. Δύο είναι οι καθοριστικοί παράγοντες που θα κρίνουν το μέλλον των συστημικών τραπεζών στη χώρα μας για την επόμενη διετία: Η πορεία της β΄αξιολόγησης και η διαχείριση των μη εξυπηρετούμενων δανείων.

Η ελληνική οικονομία βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Είτε θα αδράξει την ευκαιρία με τη συμμετοχή στο πρόγραμμα αγοράς ομολόγων της ΕΚΤ, είτε θα μπει σε έναν νέο κύκλο καταστροφικής αβεβαιότητας.

Το βέβαιο είναι ότι το τοπίο θα έχει ξεκαθαρίσει έως τον Μάρτιο του 2017. Προΰπόθεση για την ολοκλήρωση της β΄αξιολόγησης είναι ο συμβιβασμός ΔΝΤ και Γερμανίας. Στόχος είναι να παραμείνει το Ταμείο στο ελληνικό πρόγραμμα, έστω ως τεχνικός σύμβουλος και να αποφευχθούν δυσάρεστες εξελίξεις, που θα οδηγήσουν τη χώρα είτε σε μια μακρόσυρτη διαπραγμάτευση, είτε σε πρόωρες εκλογές, υπό την απειλή της χρεοκοπίας, και θα διαμορφώσουν ένα νέο αρνητικό τοπίο για το εγχώριο χρηματοπιστωτικό σύστημα.

Αποκατάσταση της ρευστότητας

Η αποκατάσταση της ρευστότητας των ελληνικών τραπεζών αποτελεί πρωτίστως πολιτικό ζήτημα, στο βαθμό που κυρίως εξαρτάται από την ικανότητα της Ελληνικής κυβέρνησης να πείσει τις διεθνείς αγορές και τους επενδυτές – αποταμιευτές, ότι σκοπεύει να τηρήσει τις δεσμεύσεις της για την εφαρμογή του τρίτου προγράμματος προσαρμογής και να υλοποιήσει τις αναγκαίες οικονομικές και θεσμικές μεταρρυθμίσεις, που θ’ αποκαθιστούν τη δημοσιονομική σταθερότητα, θα δημιουργούν ευνοϊκές συνθήκες για επενδύσεις και ανάπτυξη και θα διαμορφώνουν ομαλές συνθήκες στο χρηματοπιστωτικό τομέα και τις αγορές.

Εάν επιτευχθεί η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης στην Ελληνική οικονομία και τις προοπτικές της και διαμορφωθεί φιλικό επιχειρηματικό κλίμα, συνθήκες απαραίτητες για την οικονομική ανάκαμψη, θα διευκολυνθεί η μείωση των επιτοκίων που πληρώνει σήμερα η χώρα για άντληση κεφαλαίων – με και χωρίς εξασφαλίσεις – από τις διεθνείς αγορές, καθώς και η επιστροφή στις ελληνικές τράπεζες μεγάλου ύψους αποταμιεύσεων, αποθησαυρισμένων σήμερα σε τραπεζογραμμάτια ( 47 δισ. ευρώ σε κυκλοφορία σήμερα) και σε άλλες μορφές καταθέσεων και επενδύσεων που διέρρευσαν στο εξωτερικό (συνολικά από την αρχή της κρίσης, η χώρα έχει απωλέσει 124 δισ. καταθέσεις, το 45% του συνόλου από το ψηλότερο σημείο).