Κόουτς, φέρε πίσω το… σώβρακο. Κρυώνω!

Όσο ο Γιανγκ παρέπαιε στα παρκέ και ο Μιλουτίνοφ σε έκανε να αναρωτιέσαι τι στα κομμάτια έχει δει πάνω του ο Γκρεγκ Πόποβιτς, τα αθλητικά media πλημμύριζαν από κείμενα που ζητούσαν από τον Γιάννη Σφαιρόπουλο την ενίσχυση της γραμμής των ψηλών.

Και δεν το έγραφε απλά ο Σόμογλου (ο οποίος έχει απλά τρέλα με το μπάσκετ και δεν διεκδικεί τον τίτλο του ειδικού), αλλά ρεπόρτερ που ζουν κάθε λεπτό του οργανισμού που ονομάζεται μπασκετικός Ολυμπιακός.

Όντως το ρίσκο έμοιαζε πολύ μεγάλο. Οι «ερυθρόλευκοι» έδειχναν πλήρης από τη θέση τρία και… προς τα κάτω και άδειοι μέσα στη ρακέτα τους. Ο Μιχαηλίδης, όμως… ατάραχος στο γραφείο: «Ο Σφαιρόπουλος ξέρει. Όλοι έχουν το ρόλο τους. Απλά να αρχίσει να παίζει λίγο καλύτερα ο Γιανγκ. Μόνο αυτό πρέπει να γίνει. Και τότε όλα θα πάνε ρολόι»…

Ο άτιμος τα έλεγε από τις αρχές Νοεμβρίου, όταν όλοι οι υπόλοιποι διαφωνούσαμε αν ο Γιανγκ σέρνει ή δε σέρνει τα πόδια του στο παρκέ!

Δεν χρειάζεται, βέβαια, να πω ποιος δικαιώθηκε και ποιος όχι. Όσοι ανήκαμε στην κατηγορία εκείνων που πιστεύαμε ότι το ταβάνι των ευρωπαϊκών φιλοδοξιών του φετινού Ολυμπιακού με τους συγκεκριμένους ψηλούς είναι εξαιρετικά χαμηλό, ή ο Σφαιρόπουλος (και φυσικά… ο Μιχαηλίδης).

Και ξέρετε γιατί δικαιώθηκε ο Γιάννης Σφαιρόπουλος. Θα δανειστώ ένα post του Άρη Λαούδη (ενός ανθρώπου που θεωρώ ότι η κρίση και η οπτική του για το μπάσκετ αποτελεί ένα είδος… εκπαιδευτικής τηλεόρασης για όλους μας) χθες βράδυ στο facebook, δευτερόλεπτα μετά το τέλος του

«Η περίπτωση του Ουότερς είναι η απόδειξη πως οι ΟΜΑΔΕΣ κάνουν τις (καλές) μεταγραφές μεσούσης της περιόδου κι όχι το αντίθετο. Όποιος ψάχνει Μεσσίες καταλήγει να αλλάζει παίκτες σαν τα πουκάμισα, όποιος προσθέτει έναν ακόμη κρίκο στην αλυσίδα του συνήθως καταλήγει να αναδεικνύει ήρωες από το πουθενά. Το μεγάλο κέρδος του Ολυμπιακού είναι πως ο χειρότερος παίκτης στην Ευρώπη να αποκτηθεί, θα βρεθεί και ο μικρός ή μεγάλος ρόλος του μέσα στο σύνολο. Οπως κάποτε συνέβαινε και στον Παναθηναϊκό…». Αυτές οι λέξεις του Άρη Λαούδη, αποτελούν όλη την ουσία!

Κάθε ομάδα αποτελεί ένα παζλ. Μία σύνθεση διαφορετικών κομματιών. Η ικανότητα ενός προπονητή είναι όχι να βρίσκει τα πιο ακριβά ή τα καλύτερα κομμάτια, αλλά αυτά που ταιριάζουν και ενώνονται καλύτερα μεταξύ τους.

Αυτό ακριβώς είναι όλα αυτά τα τελευταία χρόνια ο μπασκετικός Ολυμπιακός, ανεξαρτήτως αν στο τέλος μιας σεζόν, το πρόσημο είναι θετικό ή αρνητικό: Ο Ολυμπιακός είναι η επιτομή της ομάδας! Κι αυτή είναι η τεράστια δύναμή του.

Όλα αυτά δεν σημαίνουν, φυσικά, ότι οι «ερυθρόλευκοι» έχουν εξασφαλίσει από τώρα θέση στο φάιναλ φορ της Κωνσταντινούπολης. Θα επαναλάβω για πολλοστή φορά ότι η φετινή Ευρωλίγκα αποτελεί μαραθώνιο και όχι σπριντ ή κούρσα ημιαντοχής. Δυο-τρεις συνεχόμενες ήττες, μπορεί να σε φέρουν σε μπελάδες, 2-3 σερί νίκες μπορεί να σε θέσουν σε τροχιά πλεονεκτήματος έδρας.

Ο Ολυμπιακός, όπως και κάθε άλλη ομάδα, μπορεί να πετύχει ή μπορεί να αποτύχει στη συνέχεια της διοργάνωσης. Ακόμη, όμως, κι αν δεν τα καταφέρει δεν θα το έχει πράξει επειδή δεν διαθέτει καλή γραμμή ψηλών.

Αρκεί ότι διαθέτει τη γραμμή ψηλών που κρίνει ο Σφαιρόπουλος ότι ταιριάζει στα δικά του πλάνα. Και αν μη τι άλλο ο Έλληνας τεχνικός κερδίζει κάθε μήνα που περνά και το δικαίωμα του λάθος. Το δικαίωμα να στηρίζεται ακόμη και στις επιλογές που, βάσει αποτελεσμάτων, θα αποδειχτούν λανθασμένες.

Προς το παρόν, πάντως, κόουτς… φέρε πίσω το σώβρακο μου, γιατί έχει κρύο. Και απ’ ότι προβλέπει και ο Αρνιακός έρχεται σύντομα και νέος χιονιάς στην Αττική!

Υ.Γ. Για να μην… αυτομαστιγώνομαι μόνο, χαίρομαι πολύ που με δικαιώνει ο Κώστας Παπανικολάου για τη μεγάλη του επιστροφή. Ήταν θέμα χρόνου, ο συγκεκριμένος παίκτης να θυμίσει τον παλιό καλό του εαυτό. Και το δικό του come back αποτελεί… πυρηνικό όπλο στο οπλοστάσιο του Σφαιρόπουλου ενόψει της συνέχειας της χρονιάς.

Πηγή: sdna.gr