Αρχίζοντας από αύριο την… επόμενη σεζόν ίσως σωθεί κάτι κι απ’ τη φετινή!

​Μια βραδιά δύσκολη…. γενικώς. Δεν ήταν δηλαδή μόνο η ΑΕΚ αλλά εδώ για την ΑΕΚ γράφουμε… Δύο αγώνες, μια ισοπαλία και μια ήττα όπου όμως η ισοπαλία ήταν χειρότερη κι από ήττα. Για αυτή την ήττα – ισοπαλία, την πέμπτη στο ΟΑΚΑ χωρίς κανένα ντέρμπι ακόμη δεν έχει πια να πεις κάτι που δεν το έχεις πει.

Με τον Ηρακλή ήταν η πιο τραγική εμφάνιση χωρίς μία ευκαιρία, με τον Πανιώνιο η ομάδα δεν μπορούσε, με τον Ατρόμητο αυτοκτονία, με τα Γιάννενα έγκλημα και αδικία. Με τον Παναιτωλικό αν ψάξεις αυτό που είδες θα βρεις λίγο από όλα αυτά μέσα.

Όμως αυτό που μένει εκτός από την πίκρα και τον πονοκέφαλο είναι πως η ΑΕΚ συμπλήρωσε 10 χαμένους βαθμούς στο ΟΑΚΑ στο μισό, και ένα ματς επιπλέον, του πρωταθλήματος σε παιχνίδια που όταν ξεκινάει το πρωτάθλημα υπολογίζεις πέντε νίκες. Δεν χρειάζεται τίποτε άλλο για να εξηγήσει την αποτυχία και την απόσταση των 13 πόντων από τον πρώτο που με νορμάλ διαιτησίες βέβαια θα ήταν οι μισοί αλλά αυτό πλέον είναι δευτερεύων. Δεν είμαι από τους τύπους που κοιτάω την ομάδα μου και όχι τους άλλους γιατί αυτό με προέτρεπε να κάνω είκοσι χρόνια η συμμορία που κατέστρεψε το ποδόσφαιρο άρα σίγουρα δεν είναι για καλό μου.

Όμως η χρονιά απέτυχε και επειδή η ΑΕΚ είναι η πιο υγιής ποδοσφαιρική εταιρία, κι ας έχει λιγότερα έσοδα από τους ανταγωνιστές επειδή πριν χρόνια μαζί με την καταστροφή οι καταστροφείς υποθήκευσαν και το μέλλον της, μας παίρνει να ασχολούμαστε με το ποδόσφαιρο. Να λέμε την γνώμη μας για αυτό και όχι για το αν θα πάρουμε άδεια συμμετοχής στο πρωτάθλημα κι αν την Παρασκευή η εφορία θα μας σφραγίσει τα εισιτήρια.

Δεν τα γράφω για να χρυσώσω το χάπι, που ούτως ή άλλως δεν χρυσώνεται, αλλά επειδή έτσι είναι. Το μόνο εκτός ποδοσφαίρου θέμα που απασχολεί είναι να βγει επιτέλους η άδεια για την «Αγιά Σοφιά». Αλλά δεν είναι θέμα του συγκεκριμένου κειμένου. 

Στην ΑΕΚ πρέπει να το πάρουν απόφαση πως η φετινή σεζόν είναι πλήρως αποτυχημένη. Οι προσπάθειες για να σωθεί απέτυχαν και η μόνη ελπίδα για να σώσεις κάτι είναι να σταματήσεις να προσπαθείς να… σώσεις!Χθες νομίζω πως πρέπει όλοι να πήραν απόφαση πως η φετινή σεζόν είναι πλήρως αποτυχημένη. Οι προσπάθειες για να σωθεί απέτυχαν και η μόνη ελπίδα για να σώσεις κάτι είναι να σταματήσεις να προσπαθείς να… σώσεις. Πήγαν όλα στραβά με όλους τους πιθανούς και απίθανους τρόπους. Είτε με ευθύνη της ΑΕΚ, είτε λιγότερο με ατυχία, είτε πολύ λιγότερο με ευθύνη τρίτων.

Σημασία έχει πως η ΑΕΚ ότι λάθος έκανε το πλήρωσε ακριβά. Κι αυτό σε μια υγιή, οικονομικά, εταιρία με επικεφαλή έναν αποδεδειγμένα έξυπνο άνθρωπο μπορεί να αποδειχθεί όχι απλά χρήσιμο αλλά καθοριστικό για ένα καλύτερο μέλλον. Κανένα στοίχημα δεν μας βγήκε, καμία επιλογή με ερωτηματικά… Η τύχη δεν άφησε κανέναν να πιστέψει ότι μπορεί να ήταν και σωστό αυτό που έγινε αν δεν ήταν…

Βεβαίως η χρονιά πήγε βασικά στράφι τότε που ως ΑΕΚτζήδες ζούσαμε τις μεγάλες μας στιγμές. Στην αναμονή και πολύ περισσότερα μετά την θριαμβευτική κατάκτηση του κυπέλλου απέναντι στον δυνάστη και καταστροφέα του Ελληνικού ποδοσφαίρου, στα ίσα και ποδοσφαιρικά. Τότε που αντί η ΑΕΚ να έχει πέντε προπονητές έτοιμους γνωρίζοντας τα πάντα για αυτούς και να επιλέξει έναν αμέσως μετά τον τελικό, όταν υπήρχε και καλή ψυχολογία, άφηνε τον χρόνο να περνά με ευθύνη φυσικά της ηγεσίας.

Πως μπορεί να δικαιολογηθεί η ανάθεση της κρισιμότερης απόφασης για το μέλλον της ομάδας στον άνθρωπο που μισεί την… απόφαση ιδίως όταν πρέπει να την πάρει ο ίδιος;

Γιατί πως μπορεί να δικαιολογηθεί η ανάθεση της κρισιμότερης απόφασης για το μέλλον της ομάδας στο αγωνιστικό κομμάτι στον άνθρωπο που μισεί την… απόφαση ιδίως όταν πρέπει να την πάρει ο ίδιος. Επέλεξε μια γελοία μεθοδολογία εύρεσης και επιλογής που βέβαια κατέληξε σε μια γελοία επιλογή. Από εκεί και πέρα όλα ήταν ντόμινο. Και η ομάδα τα πλήρωσε ΟΛΑ. Ακόμη και τη νίκη ψυχολογίας στη Λάρισα αν το σκεφτείς σε ένα παιχνίδι που η ΑΕΚ το πήρε παίζοντας χειρότερα από ότι σε ματς που έφερε ισοπαλία ή και έχασε, σαν της Τούμπας, δεν την πιστώθηκε κανείς και δεν βοήθησε σε τίποτα την ψυχολογία της ομάδας γιατί ο Τιμούρ θα έφευγε ούτως ή άλλως όπως και έγινε.

Και μετά ήρθε ο Μοράις. Ένας γνώστης του αντικειμένου, δουλευταράς, σοβαρός προπονητής για τον οποίο προσωπικά είχα μόνο μία αμφιβολία και την είχα γράψει στις 19 Οκτωβρίου όταν ανέλαβε. To ξαναδιάβασα, το υπενθυμίζω:

«Στη θεωρία λοιπόν η ΑΕΚ είναι πρώτη πλέον και βέβαια θα είναι ευεργετικό για τους παίκτες της που θα έχουν και πάλι τακτική κατεύθυνση μέσα στο παιχνίδι βασισμένη στις νόρμες του σύγχρονου ποδοσφαίρου. Όμως το ποδόσφαιρο δεν είναι μόνο γνώση. Είναι το ίδιο και περισσότερο θέμα διαχείρισης χαρακτήρων και καταστάσεων χαράς και λύπης. Εκεί είναι το μεγάλο στοίχημα για τον Μοράις. Εκτός από την Αντάλια Σπορ που την πήγε και καλά και άσχημα ως πρώτος, τα προηγούμενα 8 χρόνια ήταν βοηθός. Στον κορυφαίο αλλά βοηθός. Το πόσο διαφορά έχει το να έχεις την ευθύνη της απόφασης από το να συντελείς απλά σε αυτή το γνωρίζουμε όλοι ή τουλάχιστον όσοι έχουμε περάσει από επιτελικές θέσεις ή κοντά από αυτές. Είναι τεράστια. Εκεί θα δοκιμαστεί ο νέος προπονητής της ΑΕΚ. Στην ευθύνη της απόφασης και της διαχείρισης προσώπων και καταστάσεων ως πρώτος. Μακάρι να πετύχει γιατί αν τα καταφέρει τότε η ΑΕΚ μπορεί να βρει στο πρόσωπο του προπονητή για πολλά χρόνια. Αν καταφέρει να λειτουργήσει ως πρώτος μπορεί να θριαμβεύσει».

Ο δουλευταράς και τίμιος Μοράις ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να είναι πρώτος προπονητής στην ΑΕΚ. Μακάρι αύριο το πρωί να μπορούσε να αναλάβει τις ακαδημίες ή να έμενε ως βοηθός του επόμενου προπονητή. Για πρώτος προπονητής όμως δεν κάνει.Δυστυχώς σε αυτό το ερώτημα που απασχολούσε είμαι βέβαιος κάθε καλοπροαίρετο που δεν θέλει να ισοπεδώνει ανθρώπους με αξία και πορεία ζωής ζηλευτή ο συμπαθέστατος, δουλευταράς και τίμιος Μοράις απάντησε… ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ. Δυστυχώς. Μακάρι να μπορούσε αύριο το πρωί να αναλάβει τις ακαδημίες της ΑΕΚ και να τις ξαναχτίσει από το μηδέν. Μακάρι να έμενε στην ΑΕΚ ως βοηθός του επόμενου προπονητή, όποιος κι αν ήταν αυτός. Μακάρι να τον αξιοποιούσε η ομάδα κάπου. Για πρώτος προπονητής της ΑΕΚ όμως δυστυχώς δεν κάνει. Είναι καθαρά θέμα προσωπικότητας χωρίς να θέλω να τον μειώσω. Είναι, επιμένω σε αυτό, ένας εξαιρετικός άνθρωπος και άριστος γνώστης με τρομερή διάθεση προσφοράς. Δεν μπορεί όμως να ηγηθεί. Δεν μπορεί να εμπνεύσει τον «στρατό» του στον «πόλεμο». Μπορεί να προετοιμάσει άριστα την ομάδα, χθες βέβαια δεν έκανε ούτε αυτό με τις λάθος αρχικές επιλογές, και στην πρώτη ατυχή συγκυρία ή στο πρώτο κόλπο του αντιπάλου να παραδοθεί.

Μπορούμε να θυμηθούμε πρόχειρα τα ματς με Ατρόμητο και Κέρκυρα. Επίσης στην ομάδα ενώ υπάρχει πολλή και σωστή ποδοσφαιρική θεωρία απουσιάζει παντελώς η αποφασιστικότητα, η μαχητικότητα της κρίσιμης στιγμής, ακόμη και η τρέλα. Επειδή πιστεύω πως όλες οι ομάδες είναι καθ’ εικόνα και ομοίωση του προπονητή τους αυτή η ομάδα που είδαμε σε αυτά τα ξενέρωτα 0-0 είναι ίδια με τον Μοράις.

Και τώρα τι κάνεις; Πρώτα παραδέχεσαι ότι απέτυχες στον απόλυτο βαθμό. Δεν είναι κακό. Λυτρωτικό είναι. Έτσι κι αλλιώς η επιτυχία πάρα πολλές φορές έχει ως αφετηρία μια μεγάλη και διδακτική επιτυχία. Σαν τη φετινή… 

Το μεγάλο ερώτημα βέβαια είναι ένα: Τι κάνεις τώρα; Πρώτα παραδέχεσαι ότι απέτυχες σε απόλυτο βαθμό. Δεν είναι κακό. Λυτρωτικό είναι. Έτσι κι αλλιώς και η επιτυχία πάρα πολλές φορές έχει ως αφετηρία μια μεγάλη και διδακτική αποτυχία. Σαν την φετινή…

Ένας υγιής, το τονίζω και το επαναλαμβάνω, οικονομικά οργανισμός σαν την ΑΕΚ πρέπει από αύριο, για να έχει καθαρίσει και το μυαλό, να αρχίσει το χτίσιμο της επόμενης σεζόν. Με πρώτο ζητούμενο την απουσία από τις αποφάσεις αυτών που οδήγησαν στο φετινό φιάσκο. Φυσικά δεν εννοώ τον Μελισσανίδη. Είναι υποχρέωση του ηγέτη να αποφασίζει αφού μαζέψει τα δεδομένα από τους ΣΩΣΤΟΥΣ συνεργάτες. Ιδίως όταν έχει αποτύχει η σεζόν, όπως συμβαίνει στην περίπτωση μας, η ευθύνη του αφεντικού είναι ακόμη μεγαλύτερη.

Ο Μελισσανίδης είναι η εγγύηση για το μέλλον της ΑΕΚ. Έτσι τον βλέπουν χιλιάδες άνθρωποι που περίμεναν χρόνια ολόκληρα να γυρίσει στο τιμόνι. Για κάποιους ανθρώπους η ευθύνη είναι το φυσικό τους περιβάλλον. Και οι δυσκολίες ομορφαίνουν την ζωή και την επιτυχία που έρχεται ότι κι αν έχει γίνει στην πορεία. Αύριο πρέπει να αρχίσει το χτίσιμο της νέας ΑΕΚ. Που είναι οικονομικά υγιής, έχει επιτέλους σοβαρούς ανθρώπους σε κρίσιμους τομείς όπου υπήρχε ένας συνδυασμός φαιδρότητας και ασχετοσύνης, έχει ένα πολύ καλό ποδοσφαιρικό υλικό όπως θα λέγαμε για κάθε ομάδα που φέρνει από τον πάγκο Μπακασέτα, Λάζαρο και Βάργκας ενώ απουσιάζουν για διαφορετικούς λόγους ο Τσιγκρίνσκι, ο Βράνιες ακόμη και ο Ντίας που πρέπε να θεωρείται παίκτης της ΑΕΚ. Δεν βάζω μέσα τον Αλμέιδα που αφού έχασε την θέση του από τον Πέκχαρτ πάει να πει ότι απέτυχε η επιλογή και πέσαμε όλοι, όσοι πιστεύαμε, έξω.

Η ΑΕΚ δεν πρέπει να κινηθεί κατά την άποψη μου με την λογική της προσωρινής λύσης. Πρέπει από τώρα να χτίσει την ομάδα για την επόμενη σεζόν και κολώνα κάθε ομάδας είναι ο προπονητής. Πρέπει ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ η ΑΕΚ να βρει έναν προπονητή που να κάνει. Δεν το χωράει το μυαλό αυτό που έχει γίνει. Για μένα πρέπει να τον βρει τώρα. και παράλληλα να λύσει και 2-3 συμβόλαια έτσι για το… καλό. Κι αν αρχίσει σωστά το χτίσιμο της επόμενης σεζόν από τώρα μπορεί να… σώσει και την φετινή. Όσο σώζεται. Αφού πρώτα παραδεχτεί ότι ΑΠΕΤΥΧΕ.

Πηγή: sdna.gr