Έχει το know how να… μην κερδίζει

Η ΑΕΚ έδειξε για ακόμη μια φορά στην Κέρκυρα ότι αδυνατεί να βρει το… know how για να κερδίζει. Για την ακρίβεια, βρίσκει συνεχώς νέους τρόπους να μην κερδίζει. Είτε γιατί δεν μπορεί να βρει λύσεις για να φτάσει στο γκολ (Ηρακλή, Πανιώνιο, ΠΑΟΚ), είτε γιατί και όταν τις βρίσκει, δεν μπορεί μετά να διαχειριστεί τα ματς.

Δεν έχει κερδίσει παιχνίδια στα οποία δεν έπαιξε καλά, αλλά θα μπορούσε ως μεγάλη ομάδα να τα πάρει. Δεν έχει κερδίσει και παιχνίδια που ήταν εντελώς δικά της, που επέβαλε πλήρως την ανωτερότητά της στον αντίπαλο για πολύ μεγάλο διάστημα του αγώνα, όμως στο τέλος πάλι κάτι στράβωσε κυριολεκτικά από το πουθενά (Ατρόμητος, Καρδίτσα, Κέρκυρα).

Δες την εξέλιξη όλων των αγώνων από το καλύτερο live score!

Η συζήτηση για τον παράγοντα ατυχία δεν είναι ευχάριστη στο ποδόσφαιρο, ειδικά όταν δεν αφορά ένα παιχνίδι, αλλά σχεδόν μισή σεζόν. Συμφωνώ ότι η τύχη βοηθά τους ικανούς. Όμως, πιστεύω στη γενικότερη «αύρα» που μπορεί έχει μια ομάδα. Και η φετινή σεζόν μου θυμίζει αρκετά αυτή του 2008-09, στην οποία η ατυχία περίμενε την ΑΕΚ στη… γωνία. Με την Ένωση να αδυνατεί να σταυρώσει δεύτερη σερί νίκη (έφτασε στο δεύτερο γύρο για να το κάνει) και να σηκώσει κεφάλι.

Κέρδισε τον πολυμετοχικό Παναθηναϊκό (μετά το στραπάτσο με την Ομόνοια), ισοπαλία με ΠΑΟΚ (οκ). Νίκη με Ηρακλή, ισοπαλία με Πανιώνιο, ήταν από Ολυμπιακό, γκέλα στο ΟΑΚΑ με τη Λάρισα, που ισοφάρισε στις καθυστερήσεις με μια κόντρα, εφιάλτης στη Φυλή που το 3-0 έγινε 3-3 απ’ τον Θρασύβουλο…

Νίκη με τον Αστέρα, σε αυτό το απίστευτο ματς, με δύο γκολ στις καθυστερήσεις (2-1), κι εκεί που λες «να το, γυρίζει το πράμα», γκέλες με Ξάνθη (1-1), Πανσερραϊκό (0-0), φεύγει ο Δώνης, έρχεται ο Μπάγεβιτς, γκέλες με ΟΦΗ (1-1) και Λεβαδειακό (0-0), σε ένα ματς στο οποίο η ΑΕΚ έχασε δύο φορές το ίδιο πέναλτι στις καθυστερήσεις.

Κάπως έτσι (και λίγο καλύτερα κάποια στιγμή) πήγαν τα πράγματα μέχρι το τέλος. Μέχρι και τον τελικό κυπέλλου που σε όλη τη φίλαθλη Ελλάδα έμεινε ως ο καλύτερος όλων των εποχών και στους φίλους της ΑΕΚ ως ο τίτλος που χάθηκε επειδή ο Ντάρμπισαϊρ… είδε τρεις μπάλες στην εκπνοή του αγώνα, έχοντας υποστεί διάσειση, είπε να χτυπήσει την μεσαία, όπως δήλωσε, και έστειλε το παιχνίδι στην παράταση.

Φυσικά, ακόμη και την… αύρα σου, μόνος σου τη φτιάχνεις. Στο ποδόσφαιρο έχουμε δει αμέτρητες περιπτώσεις στις οποίες τα λάθη ενός κλαμπ δεν τιμωρήθηκαν ή, δεν τιμωρήθηκαν πολύ και άλλες που τα πλήρωσε όλα ένα προς ένα. Σε όλες τις περιπτώσεις, όμως, τα λάθη υπήρχαν. Είχαν γίνει και σε εκείνη τη σεζόν από την ΑΕΚ, έχουν γίνει και φέτος.

Το μεγαλύτερο ήταν ότι το καλοκαίρι έτρεξε τον προγραμματισμό ένας μηχανισμός τον οποίο ήδη ούτε η ίδια η ΑΕΚ δεν τον πίστευε και αμέσως μετά προχώρησε σε σημαντικότατες αλλαγές. Σε αυτό προστέθηκε η αποτυχία του προπονητή, οι πολλοί τραυματισμοί, αλλά και το γεγονός ότι η ομάδα δεν έχει πάρει έως τώρα τίποτα ή όσα θα έπρεπε από μια σειρά πολύ σημαντικών για εκείνη ποδοσφαιριστών.

Πέρσι, στο καλό φεγγάρι του Πογιέτ, η ΑΕΚ είχε την σταθερά των εξαιρετικών Σιμόες, Γιόχανσον (που έκανε… ρεκόρ καριέρας σε γκολ). Φέτος και οι δύο έως τώρα είναι πολύ μακριά από τους πολύ καλούς εαυτούς τους. Σε δέκα παιχνίδια πρωταθλήματος, έχει πάρει γκολ από τους τρεις επιθετικούς της μόνο στα δύο! Δεν έχει πάρει σχεδόν τίποτα από τον Βάργκας, που πέρσι ήταν καθοριστικός σε μια σειρά αγώνων, από τον Λάζαρο, που τον ξέρουμε και γνωρίζουμε τι μπορεί να δώσει, από τον Μπακασέτα…

Σίγουρα, θα μπορούσε να έχει βάλει το γκολ ο Τσιγκρίνσκι με τον Πανιώνιο, να έχει δώσει άουτ ο βοηθός στην Τούμπα, να μην έχει σκοράρει μόνος του ο Ανέστης με τον Ατρόμητο, να είχε μπει χθες το τούβλο του Σιμόες και να είσαι στο -2 από τον Ολυμπιακό (αν κερδίσει σήμερα). Έχουμε δει ομάδες με τέτοια ρέντα. Όμως, με δεδομένο ότι δε σου βγήκε ο προγραμματισμός και ο προπονητής, μάλλον τότε θα ήσουν πάρα πολύ τυχερός, παρά τώρα άτυχος.

Μετά και το χθεσινό, η χρονιά… στράβωσε όσο δεν παίρνει. Όμως, ως ΑΕΚ δεν μπορεί να ρίξει λευκή πετσέτα. Τη δεδομένη στιγμή, η σκέψη που υπάρχει στη διοίκηση είναι να γίνουν οι απαραίτητες διορθώσεις τον Γενάρη (γιατί μόνο τέτοιες γίνονται τότε, όχι χτίσιμο νέας ομάδας), να συνεχίσει ο Μοράις (για τον οποίο στην Ένωση θεωρούν ότι δεν είναι ο ίδιος το βασικό πρόβλημα) τη δουλειά, με την ελπίδα πώς εκτός από την εικόνα θα φανεί κάποια στιγμή και στα αποτελέσματα, και να γίνει προσπάθεια μέχρι τέλους για να σωθεί ό,τι σώζεται.

Ταυτόχρονα, θα πρέπει και η διοίκηση, και προσωπικά ο Μελισσανίδης, να πάρει σημαντικές αποφάσεις για ριζικές αλλαγές στο άμεσο μέλλον, όσον αφορά στο ποδοσφαιρικό κομμάτι. Τόσο ριζικές που θα πρέπει να ψάξει όχι τι να αλλάξει, αλλά τι να κρατήσει. Θα είναι πιο εύκολο και για εκείνον να τις προχωρήσει, από τη στιγμή που -πρώτα ο θεός- σύντομα θα μπει επιτέλους στη φάση της υλοποίησης το πρότζεκτ του γηπέδου.

Το ξέρω ότι ο κόσμος έχει κουραστεί να ακούει γι’ αυτό όσο δεν βλέπει μπουλντόζες, όμως το θετικό είναι ότι αυτοί που πρέπει δεν κουράστηκαν. Και μόλις προχωρήσουν (και) αυτό το θέμα, πρέπει όλη η ενέργειά τους να πέσει… στη μπάλα. Σε αυτή που δυστυχώς ή ευτυχώς είναι εκείνη που κάθε Κυριακή σε κάνει επιτυχημένο ή αποτυχημένο, ανεξαρτήτως τι κάνεις σε όλα τα υπόλοιπα, μέχρι να έρθει η ιστορία για να κάνει τη γενική… σούμα.

πηγή: sdna.gr