Ένα βήμα μπροστά, τρία βήματα πίσω!

Όταν στη Μόσχα αγγίζεις το διπλό, όταν στη Μαδρίτη το χάνεις μέσα από τα χέρια σου με μισή ομάδα, τότε η Βαρκελώνη μοιάζει ο… παράδεισος της εξιλέωσής σου, ελπίζοντας πως ήρθε η στιγμή για να γυρίσεις το διακόπτη και να κάνεις το μεγάλο «διπλό». Ενα «διπλό» που θα επιβεβαιώσει ότι ο Παναθηναϊκός περνάει από το επίπεδο της καλής ομάδας στο επίπεδο της ανταγωνιστικής ομάδας, αυτών δηλαδή που είναι ικανές για μεγάλες εκτός έδρας νίκες, νίκες που συνήθως στου φτιάχνουν χαρακτήρα και σε πάνε μακριά. Καλή η σκέψη, πολύ λογική θα έλεγα, αλλά όπως αποδείχτηκε δεν ήταν ρεαλιστική…

Ο Παναθηναϊκός που εμφανίστηκε πιο πλήρης και σχετικά πιο έτοιμος από κάθε άλλη φορά, με την προσθήκη δύο παικτών (Τζέιμς, Γκάμπριελ), βυθίστηκε στην Ισπανία, πιθανότατα έκανε το χειρότερο φετινό του παιχνίδι, προκάλεσε ερωτηματικά και… πήγε παραπέρα το σενάριο του μεγάλου διπλού που θα επιβεβαιώσει τα του χαρακτήρα και της ικανότητάς του.

O Παναθηναϊκός δεν έκανε τίποτα σωστό. Με 57 πόντους στη Βαρκελώνη όχι απλά δεν κερδίζεις, αλλά αισθάνεσαι και ευχαριστημένος που δεν διασύρθηκες. Με 4/26 τρίποντα, μόλις 8 απόπειρες από τη γραμμή των βολών και μετά βίας 10 ασίστ τα πράγματα δεν θα μπορούσαν να είναι καλύτερα. Αναμφισβήτητα αυτή ήταν η χειρότερη εμφάνιση επί εποχής Πασκουάλ και δεν πονάει τόσο το αποτέλεσμα, όσο το γεγονός ότι οι «πράσινοι» θα μπορούσαν να κυνηγούν στο σκορ επί… μισό αιώνα, βάσει της εικόνας του αγώνα.

Ο Παναθηναϊκός μοιάζει να προδόθηκε από την αστοχία του από τα 6,75μ., αλλά πιο νωρίς είχε χτυπηθεί μέσα από το ζωγραφιστό. Το δίδυμο Τόμιτς-Ντόρσεϊ τα κατάφερε σαφώς καλύτερα από το δίδυμο Σίνγκλέτον-Μπουρούσης, με τον πρώτο να ξεπερνάει τον εαυτό του, να κάνει ρεκόρ πόντων στη φετινή Ευρωλίγκα και τον δεύτερο να βάζει ασπίδα το σώμα του και να μοιάζει με βράχος κάθε φορά που ο Μπουρούσης προσπαθούσε να απειλήσει.

Ο Πασκουάλ ρίσκαρε στο ξεκίνημα με τον Σίγκλέτον στο μαρκάρισμα του Τομιτς και μπορεί το συνολικό σκορ των δύο ψηλών (10-6) να έβγαλε νικητή τον δεύτερο, αλλά η ζημιά ήταν μεγαλύτερη, όταν ο Πασκουάλ δοκίμασε τον Μπουρούση και ο Μπαρτζώκας απάντησε με τον Ντόρσεϊ.

Εξυπνα ο πρώην προπονητής του Ολυμπιακού δεν άφησε τον Τόμιτς να αλληλοεξουδτερωθεί εξ αρχής με τον Μπουρούση και προτίμησε την σωματοδομή του Ντόρσεϊ για να αποτρέψει τα ένας εναντίον ενός του Ελληνα σέντερ. Δεν είναι μόνο ότι ο Μπουρούσης τελείωσε με μηδέν σε 16 λεπτά, είναι ότι υπέπεσε σε 5 λάθη (τα περισσότερα στο διάστημα αυτό), χαρίζοντας ταυτόχρονα και ισάριθμους πρωτεύοντες ή δευτερεύοντες αιφνιδιασμούς στην Μπαρτσελόνα.

Αλλά να ‘ταν μόνο αυτό. Ο Καλάθης ήταν στα χειρότερά του, με βάση τα φετινά δεδομένα, οι 4 Αμερικανοί (Νίκολς, Σίνγκλετον, Γάμπριελ, Τζέιμς) είχαν στο σύνολο 15 πόντους, αλλά το χειρότερο όλων ήταν η έλλειψη φαντασίας και κατ΄επέκταση δημιουργίας στο παιχνίδι του Παναθηναϊκού.

 Ο Καλάθης τελείωσε με όλη κι όλη μία ασίστ, όταν η χειρότερή του φετινή επίδοση ήταν οι 4 στην πρεμιέρα με τη Ζαλγκίρις κι αυτό έδειξε συνολικά τη γύμνια του Παναθηναϊκού στο παιχνίδι πέντε εναντίον πέντε. Ο Τζέιμς μηδέν τελικές πάσες, Παππάς μόλις μία τελική πάσα και το γεγονός ότι ο Σίνγκλετον με 3 ήταν ο δεύτερος καλύτερος δημιουργός του Παναθηναϊκού αποδεικνύει πόσο λάθος πήγαν τα πράγματα.

Ισως η συνολική εικόνα στο set παιχνίδι, επαναφέρει πάλι στο προσκήνιο την κουβέντα που έχει ανοίξει από την αρχή της σεζόν, του κατά πόσο δηλαδή ο Παναθηναϊκός χρειάζεται έναν ακόμη δημιουργό, με ή χωρίς την παρουσία του Τζέιμς στην ομάδα. Εναν δημιουργό που μπορεί να απειλήσει από μακριά και ταυτόχρονα να δώσει λύσεις στη δημιουργία, όταν ο Καλάθης έχει (φυσιολογικές) μεταπτώσεις στην απόδοσή του.

Και δυο λόγια για τον Ολυμπιακό… Το «πόσα θες να μας τρελάνεις» του ταιριάζει γάντι. Θρίαμβος στο ΟΑΚΑ, γερό «χαστούκι» στο ΣΕΦ με τη Μακάμπι, σπουδαίο «διπλό» στην Πόλη. Δεν είναι τόσο η νίκη, άλλωστε οι Τούρκοι μετρούν 1-3 εντός έδρας, όσο η μεστή εμφάνιση των «ερυθρόλευκων», η σωστή αντίδραση στα κρίσιμα σημεία και φυσικά ο χαρακτήρας που επιδεικνύει για πολλοστή φορά ο Ολυμπιακός.

Το ερώτημα για τους «ερυθρόλευκους» δεν είναι αν έχουν τα προσόντα, αλλά αν έχουν διάρκεια και κατ’ επέκταση ποιο μπορεί να είναι το ταβάνι τους. Με τον Γιανγκ να μην υπάρχει στην ουσία, ο Ολυμπιακός είναι στο 6-4, μοιάζοντας από εβδομάδα σε εβδομάδα να πηγαίνει από το ζενίθ στο ναδίρ και αντίστροφα. Είναι σίγουρο ότι ξέρει να διαχειρίζεται άψογα τα συναισθήματά του, αλλά θα πρέπει να αποκτήσει διάρκεια για να κάνει την υπέρβαση.

Πηγή:sdna.gr