Γιατί ο ΠΑΟΚ είναι ομάδα της μίας βραδιάς;

Το ότι ο ΠΑΟΚ είναι ικανός για το καλύτερο και το χειρότερο, είναι κάτι που το ζούμε από μωρά παιδιά. Ο συμβιβασμός σε αυτό το γεγονός είναι και η παγίδα που πέφτουμε όλοι. Το να σε τρέφει μία μεγάλη βραδιά, είναι οδηγός προς αποφυγή. Πρέπει να μάθεις να σε τρέφουν οι τίτλοι.

Έχω βγάλει γούστα με τον ΠΑΟΚ. Ήμουν στο Σουκρού Σαράτσογλου, ήμουν στο Γουάιτ Χαρτ Λέιν, ήμουν στο Ντόρτμουντ, ήμουν στη Φλωρεντία, ήμουν στις μεγάλες βραδιές της ομάδας. Ήμουν όμως και στις στραβές οι οποίες αναλογικά με τη δυναμική της ομάδας είναι πολύ περισσότερες από αυτές που πρέπει.

Το ερώτημα λοιπόν είναι γιατί ο ΠΑΟΚ είναι ομάδα της μίας βραδιάς; Και η απάντηση είναι απλή. Γιατί είναι ομάδα που αλλάζει και που δεν έχει συνέχεια. Που δεν προλαβαίνει να αξιοποιήσει τα στοιχεία της, που δεν προλαβαίνει να προσθέσει συναίσθημα στα στελέχη της.

Είναι μία ομάδα που δεν προλαβαίνει να αποκτήσει ταυτότητα, που δεν λειτουργεί ορθολογικά, που επηρεάζεται από τις άναρθρες κραυγές που εμφανίζονται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και στα τρας ερτζιανά της πόλης. Είναι μία ομάδα που αμύνεται συνεχώς μέσα από τις δικές της κακές στρατηγικές και την καφρίλα του περίγυρου.

Το καλοκαίρι εξέφρασα άποψη για τις αλλαγές που έγιναν. Είχε σταθεί απέναντι στη λογική απομάκρυνσης παικτών που θεωρούσα κορμό. Και ας μη σταθούμε στα ονόματα γιατί χάνουμε το δάσος. Όταν έχεις τερματίσει δεύτερος, συνεχίζεις στην ίδια λογική, με τον ίδιο κορμό και μέσα από λίγες ποιοτικές προσθήκες εξελίσσεσαι.

Η πολιτική Μίχελ, προσθέτοντας και τους τέσσερις δανεικούς που επέστρεψαν, άλλαξε το μισό ρόστερ μετά από πετυχημένη χρονιά. Και το πετυχημένη το εννοώ με την παρουσία μας στη 2η θέση, την οποία δεν έχουμε κατακτήσει και πολλές φορές στην ιστορία μας.

Έφυγαν παίκτες που ήταν λειτουργικοί και είχαν γίνει κομμάτι της καθημερινότητας. Ήξεραν που παίζουν, είχαν αποκτήσει συναίσθημα. Ακόμα και οι ξένοι, με το παράδειγμα του Βίτορ να είναι στο μυαλό μου.

Για παράδειγμα, ο Ζέκα είναι πλέον Παναθηναϊκός. Έμεινε στην Ελλάδα, έζησε το κλαμπ και τον βλέπεις να παίζει συνεχώς στο 100%. Δεν έχει να κάνει με το αν είσαι έλληνας ή ξένος. Έχει να κάνει με το ότι ένα κλαμπ σε αγκαλιάζει και το ζεις δικό σου.

Ο ΠΑΟΚ πρέπει να μάθει να αγκαλιάζει και να κάνει την αυτοκριτική του. Χρειάζεται συνέχεια ως ομάδα και όχι την ανεύρεση εξιλαστήριων θυμάτων σε περίπτωση αποτυχίας του πρότζεκτ. Τι έφταιγε πχ ο Βίτορ πέρυσι που κουβαλήθηκαν δέκα παίκτες από αστεία πρωταθλήματα και χωρίς εμπειρίες και ένας προπονητής που δεν είχε δουλέψει ποτέ σε αυτό το επίπεδο. Όταν έπρεπε, αυτός κράτησε με άλλους τρεις – τέσσερις για να βγει ο ΠΑΟΚ δεύτερος.

Το κοινό δεν μπορεί να καταλάβει αυτά που γράφω γιατί δεν τα ζει. Να σε ρωτάνε με απορία οι παίκτες γιατί δεν ανανέωσαν τον τάδε; Και τι θα φέρουν τώρα; Σίγουρα όχι τον Μπεκενμπάουερ γιατί στην Ελλάδα πλέον δεν έρχονται τέτοιοι. Έρχονται μέχρι απλά καλοί παίκτες που αν είσαι τυχερός και το πρότζεκτ σου είναι σοβαρό, θα γίνουν σημαντικά κομμάτια μιας μηχανής που θα δουλεύει αποτελεσματικά.

Τα λάθη έγιναν και ο ΠΑΟΚ έχει μία καινούργια ομάδα πάλι. Και αυτός είναι ο λόγος που για ακόμη μία χρονιά είναι ομάδα της μίας βραδιάς. Ελπίζοντας απλά πως ίσως να μπορέσει να κάνει κάτι παραπάνω λόγω της αδυναμίας των αντιπάλων που έχουν κάνει τα ίδια, μάλλον και χειρότερα λάθη.

Έρχεται Γενάρης και θα παίξει το θέμα των μεταγραφών. Θα σας θυμίσω την χρονιά του Δώνη που έγιναν έξι αν θυμάμαι καλά μεταγραφές μέσα στη σεζόν. Ο ΠΑΟΚ των 5,5 εκατ. ευρώ, πήγε ξαφνικά στο 8 και μέχρι να γνωριστούνε τα παιδιά κάναμε κανά μήνα να κερδίσουμε. Να θυμίσω και τον περυσινό Παναθηναϊκό που έκανε εννέα και έκανε δύο μήνες να κερδίσει στη Λεωφόρο.

Θα είναι ηλίθιο από την πλευρά του ΠΑΟΚ να πάρει πάνω από έναν, άντε το πολύ δύο παίκτες σε αυτή τη περίοδο. Μία ομάδα που ψάχνει τη συνοχή της τακτικά αλλά και στη καθημερινότητά της, αδυνατεί να εντάξει περισσότερους σε μία περίοδο που υπάρχει ροή αγώνων. Όπως έγραψα και σε προηγούμενο άρθρο, μόνο το δίδυμο Σορλέν – Λίνο εντάχθηκε ορθολογικά γιατί προστέθηκαν σε ένα ρόστερ που είχε ήδη συνοχή τότε.

Στον ΠΑΟΚ βιάζονται και στο τέλος σκοντάφτουν. Ο μοναδικός τρόπος να αντιμετωπίσεις ομάδες που ξέρουν να παίρνουν τίτλους, είναι να τους κοντράρεις στη ποδοσφαιρική τεχνογνωσία. Στη γνώση του αθλήματος. Στην υπομονή και τη δημιουργία σοβαρών βάσεων που αντέχουν στον χρόνο και την πίεση.

Όταν το καταλάβει αυτό θα είναι σε θέση να χτυπήσει τίτλους. Μέχρι τότε, θα ζούμε ωραία μία φορά τον χρόνο, έτσι για να πουλήσουμε λίγο τρέλα και να λέμε ΠΑΟΚ είσαι.

Για να επιστρέψουμε στη καθημερινότητα, αύριο παίζουμε με τον Ατρόμητο. Μία ομάδα δύσκολη, έμπειρη που με Κορακάκη είναι σε καλό μομέντουμ. Έρχεται και ο τεράστιος Λουκάς Καραδήμος που είναι σκάουτ πλέον εκεί. Αγαπημένη μορφή, μεγάλη μου αδυναμία.

Η αύρα της Ευρώπης σε αδειάζει και αυτός είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος για το αυριανό. Μπορεί και να χρειαστεί να ξοδέψεις μεγαλύτερη ενέργεια για να το πάρεις το παιχνίδι.

Και για τον ΠΑΟΚ απλά δεν μπορεί να υπάρχει άλλο αποτέλεσμα από τη νίκη. Οι γκέλες μαζεύτηκαν πολλές.

Πηγή:sdna.gr