Οι άλυτοι γρίφοι του κόουτς Σφαιρόπουλου

​Είναι φυσιολογικό και ανθρώπινο να ασχολείσαι περισσότερο με τις ήττες παρά με τις νίκες. Τα αρνητικά αποτελέσματα δίνουν τροφή για σκέψη, δημιουργούν προβληματισμούς και βοηθούν μια ομάδα να προοδεύει. Επιπροσθέτως, μια άκρως ενδιαφέρουσα και αινιγματική ομάδα όπως η Μακάμπι Τελ Αβίβ, προκαλεί μεγάλη συζήτηση αναφορικά με την οπτική γωνία, ή αλλιώς την προσέγγιση, που επέλεξε ο Ολυμπιακός για να την αντιμετωπίσει στο ΣΕΦ. 

Εδώ θα πρέπει να κάνουμε μα απαραίτητη διευκρίνιση. Αν ο Ολυμπακός αντί για 18% στο τρίποντο είχε (δεν θα πω εξωπραγματικό ποσοστό, αλλά φυσιολογικό για ματς εντός έδρας) π.χ. 38% από τη γραμμή των 6,75 μ., η εξέλιξη και ενδεχομένως το αποτέλεσμα της αναμέτρησης να ήταν διαφορετικό. Οχι όμως και η ανάλυση, διότι το πρόβλημα (και) του εφετινού Ολυμπιακού κάνει μπαμ και αφορά στο αμυντικό κομμάτι, ειδικά στην περιφερειακή άμυνα, ατομική ή κατά ζεύγη, αλλά και στη «front line», που δείχνει επίσης ευάλωτη.

Είναι προφανές ότι ο Ολυμπιακός θέλει να παίξει καλή άμυνα. Το θέμα, όμως, είναι αν μπορεί. Οχι απέναντι σε μια κανονική, συμβατική ομάδα, αλλά απέναντι σε ένα αθλητικό σύνολο, με επιθετικό ταλέντο, ατομική ποιότητα και ιλιγγιώδη ταχύτητα στο «transition». Απέναντι στην ελλιπή Μπαρτσελόνα, οι Ερυθρόλευκοι πέρασαν το τεστ επιτυχώς κατεβάζοντας τους Καταλανούς στους 52 πόντους. Η Μπαρτσελόνα, όμως, εμφανίστηκε με μια πεντάδα παικτών μείον και στερείται αθλητικότητας. Ηταν μια ομάδα κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του Ολυμπιακού! Απέναντι, όμως, στην «πυραυλοκίνητη» Μακάμπι Τελ Αβίβ των επτά Αμερικανών, οι πρωταθλητές έμειναν μετεξεταστέοι. Κυρίως λόγω άμυνας και όχι λόγω του season low στα τρίποντα. 

Το έργο το έχουμε ξαναδεί, ο Ολυμπιακός να δυσκολεύεται στην άμυνά του και αυτό συμβαίνει εν πολλοίς γιατί η ομάδα της τελευταίας διετίας δεν διαθέτει τα αμυντικά εργαλεία του πρόσφατου παρελθόντος. Ο Τρεμέλ Ντάρντεν συνήθιζε να αναλαμβάνει τις δυσκολότερες αμυντικές αποστολές, με αποκορύφωμα την αντιμετώπιση του Δημήτρη Διαμαντίδη στα ντέρμπι «αιωνίων». Ο Μπράιαντ Ντάνστον ήταν και είναι τερματοφύλακας και δεν είναι τυχαίο ότι και τις δύο σεζόν του στον Ολυμπιακό, ανακηρύχθηκε κορυφαίος αμυντικός στην Ευρωλίγκα. Ο Μπρεντ Πέτγουεϊ δεν… τραγουδούσε Πάνο Κιάμο, όπως βιάστηκαν κάποιοι να τον χλευάσουν, αλλά ήταν ένα «τραμπολίνο», που έκοβε και αλλοίωνε τις μπάλες… στον Θεό! Συν όλοι οι άλλοι, που «έδεσαν» μεταξύ τους δημιουργώντας εξαιρετική χημεία.

Ο Ολυμπιακός δεν έχει πια τους παίκτες με αυτά τα αμυντικά χαρακτηριστικά, συνεπώς δεν μπορεί να υλοποιήσει το δόγμα Σφαιρόπουλου, ο οποίος δίνει μεγάλη έμφαση στην αξία της αμυντικής προσήλωσης, αλλά συνειδητοποιεί ότι η εφαρμογή του πλάνου του πραγματοποιείται με αστάθεια και κάποιες βραδιές ναυαγεί. Χθες, έγινε συζήτηση σχετικά με την προσέγγιση που είχε ο Ολυμπιακός στο ματς. Οτι επιχείρησε να πλήξει την Μακάμπι με το «όπλο» της, δηλαδή με την επίθεση και τα τρίποντα. Μα αυτό συνέβη για δύο λόγους. Πρώτον γιατί ήταν πολύ δύσκολο έως αδύνατο για την περιφερειακή άμυνα και την άμυνα στη «front line» να βρουν το αντίδοτο για την επιθετική δεινότητα της Μακάμπι και δεύτερον, γιατί ο προπονητής της Μακάμπι πήρε μια κρίσιμη απόφαση και δικαιώθηκε πανηγυρικά.

Ποια ήταν αυτή; «Ας σταματήσουμε τον Σπανούλη και ας χάσουμε από τα τρίποντα. Αν τα βάλουν, μαγκιά τους!», σκέφτηκε ο κόουτς Ράμι Χαντάρ, ο οποίος έριξε ένα μεγάλο κορμί (Σόνι Γουίμς) πάνω στον ηγέτη του Ολυμπιακού -και εν συνεχεία τους Γιογκέφ Οχαγιόν και Ντι Τζέι Σίλι- με στόχο να περιορίσει τη δημιουργία του και την επιθετική συγκομιδή του. Θα ήταν λάθος, όμως, να πιστέψουμε ότι ήταν μόνο ο Γουίμς. Η Μακάμπι κυριάρχησε στο ΣΕΦ, θυμίζοντας τον περυσινό αγώνα με την Μπάμπεργκ και τον φετινό με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας (σε αμφότερες τις περιπτώσεις οι φιλοξενούμενοι είχαν ξεφύγει με μεγάλες διαφορές και απλώς έπεσαν ηρωικά), γιατί με το μέγεθός της (Γουίμς, Ραντ, Σμιθ, Αϊβερσον, Τσίρμπες, Αλεξάντερ) χάλασε όλες τις γωνίες πάσας, «μίκρυνε» τους χώρους και βραχυκύκλωσε το επιθετικό παιχνίδι του Ολυμπιακού περιορίζοντας τους δύο ηγέτες Σπανούλη και Πρίντεζη.Με λίγα λόγια ο Σφαιρόπουλος ξέρει τι θέλει να παίξει, αλλά οι παίκτες που διαθέτει και στηρίζει δεν έχουν τα χαρακτηριστικά για να το υποστηρίξουν. Και αυτός είναι ο μεγάλος γρίφος για τον προπονητή του Ολυμπιακού, ο οποίος διαπιστώνει ότι πέρα από την περιφερειακή άμυνα, η ομάδα του υστερεί και στη «front line», κάτι που φάνηκε έντονα όταν η Μακάμπι «σημάδεψε» με τον Αϊβερσον και τον Τζο Αλεξάντερ τον Πάτρικ Γιανγκ και ο Νίκολα Μιλουτίνοφ ήταν για άλλη μια φορά αυτό που λένε στις ΗΠΑ «zero factor». Κοινώς, ο Ολυμπιακός είναι… καρμπόν με πέρυσι, με τη διαφορά ότι στη θέση του Οθέλο Χάντερ είναι ο Κεμ Μπιρτς.

Αν συμφωνήσουμε ότι ένα τρίτο ζήτημα (μετά την περιφερειακή άμυνα και την αδύναμη «front line») είναι η ποικιλία στην επίθεση (χθες ο Ολυμπιακός δεν έδειξε να μπορεί να ανακατέψει την τράπουλα βλέποντας τον ηγέτη του παγιδευμένο ανάμεσα σε δίμετρα κορμιά), το ζητούμενο, πλέον, για τον κόουτς Σφαιρόπουλο είναι πώς σκέφτεται να διαχειριστεί τα αγωνιστικά προβλήματα και τι είδους αποφάσεις θα πάρει για να επιλύσει τους γρίφους στο μέλλον. Η σεζόν ακόμη έχει πολύ δρόμο και ο Ολυμπιακός έχει τη βάση για να μπορέσει να προχωρήσει. Αν θα είναι οι αλλαγές στο rotation, που θα περιόριζαν τα κατσουφιασμένα πρόσωπα (για άλλη μια φορά ο Λοτζέσκι έδειχνε χθες ξενερωμένος) και θα αύξαναν τα χαμόγελα, ή μια ενδεχόμενη προσθαφαίρεση στη γραμμή των φόργουορντ/σέντερ, αυτό το γνωρίζουν μόνο ο κόουτς και η διοίκηση του Ολυμπιακού. Το βέβαιον είναι ότι χρειάζεται μια κρίσιμη απόφαση.

Πηγή: sdna.gr