Οι 5 λόγοι της κόκκινης κυριαρχίας

Ας ξεκινήσω με μερικά ερωτήματα, στα οποία μπορείτε να δώσετε απαντήσεις όπως θα επιχειρήσω να δώσω κι εγώ. 

Ο Παναθηναϊκός έχει ηγέτη; Ποιος είναι; Είναι «κυριαρχικός» και αποδεκτός από την ομάδα του για τον συγκεκριμένο ρόλο; Ο Παναθηναϊκός έχεις παίκτες για να αναλάβουμε την επιλογή, όχι την ευθύνη, της τελευταίας φάσης; Πόσοι και ποιοι είναι αυτοί;Ο Παναθηναϊκός έχει σταθερό κορμό και φιλοσοφία;Ο Παναθηναϊκός ποντάρει στο ελληνικό κομμάτι του ρόστερ του και σε τι βαθμό; Ο Παναθηναϊκός, για μια επίπονη και απαιτητική λόγω νέου format, Ευρωλίγκα έχει το αναγκαίο rotation;

Αυτά τα ερωτήματα έχουν απαντήσεις που, έχω την εντύπωση, ότι κατά πολύ μεγάλο βαθμό δίνουν ταυτόχρονα και τις απαντήσεις για την αλλαγή σκηνικού που έχει σημειωθεί τα τελευταία χρόνια στους συσχετισμούς των «αιωνίων», την χθεσινή αγωνιστική κυριαρχία του και νίκη στο ΟΑΚΑ αλλά και την απώλεια τεσσάρων αγώνων της Euroleague που κρίθηκαν στον πόντο. Επιτρέψτε μια υποσημείωση για το τελευταίο, οι δύο που νίκησε ο ΠΑΟ στον πόντο το ροζ φύλλο αγώνα πήγε σε «πράσινα» χέρια με ριμπάουντ! (όχι, πως αυτό δεν είναι μέρος του παιχνιδιού, αλλά έχει ενδιαφέρον).

Όσον αφορά τον ηγέτη. Ο Παναθηναϊκός, γίνομαι κουραστικός αλλά δεν μπορώ να αλλάξω άποψη για να πω κάτι καινούργιο, δημιουργεί μια ομάδα γύρω από τον Νικ Καλάθη και η εκείνη δημιουργεί τον Νικ Καλάθη ηγέτη της. Οι λόγοι είναι προφανείς και έχουν επίσης αναλυθεί πολλές φορές. Όμως αυτό είναι μια διαδικασία που θέλει ένα εύλογο χρονικό διάστημα ωρίμανσης. Δεν γίνεται από τη μια μέρα στην άλλη. Με εμφανίσεις σαν τη χθεσινή ο Καλάθης κερδίζει το ρόλο που είναι το πεπρωμένο. Όπως λένε στην ηθοποιία «μπαίνει στο πετσί του ρόλο».

Σύγκριση: Ο Ολυμπιακός έχει ηγέτη. Όλοι ξέρουν ποιος είναι ο ηγέτης της ομάδας, ποιος είναι ο κουμανταδόρος της. Το έχουν αποδεχτεί όλοι και όσοι δυσκολεύονται ή καθυστερούν να το αποδεχτούν πηγαίνουν για 48ωρο κατ’οίκον διαλογισμό.

Για τον παίκτη που θα πάρει τις αποφάσεις στα κρίσιμα. Λογικά τούτος πρέπει να είναι ο ηγέτης. Ωστόσο στην περίπτωση του Παναθηναϊκού οδηγούμαστε στην εξαίρεση του κανόνα. Οι λόγοι είναι δύο. Πρώτος η αδυναμία του Νικ Καλάθη στο σουτ και δεύτερον η κόπωση που σχεδόν πάντα ελλοχεύει για τον διεθνή πόιντ-γκαρντ καθότι οι Πράσινοι στερούνται εναλλακτικής λύσης που θα διατηρήσει τον Καλάθη «φρέσκο». Ουσιαστικά ο πρώτος λόγος αρκεί, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε και τον παράγοντα κούραση. Τον παίκτη που προορίζει ο Παναθηναϊκός για τις «κρίσιμες αποφάσεις» δεν τον έχουν δει ακόμη αφού η πρώτη κρίσιμη -για την πορεία του ΠΑΟ- απόφαση που πήρε ήταν να σπάσει μια τζαμαρία.

Ο Μάικ Τζέιμς θα μπορούσε να παίρνει τη μπάλα στα δύσκολα, προς το παρόν μπορεί να παίρνει μόνο ένα μικρό πλαστικό μπαλάκι, όπως είχε μαζί του χθες στον πάγκο του ΠΑΟ, για την ενδυνάμωση του τραυματισμένου μυός του.

Τον ρόλο έχει αναλάβει ο Κέι Σι Ρίβερς. Ο Αμερικανός έχει καλύτερο σουτ από τον Καλάθη, καλύτερη πάσα από τον Φελντίν, μπορεί να δημιουργήσει συνθήκες για να δικό του σουτ. Για αυτό, σε όλα μα όλα τα ματς που κρίθηκαν στο τέλος, ο Ρίβερς πήρε τη μπάλα. Ακόμη και όταν ο Καλάθης στο Μπάμπεργκ έδωσε τη νίκη και ο Γκιστ στο ΟΑΚΑ έστειλε στην παράταση το ματς με τη Μακάμπι, το έκαναν ύστερα από επιθετικό ριμπάουντ σε προσπάθεια του Ρίβερς.

Σημείωση: Προφανώς και το είχε μελετήσει ο Ολυμπιακός και για αυτό στην τελευταία επίθεση έριξε πολύ «ξύλο» προκειμένου να μην πάει η μπάλα στην πρώτη επιλογή των Πράσινων και κατέληξε στον Φώτση που κλήθηκε να πάρει ένα σουτ με δύσκολες προϋποθέσεις.

Σύγκριση: Δεν χρειάζονται πολλά λόγια. Ο Ολυμπιακός έχει τον Βασίλη Σπανούλη για το ρόλο αυτό και πρόσθεσε και τον Έρικ Γκριν, ο οποίος είναι μια ποιοτικότατη λύση, ενώ τρίτη επιλογή μπορεί να είναι ο Χάκετ. Ο Σπανούλης δε, έξι χρόνια μαζί με τον Πρίντεζη έχει μάθει να λειτουργεί με κλειστά μάτια.

Περί κορμού και φιλοσοφίας: Η απάντηση είναι αυτονόητη. Και όσοι αντιτείνουν περιπτώσεις σαν την Λοκομοτίβ Κουμπάν που κτίστηκε σε μια ημέρα, απλά αρνούνται ή αδυνατούν να δουν το μεγάλο κάδρο. Μια ματιά στα ρόστερ των τελευταίων πέντε ετών, στις προσθαφαιρέσεις παικτών μεσούσης της περιόδου και τις αλλαγές προπονητών αρκεί. Όλοι όσοι παρακολουθούν μπάσκετ δεν χρειάζονται ούτε αυτή τη ματιά. Ο σταθερός κορμός, οι λίγες διορθωτικές κινήσεις και η σταθερή φιλοσοφία, εγγυώνται περισσότερους αυτοματισμούς, καλύτερες ομαδικές λειτουργίες, χιλιοδουλεμένες ειδικές καταστάσεις που καταγράφονται στο ένστικτο των παικτών.

Σύγκριση: Ο Ολυμπιακός έχει 7 χρόνια τον Σπανούλη, 6 χρόνια τους Πρίντεζη, Μάντζαρη, άλλα 6 με διάλειμμα διετίας τον Παπανικολάου, 4 τους Λοτζέκσι, Παπαπέτρου, Αγραβάνη…

Ελληνικός κορμός: Η ενίσχυση του ήταν αναγκαία στον Παναθηναϊκό μετά τη φυγή όλων των παικτών το 2012 και την επικείμενη αποχώρηση του Δημήτρη Διαμαντίδη. Η περιλάλητη ελληνοποίηση όμως έγινε χωρίς πρόγραμμα, δίχως συνέπεια και είχε ένα χρόνο ζωής. Οι επιλογές, είναι αλήθεια, δεν ήταν πολλές και το πιο κρίσιμο είναι ότι οπότε εμφανίστηκαν καλές εκείνες γύρισαν την πλάτη στον ΠΑΟ (Σλούκας, Παπανικολάου). Έτσι το ελληνικό στοιχείο του ΠΑΟ είναι οι Φώτσης (13,08 μ.ο), Μπουρούσης (17,10 μ.ο), Παππάς (17,31 μ.ο), Μποχωρίδης (4.45 μ.ο), Χαραλαμπόπουλος (7,31 μ.ο), Λούντζης και οι Calathes brothers (33,14 μ.ο ο Νικ).

Σύγκριση: Ο Ολυμπιακός διαθέτει τους Σπανούλη (27,38 μ.ο.), Πρίντεζη (26,33), Μάντζαρη (22,55), Παπαπέτρου 11,55 μ.ο), Παπανικολάου (19,40 μ.ο), Αγραβάνη (6,02 μ.ο), Αθηναίου, Τολιόπουλο.

Σημείωση: Προφανώς λόγω των παραπάνω δεδομένων ο Παναθηναϊκός επέλεξε να επενδύσει σημαντικά σε ξένους παίκτες. Δυο εξ αυτών, ίσως οι πιο κομβικοί, είναι τραυματίες.

Rotation: Ο Παναθηναϊκός, λόγω της παραπάνω, τελευταίας σημείωσης (τραυματίες Γκιστ, Τζέιμς) της έλλειψης ενός πόιντ-γκαρντ και του περιορισμένου ρόλου των Ελλήνων χθες αγωνίστηκε με 8 παίκτες. Οι τρεις εξ αυτών είχαν πάνω από 33 λεπτά συμμετοχής ο κάθε ένας. Για το νέο format της Euroleague ενδεχομένως δεν είναι αρκετοί ούτε οι 10 παίκτες. Ο Παναθηναϊκός πρέπει να προσθέσει παίκτες, πρέπει να αποκτήσει παίκτες. Όχι πως η προσθήκη παικτών θα εξασφαλίσει νίκες, τίτλους, επιτυχίες, όμως χρειάζονται παίκτες για να μην δουλέψει καλύτερα η ομάδα και να κτίσει για το μέλλον της.

Σύγκριση: Ο Ολυμπιακός έπαιξε χθες με 11 παίκτες, με τον Σπανούλη να παίζει το περισσότερο χρόνο, μόλις 28 λεπτά. Ο 12ος Αθηναίου και ο τραυματίας Αγραβάνης μπορούν να δώσουν λύσεις στον Γιάννη Σφαιρόπουλου, όποτε το κρίνει εκείνος απαραίτητο.

Όλα αυτά έπαιξαν το ρόλο τους στις συνολικά τέσσερις ήττες των Πράσινων στην Ευρωλίγκα και φυσικά στη χθεσινή από τον Ολυμπιακό, που ήταν η 4η συνεχόμενη στο ΟΑΚΑ. Ο Παναθηναϊκός όμως είναι μια ομάδα που κτίζεται. Αναζητεί όλα τα παραπάνω και μάλιστα τα κλειδιά του «μαγαζιού» βρίσκονται σε νέα χέρια, που δεν έχουν καμία ανάμειξη στο σχεδιασμό του καλοκαιριού και το αρχικό μοντάρισμα της ομάδας.

Ωστόσο οι Πράσινοι πρέπει να κτίσουν πάνω στη χθεσινή αποτυχία και την εφετινή σεζόν. Να αξιολογήσουν τα δεδομένα, να συλλέξουν τις εμπειρίες, να προσθέσουν παίκτες με πρώτο γνώμονα το σύντομο μέλλον και ακολούθως το «σήμερα» και να επενδύσουν στις δύο επόμενες σεζόν. Άλλωστε για αυτό, σοφά πράττοντας, ο Παναθηναϊκός έδωσε τριετές περιθώριο εργασίας στον Τσάβι Πασκουάλ.

ΥΓ1: Έγινε μεγάλη κουβέντα για τις φάσεις και τις επιλογές που έκριναν το παιχνίδι στο ΟΑΚΑ. Όπως είπα και χθες στην εκπομπή Euroleague Show της ΕΡΤ, ο Γιάννης Σφαιρόπουλος έκανε την κίνηση του αγώνα στοχεύοντας στον Νικ Καλάθη και το 59% που έχει από τη γραμμή του φάουλ στην Ευρωλίγκα. Το φάουλ ίσως δεν έγινε στο σωστό χρόνο (καθώς έδωσε στον ΠΑΟ περιθώριο για επίθεση) αλλά αν επεδίωκε το χρονικά τέλειο σημείο, η μπάλα πιθανότατα δεν θα ήταν στα χέρια που ήθελε να στείλει για βολές. Η επίσης η επιλογή του να παίξει με χαμηλό σχήμα (Πρίντεζη στο 5 και Παπαπέτρου στο 4) «άνοιξε» το γήπεδο, μεγάλωσε την πίεση και μάλιστα χωρίς ρίσκο καθώς ο ΠΑΟ δεν είχε low-post από τους ψηλούς του (Σίγκλετον, Φώτση) ουτε φάσεις στη στεφάνη.

ΥΓ2: Ο Αντώνης Φώτσης ήταν εξαιρετικός και ειδικά στην τελευταία φάση έπαιξε τη σωστή άμυνα στον Σπανούλη. Ύστερα από δύο buzzer-beater στο ΟΑΚΑ με side-step ο Φώτσης δεν ήθελε να επιτρέψει στον Σπανούλη το σουτ. Έβαλε δύο φορές το σώμα του ώστε να αποτρέψει το σουτ, τον οδήγησε στη ρακέτα αλλά ο Σίγκλετον δεν ήταν στη σωστή θέση, ο Καλάθης δεν έκλεισε μέσα να βοηθήσει άλλα παρέμεινε στην επιτήρηση του Παπανικολάου, με αποτέλεσμα ο Πρίντεζης που κινείται άριστα χωρίς τη μπάλα και συνεργάζεται με κλειστά ματιά με τον Σπανούλη, να πάρει θέση που επέτρεψε στον «Kill Bill» να περάσει τη μπάλα σε εκείνον για το γκολ-φάουλ.

ΥΓ3: Ο Τσάβι Πασκουάλ αντέδρασε στο β’ μέρος και άλλαξε το μαρκάρισμα του Σπανούλη, που πήγε στην ανάπαυλα με 16π και τελείωσε το ματς με 22π. Αντί για δυναμικό hedge-out ή αλλαγές, αποφάσισε οι παίκτες του να κάνουν αλλαγή μετά το pick’n’roll και ο κοντός που ακολουθούσε τον σκρίνερ άλλαζε παίκτη με τον συμπαίκτη του που βρισκόταν στην weekside. Λειτούργησε σωστά και έδωσε από την άμυνα την ώθηση που ήθελε ο ΠΑΟ για να γυρίσει το ματς και να το διεκδικήσει.

ΥΓ4: Άριστη ήταν η στόχευση του Ολυμπιακού, ειδικά όποτε ήταν ο Μπουρούσης στο παρκέ. Οι Ερυθρόλευκοι στόχευσαν τον Έλληνα σέντερ και σε κάθε pick’n’roll σούταραν από ντρίμπλα εκμεταλλευόμενοι ότι ο Μπουρούσης δεν ανέβαινε ψηλά.

ΥΓ5: Τον Νίκο Παππά τον έχω επικρίνει πολλές φορές. Η νοοτροπία του δεν είναι από εκείνες που μου αρέσουν και θεωρώ πως δεν είναι η κατάλληλη για να αξιοποιηθεί το σπάνιο ταλέντο του. Ωστόσο στα τελευταία ματς και ειδικά στη Μαδρίτη, μοιάζει να αλλάζει. Στην άμυνα να βάζει το σώμα του στις επαφές, να βγάζει περισσότερη ενέργεια και μαχητικότητα, να είναι πιο ώριμος και ήρεμος στην επίθεση και τις αποφάσεις του. Να έχει προσθέσει στο παιχνίδι του το μακρινό σουτ. Αν μη τι άλλο θετικά μηνύματα για έναν παίκτη που έχει χαρίσματα που δύσκολα συναντάς. Απλά δεν φθάνουν μόνο αυτά και τα τελευταία ματς δείχνουν πως μάλλον το αντιλαμβάνεται…

Πηγή:sdna.gr