Το καλό είναι ότι το ξέρει…

Δεν χρειάζεται να επαναλάβουμε τα ήδη αναφερθέντα προβλήματα στην προσπάθεια του φετινού μπασκετικού ΑΡΗ. Είναι ξεκάθαρο ότι η ομάδα μέχρι στιγμής δεν έχει το μέταλλο και την σταθερότητα που παρουσίασε πέρσι. Μήπως όμως βιαζόμαστε να κρίνουμε τον Δημήτρη Πρίφτη και την ομάδα του. Μάλλον όχι. Γιατί πάρα πολύ απλά ήδη ο ίδιος ο προπονητής του ΑΡΗ έχει δικαίωσει με τις τοποθετήσεις του, όσους έχουν ασκήσει κριτική όχι τόσο για τις ικανότητες των παικτών που βρίσκονται στο ρόστερ της ομάδας, όσο για το γεγονός ότι σε αρκετές περιπτώσεις μοιάζουν να είναι εκτός τόπου και χρόνου.

Έχω τοποθετήθει για τον Κάμινγκς και τον Μαρμπλ μετά τις εμφανίσεις στα πρώτα παιχνίδια της σεζόν. Ειδικά για τον δεύτερο μου είχε δημιουργηθεί η αίσθηση ότι δεν θα μπορέσει ποτέ να προσφέρει το παραμικρό στην ομάδα. Χάρη σε αυτόν όμως και τον Κάμινγκς ο ΑΡΗΣ κατάφερε να πάρει ένα παιχνίδι στο οποίο ο ΑΡΗΣ ήταν πίσω 21 πόντους στο 26΄ της αναμέτρησης (60-39). Τέτοια παιχνίδια φυσικά έχουν δυο αναγνώσεις. Το πώς φτάνεις να σου κάνει πλάκα ο Κόροιβος και να φτάσει να σε κερδίζει ακόμα και με 22 πόντους διαφορά και πως τελικά καταφέρνεις να γυρίσεις το ματς.

Το δεύτερο προκύπτει γιατί παίζεις με τον Κόροιβο με όλο τον σεβασμό στο αξιόμαχο σύνολο της Αμαλιάδας. Γιατί αν έπαιζες με κάποια άλλη ομάδα η 20αρα θα ήταν τιμητική ήττα. Πώς έφτασες σε αυτό το σημείο; Μα πάρα πολύ απλά οι παίκτες ήταν αλλού για αλλού. Μετά από μία σημαντική ευρωπαική νίκη, όπου άπαντες προσπάθησαν και ήταν συγκεντρωμένοι από την αρχή ως το τέλος, πήγαν στην Αμαλιάδα με το σκεπτικό της…εύκολης νίκης απέναντι σε μία από τις τελευταίες ομάδες στην Ελλάδα.

Και αυτό το θέμα νοοτροπίας είναι που έφερε τον Πρίφτη στο σημείο να κάνει δήλωση ότι θέλει άλλες φορές να τους φιλήσει και άλλες φορές να τους ρίξει μία μπουνιά. Και μέχρι τώρα είναι πολλές περισσότερες οι φορές που θέλει να τους ρίξει μπουνιά, όχι γιατί δεν είναι καλοί παικτες, αλλά γιατί ξεκάθαρα δεν δίνουν μέσα στο γήπεδο αυτό που μπορούν.

Έχουν μήπως διαορθώσει τα λάθη των πρώτων αγώνων; Σε πολύ μεγάλο βαθμό όχι. Κάνουν όμως μεγάλη προσπάθεια. Για αυτό ο Μαρμπλ πέτυχε τους μισούς και παραπάνω πόντους του μετά από επιθετικά ριμπάουντ, ενώ τα…έσπαγε στα τρίποντα ελεύθερος! Πέτυχε το πιο σημαντικό θα πει κανείς και αυτό είναι το μπάσκετ. Στιγμές. Και αυτή την φορά η στιγμή ευνόησε τον ΑΡΗ. Στο Ρέθυμνο ή με τον ΠΑΟΚ όμως έγινε ακριβώς το αντίθετο.

Ο Κάμινγκς διόρθωσε τον τρόπο οργάνωσης του παιχνιδιου; Θα μπορούσε κανείς να σημειώσει πώς ναι. Σε ένα σημαντικό βαθμό, αλλά ακόμα παρασύρεται σε αυτά τα επιπόλαια λάθη και το γεγονός ότι δεν μπορεί να βάλει φρένο όταν τρέχει στον αιφνιδιασμό. Στην Αμαλιάδα όμως έδειξε χαρακτήρα περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον. Αν δεν ήταν ο Κάμινγκς να πάει το παιχνίδι με συνεχόμενα τρίποντα, αλλά και λέι-απ από το 62-42 στο 62-54, τότε ο ΑΡΗΣ θα είχε υποστεί μία οδυνηρή ήττα.

Με αυτούς, λοιπόν, τους δυο είναι ξεκάθαρο ότι ο Πρίφτης έχει δουλέψει πάρα πολύ. Θα πει κάποιος και γιατί πρέπει μέσα Νοέμβρη να δουλεύει για να διορθώσει τα λάθη τους; Με αυτή την λογική θα έπρεπε ήδη να το έχουμε κλείσει το μαγαζί με την εικόνα του πρώτου μήνα.

Το κακό για τον Πρίφτη είναι ότι πρέπει μετά τους Μαρμπλ και Κάμινγκς να κάνει…ιδιαίτερα και στον Μπάκνερ σε κύριο βαθμό Τα αθλητικά του προσόντα είναι πάρα πολύ μεγάλα, αλλά πολλές φορές ειδικά στην άμυνα λες και πρέπει να πατήσουμε το κουμπί από το χειριστήριο του playstation για να πάει στην επόμενη ενέργειά του. Κολλάει στην κυριολεξία. Η…μπουνιά που έλεγε ο Πρίφτης πολύ φοβήθηκα ότι όντως θα…φύγει στο 34-12 σε φάση που ο Μπάκνερ χάνει το καλάθι και αντί να γυρίσει στην άμυνα…μονολογεί στον χώρο του κέντρου και ο Χαλ καρφώνει στο καλάθι του ΑΡΗ!

Την ίδια στιγμή όλοι αντιλαμβάνονται πόσο σημαντική είναι η βοήθεια που προσφέρει ο Γιάνκοβιτς, αλλά και πόσο πολύ λείπει ο Καββαδάς. Ο Γιάνκοβιτς είναι από τους παίκτες που δίνουν χαρακτήρα στην ομάδα και μπορεί να βοηθήσει με πολλούς και διάφορους τρόπους. Η επιλογή και επιμονή του Πρίφτη για την απόκτηση του δεν ήταν τυχαία.

Για την ακρίβεια ήταν η πρώτη από τις κινήσεις…γιατρείας από την στιγμή που ο Πρίφτης αντιλήφθηκε ότι θα πορευτεί με το υπάρχον ρόστερ. Πλέον από την στιγμή που όπως και ο ίδιος σημείωσε γνωρίζει το πρόβλημα πρέπει να βρει τον τρόπο ώστε οι παίκτες του να γίνονται δέκτες φιλιών και όχι μπουνιών.

Από την στιγμή που ξέρει τι πρέπει να αλλάξει, οφείλει και να το κάνει όσο το δυνατόν πιο άμεσα. Και όταν στην πλειονότητα των περιπτώσεων είναι θέμα νοοτροπίας και προσέγγισης του αγώνα, σοβαρότητας και αντικατάσταση της αναρχίας με…σταθερότητα τοτε είναι 100% το γήπεδο του Πρίφτη. Το θέμα είναι πόσο…Γουότερς, Γουάιτ ή Μακνίλ σε χαρακτήρα είναι οι παίκτες του φετινού ρόστερ. Γιατί και πέρσι στην Αμαλιάδα, στην Ρόδο και με την Μπουντόσνοστ ο ΑΡΗΣ παρουσιάστηκε, άναρχος και εκτός τόπου και χρόνου. Ο Πρίφτης βρήκε τότε τον τρόπο και είδαμε τον ΑΡΗ του δεύτερου γύρου. Φέτος σαφέστατα έχει πιο δύσκολο έργο. Όταν όμως ξέρεις το πρόβλημα, είναι στο χέρι σου να βρεις και τις λύσεις…

ΥΓ1 Τέτοιες νίκες είναι οι πιο σημαντικές. Αυτές που δεν μπορούν να κρύψουν τις αδυναμίες και λειτουργείς ακριβώς όπως σε περιπτώσεις ήττας. Και ο ΑΡΗΣ έχει μπροστά του δυο μεγάλα παιχνίδια. Το ένα που μπορεί να σφραγίσει την πρώτη δυάδα στην Ευρώπη και το δεύτερο που μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα για όλους κόντρα στον Παναθηναικό. Για να προλάβω βέβαια αρκετούς. Ειδικά με τον Παναθηναικό για να κερδίσεις πρέπει να παίξεις δυο φορές καλύτερα από ότι έπαιξες με την Μπάνβιτ και όχι όπως στην Αμαλιάδα… Αλλά πρώτα υπάρχει το ματς στην Τσεχία..

πηγή: sdna.gr