Αυτό το ζούμε για πρώτη φορά

Η περίπτωση του Ιβάν Σαββίδη δεν είναι για μια εύκολη ανάλυση. Έπρεπε να τον μελετήσουμε, να μας μελετήσει. 

Έπρεπε να τον αμφισβητήσουμε και να μας αμφισβητήσει. Δεν είχε να κάνει ποτέ με τις προθέσεις του, αλλά με τη μεθοδολογία του. Λιθαράκι – λιθαράκι, κάλυψε αρκετά μεγάλο ποσοστό των αδυναμιών του και πλέον είναι κοντά στο να αποδείξει πως ξέρει τι ακριβώς κάνει και πως θα πετύχει.

Είναι λογικό να προσπαθεί αρχικά ο ίδιος να ενταχθεί στον περίγυρο της ομάδας. Που να ήξερε τι προσπαθούσε να κάνει. Μιλάμε για μία αρρώστια που δεν ξέρεις αν πρέπει να γελάσεις ή να κλάψεις.

Μυαλά εκατό χρόνια πίσω, απαίδευτοι τύποι κολλημένοι στο παρελθόν. «Πως καταντήσατε τον ΠΑΟΚ» λέει ο 80ς΄ΠΑΟΚτσής που επαναστατεί για κάποιους λόγους που ο ίδιος αντιλαμβάνεται κάπως.

Πίνει το τσιγαράκι του ξυπνώντας, πάει στο καφενείο και φιλοσοφεί στο facebook που μόλις έμαθε. Κεφαλαία πάντα τα γράμματα γιατί δεν έχει καταλάβει πως γράφεις κανονικά.

Αλήθεια πως καταντήσαμε τον ΠΑΟΚ; Η εποχή Σαββίδη τι ακριβώς πρεσβεύει;Ας θυμηθώ εγώ λίγο την εφηβική μου ηλικία εκεί στα τέλη 80ς΄. Μία ομάδα που κάτι προσπαθούσε να παίξει, μία ένταση με τον Βουλινό που στις αρχές της επόμενης δεκαετίας έπρεπε να φύγει. Με τον τίτλο του 1985 να απομακρύνεται και μία ομάδα και αρχίζει να φθίνει.

Το μπάσκετ έχει σαφώς μεγαλύτερη δυναμική εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, υπάρχει διπλή εκδρομή σε μπάσκετ – ποδόσφαιρο με Πανιώνιο που στο πρώτο είμαστε 800 άτομα στο κλειστό της Νέας Σμύρνης και στο δεύτερο μένουμε 150.

Διπλό βλέπαμε σπάνια. Οι παίκτες που έρχονται μιλάμε για κωμωδία. Και όποτε γουστάρει το σύστημα, μας δίνει και μια κεφαλιά. Έτσι για να μπει στη θέση του ο Επαρχιώτης.

Θα έρθουν κι άλλες αναλαμπές, αλλά είμαστε τόσο φελλοί που ακόμη και στην ομάδα του Μπατατούδη με Μπάγεβιτς στον πάγκο, δεν μπορούμε να καταλάβουμε πως με έναν τερματοφύλακα και δύο στόπερ, παίρνουμε το πρωτάθλημα σβηστά. Μας κρατάνε τα δύο κύπελλα. Ακολουθεί ο Γούμενος.

Έζησα προετοιμασία με τον ΠΑΟΚ να μην έχει διοίκηση, να μην έχει λεφτά να νοικιάσει ένα αυτοκίνητο για να κάνει δουλειές. Θυμάμαι τον Φώτη τον Κυριακόπουλο που νοίκιασε με την κάρτα του το περιβόητο Fiat Panda στο Ντιζόν για να γίνει η δουλειά.

Είναι αυτό που μεταφέρθηκε ο μεγαλοεπενδυτής Γιαννούλης Καμπάνης από το Λυόν στο Ντιζόν με εντολή Γούμενου. Να δείχνει μία επιταγή στους έξι μήνες απλήρωτους παίκτες και να λέει χαζά για τον Ζαγοράκη που ξενυχτάει. Και τον προπονητή Ντούμι να προσπαθεί να του πάρει την επιταγή. Μιλάμε για κωμωδία.

Ας μη πλατιάζω με το παρελθόν, απλά με κούρασαν οι ψαγμένοι που και καλά νιώθουν από ΠΑΟΚ και ξεφτιλίζουν τα πάντα.

Η αλήθεια είναι μία και δεν μπορεί να την αμφισβητήσει κανείς. Αυτό που ζούμε σήμερα, δεν το έχουμε ξαναζήσει.

Για να καταλάβουμε και λίγο τα κουσούρια μας, ασκήθηκε κριτική επειδή επενέβη η ΦΙΦΑ. Είναι το κλασικό παράδειγμα του βλέπουμε το ποτήρι μισοάδειο. Ας μου θυμίσει κάποιος πότε ο ΠΑΟΚ ήταν τόσο δυνατός που ανάγκασε τη ΦΙΦΑ να παρέμβει. Θα τις παίρναμε τις εκλογές, όντως κέρδισαν χρόνο αλλά όχι για να συνεχίσουν να κάνουν τα δικά τους. Απλά επειδή φοβούνται τα δικά μας.

Κι όμως ελάχιστοι ΠΑΟΚτσήδες το είδαν έτσι. Η φοβία της αποτυχίας ελέγχει τις αντιδράσεις όλων. Όμως ο Ιβάν αρχίζει και κερδίζει έδαφος. Αρχίζει να έχει στρατό ταγμένο γύρω του.

Είναι μυστήρια η μεθοδολογία του και αρχίσαμε να την καταλάβουμε. Λογικό αν σκεφτείς απλά πως είναι ένας επιχειρηματίας από μία ξένη αγορά και πως είναι δύσκολο να βρει στελέχη να αντιλαμβάνονται τον τρόπο σκέψης του.

Όμως πλέον το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω. Είναι σαφές σε όλους όσους νιώθουν πως αργά ή γρήγορα θα κάνει αυτό που πρέπει.

Εγώ προσωπικά έχω αλλάξει πολύ γύρω από τα όσα πιστεύω για αυτόν. Από την ημέρα που διάλεξε Αναστασιάδη αντί για Σάντος μέχρι και σήμερα, έχω δει τεράστια σημάδια εξέλιξης. Για εμένα εκείνος ο Μάιος του 14 ήταν ο πιο κρίσιμος.

Και ο ίδιος παραδέχτηκε ουσιαστικά στην ομιλία του στο διοικητικό συμβούλιο, πως πολλές από τις αποφάσεις του πάρθηκαν λόγω του κλίματος που επικρατούσε ανά εποχή. Πλέον είναι προφανές πως οι κραυγές δεν μπαίνουν στο σπίτι του ΠΑΟΚ.

Και αυτό είναι μία αρχή για να προχωρήσουμε παραπέρα γιατί οι κραυγές δεν εξέφραζαν ποτέ αυτούς που πραγματικά νιώθουν.

Πηγή:sdna.gr