Πολύ πρόχειρο να φορτώνεις 100% την ήττα στον Στιλ

Ήδη οι τίτλοι των περισσοτέρων κομματιών στα sites, έχουν βρει τον ένοχο. Ο Στιλ είναι ένας τερματοφύλακας που το μέγεθος του είναι δυσανάλογο με αυτό του Παναθηναϊκού. Οι «πράσινοι» όφειλαν να έχουν κάποιον πολύ καλύτερο για την υπεράσπιση της εστίας τους, αλλά αυτή είναι μια κουβέντα που για μένα έρχεται δεύτερη. Γιατί η ιστορία του αγώνα σήμερα, αναδεικνύει και άλλα προβλήματα που δεν έχουν να κάνουν μοναχά με τον Βρετανό πορτιέρε.

Η πρώτη τελική του Μάρκους Μπερκ έρχεται στο 73ο λεπτό, ένα σουτ που πιάνει από το ύψος της περιοχής και στέλνει την μπάλα πολύ ψηλά πάνω από τα καρέ του Ζίφκοβιτς. Αυτό σημαίνει πως ο Παναθηναϊκός δεν κατάφερε να ταϊσει σωστά το μεγάλο του επιθετικό όπλο ή αν θέλετε η πολύ σωστά στημένη Ξάνθη απέτρεψε την τροφοδοσία του. Σήμερα ο Βιγιαφάνιες, προσπάθησε, είχε κάποια καλά διαστήματα, αλλά ήταν πολύ μόνος και δεν μπόρεσε να προσφέρει ουσιαστικά στο παιχνίδι και να περάσει πάσες στον Μπεργκ, ενώ σε κακή ημέρα βρέθηκε και ο Λεντέσμα. 

Σε αυτό το σημείο κρατήστε κάτι υπόψη σας. Το «τριφύλλι» μπορεί να έχει πληθώρα επιλογών μπροστά και στα άκρα πλην όμως, στο νευραλγικό χώρο του κέντρου είναι πολύ περιορισμένες. Ο Παναθηναϊκός χρειαζόταν ακόμα κάτι από πίσω στον άξονα του, από τις πίσω γραμμές εκτός του Λεντέσμα. Η Ξάνθη έπαιξε έξυπνα, προσπαθούσε όποτε έπαιρνε την μπάλα να τρέξει τον Παναθηναϊκό και ν’ απασχολεί συνεχώς τον Ζέκα, μη επιτρέποντας του να δίνει βοήθειες στο κατέβασμα της μπάλας. 

Η Ξάνθη είναι μία ομάδα που της ταιριάζει απόλυτα αυτό στο στιλ παιχνιδιού. Δεν είναι τυχαίο πως έχει καταφέρει να αποσπάσει τους τέσσερις από τους πέντε πόντους της στις έδρες του Παναθηναϊκού και του ΠΑΟΚ. Πέρα από την ικανότητα της να κλείνει πολύ καλά τους χώρους, διαθέτει ποδοσφαιριστές που μπορούν να βγάλουν γρήγορα την μπάλα μπροστά. Στο δεύτερο γκολ το σπάσιμο της μπάλας από τον Χαμζά Γιουνές προς τον Βασιλακάκη του έδωσε τη δυνατότητα να πυροβολήσει προς την εστία του Στιλ που παίζοντας πολύ έξω από το τέρμα του σε όλη τη διάρκεια του αγώνα, έγινε εύκολη λεία σε αυτή τη φάση. Αν το πρώτο τέρμα αποτελεί ακέραια δική του ευθύνη, δεν μπορώ να πω το ίδιο και για το δεύτερο, καθώς η τοποθέτηση της άμυνας του σε αυτή τη φάση ήταν λανθασμένη. Μετά το σπάσιμο της μπάλας με μόλις έναν-δύο παίκτες μπροστά δεν μπορεί να πάρει την μπάλα σε εκείνο το σημείο, δίχως πίεση, κάποιος επιτιθέμενος, με τέσσερις αμυντικούς πίσω να κοιτούν. 

Ο Φουκάκης δεν ψάρωσε από τις καθυστερήσεις των παικτών της Ξάνθης και δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να τον ψέξει κανείς σε αυτό το κομμάτι. Το τάκλιν του Μολέδο αποτελεί μία δύσκολη φάση για τον διαιτητή, αλλά έχω την εντύπωση από το ριπλέι, πως ίσως να βρίσκει πρώτα το πόδι του Σολτάνι. Στην τελευταία κόντρα που πήγε να βγάλει η Ξάνθη δεν υπάρχει οφσάιντ. 

Για τον Στραματσόνι αυτό το ματς σε ότι αφορά την διαχείριση του, είναι ένα πισωγύρισμα. Γιατί απλούστατα δεν μπορεί να ξέρεις πως παίζεις με μία ομάδα, που αν δεν βάλεις γρήγορα γκολ θα σου δημιουργήσει πρόβλημα και να παίζεις με έναν επιθετικό. Σε αυτό το ματς ο Μπεργκ χρειαζόταν από την αρχή παίκτη δίπλα του. Όταν ο Ρινάλντι μπαίνει στο 91’ ενώ χάνεις από το 66’ τότε τα έχεις δει τελείως λάθος όλα. Κι ενώ πολλά από τα ατού σου φαίνεται πως δεν πάνε εξ’ αρχής. 

Δείτε την συνέχεια του άρθρου εδώ: