Να τελειώνουμε με το “κράτος γκάγκστερ, κακοπληρωτή”!

Το κράτος έχει όλα τα “όπλα” και τα χρησιμοποιεί χωρίς έλεος, όπως καθημερινά δείχνουν οι πρακτικές του, κατά των πολιτών, για να εισπράξει τις οφειλές τους προς τις εφορίες και τα ταμεία. Πολλές φορές μάλιστα με διαδικασίες εξπρές, οι οποίες παραβιάζουν θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά και τα δικαιώματα, που όλοι μας έχουμε ως πολίτες, μας στήνει στον τοίχο, μας εκβιάζει με μια σειρά μέτρων, ώστε να πληρώσουμε τα χρέη. Η συμπεριφορά αυτή του κράτους έχει ταυτιστεί στο μυαλό των πολιτών με έναν αδίστακτο τοκογλύφο, ο οποίος, αν του χρωστάς και δεν μπορέσεις να τον πληρώσεις, θα σου στείλει τους μπράβους του για να σου τσακίσει τα χέρια και τα πόδια, προκειμένου να φέρεις τα χρωστούμενα. Ενώ το κράτος έχει την δυνατότητα να ακολουθεί αυτή την πρακτική απέναντι στον πολίτη, που χρωστά, ο πολίτης από την άλλη δεν έχει σχεδόν κανένα “όπλο” στην διάθεσή του, για να πάρει τα λεφτά του, όταν το κράτος του χρωστά. Βρίσκει μπροστά του ένα τοίχος, όταν αποφασίσει να κινηθεί εναντίον του. Ο πολίτης, που του χρωστά το κράτος, μοιάζει με ναυαγό, που δεν μπορεί να βρει στεριά! Κολυμπάει τις περισσότερες φορές μέχρι να πνιγεί! Μόνος και αβοήθητος τις περισσότερες φορές τρέχει και παρακαλάει τους διάφορους μανδαρίνους, που πληρώνονται από τους φόρους, που ο ίδιος καταβάλλει, για να μπορέσει να πληρωθεί. Τους μανδαρίνους, που τις περισσότερες τον εμπαίζουν και τον χλευάζουν, για να εισπράξει τα οφειλόμενα. Ο πολίτης δεν μπορεί να λάβει μέτρα εξπρές κατά του κράτους, προκειμένου να πάρει τα λεφτά του, με τα οποία τις περισσότερες φορές θέλει να εξοφλήσει υποχρεώσεις του. Δεν μπορεί να τρομοκρατήσει το κράτος, όπως το κράτος τον τρομοκρατεί, όταν εκείνος χρωστάει. Η περιπέτεια για τον πολίτη δεν σταματά, όταν καταφεύγει στη δικαιοσύνη. Τότε αρχίζει, αφού στις περισσότερες περιπτώσεις για να δικαιωθεί, αφενός χρειάζεται να πληρώσει αρκετά χρήματα σε δικηγόρους αφετέρου πρέπει να περιμένει πολύ καιρό. Και αν καταφέρει στο τέλος να βγάλει απόφαση κατά του κράτους, δεν είναι σίγουρο ότι θα μπορέσει να την εκτελέσει.Σε ένα κράτος, το οποίο θέλει οι πολίτες του να το σέβονται, που απαιτεί να εκπληρώνουν τις υποχρεώσεις απέναντι του, σε μια δημοκρατία που λειτουργεί υποτυπωδώς, δεν μπορεί να υπάρχουν «δύο μέτρα και δύο σταθμά»!Δεν μπορεί το κράτος να λειτουργεί σχεδόν, ως γκάγκστερ απέναντι στους πολίτες, που χρωστούν και την ίδια ώρα, όταν εκείνο χρωστά, να λειτουργεί ως μέλος του κινήματος «Δεν πληρώνω». Η λογική και η πρακτική αυτή του κράτους δεν ακυρώνει μόνο την έννοια του πολίτη, δεν διαταράσσει μόνο τις σχέσεις πολίτη – πολιτείας. Αλλά ακόμα χειρότερα έχει κάνει τους πολίτες οπαδούς της φοροαποφυγής και της φοροδιαφυγής! Πέρα από την αντίληψη αυτή που έχει περάσει στους πολίτες, το κράτος στέλνει μήνυμα σε όλο τον κόσμο ότι η Ελλάδα θέλει επενδύσεις, ενώ δεν σέβεται τις υποχρεώσεις της. Το κράτος οφείλει να περάσει σε μια λογική έντιμων σχέσεων με τον πολίτη. Όπως θέλει να πληρώνεται, πρέπει και να πληρώνει! Αυτό έχουν χρέος να το σκέφτονται κάθε φορά πολιτική ηγεσία και εκπρόσωποι της διοίκησης, όταν ανακοινώνουν μέτρα βίαιης είσπραξης οφειλών των πολιτών. Η πρακτική του κράτους “γκάγκστερ και κακοπληρωτή” έχει αποδειχθεί στην πράξη ότι δεν γεμίζει τα ταμεία, αλλά ότι τα ρημάζει!