Οι γονείς της ήταν καθηγητές πανεπιστημίου στις κλασικές σπουδές. Η Κριστίν Λαλουέτ, όπως ήταν το αρχικό επώνυμό της, ασχολήθηκε με τη συγχρονισμένη κολύμβηση καταφέρνοντας να μπει στην εθνική ομάδα της Γαλλίας και σε ηλικία μόλις 15 ετών να κερδίσει το χάλκινο μετάλλιο στο εθνικό πρωτάθλημα. Το 1974 αποφοίτησε από το προπαρασκευαστικό σχολείο Holton-Arms School, στο Μέριλαντ, όπου είχε πάει με υποτροφία, και κατόπιν σπούδασε Νομική στο Πανεπιστήμιο Παρί Ουέστ Ναντέρ λα Ντεφάνς στο Παρίσι, ειδικεύτηκε στο εργατικό δίκαιο, στο οποίο απέκτησε μεταπτυχιακό δίπλωμα (DESS), ενώ κατέχει μεταπτυχιακό στα Αγγλικά.
Το 1981, ξεκίνησε να εργάζεται ως δικηγόρος στο Παρίσι και γρήγορα έγινε μέλος του δικηγορικού γαλλικού γραφείου Baker & McKenzie, το οποίο αποτελεί ένα από τα κορυφαία δικηγορικά γραφεία παγκοσμίως. Ειδικεύτηκε σε ζητήματα αντιμονοπωλιακού και εργατικού δικαίου. Στην 25ετή της καριέρα ως δικηγόρος έφτασε το 1999 στην προεδρία της εταιρείας παραμένοντας στη θέση αυτή μέχρι το 2004.
Το 2004, ο Πρόεδρος Ζακ Σιράκ της απένειμε το μετάλλιο του Ιππότη της Λεγεώνας της Τιμής, ενώ τον Απρίλιο του 2005, η Λαγκάρντ μπήκε στο εποπτικό συμβούλιο της πολυεθνικής ολλανδικής εταιρείας ING Group λίγο πριν αναλάβει τα υπουργικά της καθήκοντα τον Ιούνιο του 2005 στο Υπουργείο Εξωτερικού Εμπορίου, στην κυβέρνηση του Ντομινίκ ντε Βιλπέν, θέση από την οποία προχώρησε άμεσα σε μεταρρυθμίσεις του γαλλικού εργατικού δικαίου.
![](data:image/svg+xml;charset=utf-8,<svg height="788" width="1200" xmlns="http://www.w3.org/2000/svg" version="1.1"/>)
Από τότε η πολιτική της καριέρα μετρά ένα μήνα μόλις στο Υπουργείο Γεωργίας και Αλιείας στην πρώτη κυβέρνηση του Φρανσουά Φιγιόν πριν τις βουλευτικές εκλογές του 2007. Στις 19 Ιουνίου του 2007 έγινε η πρώτη γυναίκα στη Γαλλία αλλά και ανάμεσα στα κράτη των G8, που αναλαμβάνει καθήκοντα Υπουργού Οικονομικών, καθώς διορίστηκε στο Υπουργείο Οικονομίας, Βιομηχανίας και Απασχόλησης. Στο έργο της συμπεριλαμβάνονται δύο νομοσχέδια, ένα για τον εκσυγχρονισμό της γαλλικής οικονομίας, και ένα για τη συγχώνευση των ANPE και UNEDIC. Από τον Ιούλιο μέχρι το Δεκέμβριο του 2008 υπήρξε πρόεδρος του ECOFIN, το οποίο αριθμεί ως μέλη τους Υπουργούς Οικονομικών όλων των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Το 2006 το περιοδικό Forbes την κατέταξε στην 30η θέση ανάμεσα στις πιο ισχυρές γυναίκες στον κόσμο και τον επόμενο χρόνο ανέβηκε στην δωδέκατη θέση, στην τρίτη θέση στην Ευρώπη και στην δεύτερη θέση στην Γαλλία. Το περιοδικό Time το 2009 και το 2010 την συμπεριέλαβε στην ετήσια έκδοσή του με τους 100 πιο σημαντικούς ανθρώπους στον κόσμο.
Στις 25 Μαΐου 2011 η Λαγκάρντ ανακοίνωσε επίσημα την υποψηφιότητά της για την προεδρία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (IMF) ως αντικαταστάτρια του Ντομινίκ Στρος-Καν που παραιτήθηκε μετά τις κατηγορίες εναντίον του για απόπειρα βιασμού μιας καμαριέρας σε ξενοδοχείο της Νέας Υόρκης. Την πλήρη στήριξή τους στην υποψηφιότητα της Λαγκάρντ εξέφρασαν ο Αμερικανός υπουργός Οικονομικών Τίμοθι Γκάιτνερ, ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο και εκπρόσωποι της Γαλλίας, της Γερμανίας, του Βελγίου, της Ρωσίας, της Κίνας και της Βραζιλίας.
![](data:image/svg+xml;charset=utf-8,<svg height="851" width="1200" xmlns="http://www.w3.org/2000/svg" version="1.1"/>)
- Στις 28 Ιουνίου 2011 το Διοικητικό Συμβούλιο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου εξέλεξε τη Λαγκάρντ στην ηγεσία του οργανισμού. Ήταν και η επικρατέστερη υποψηφία, έχοντας αντίπαλο τον διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας του Μεξικού, Αγκουστίν Κάρστενς.
- Η Λαγκάρντ ανέλαβε καθήκοντα στις 5 Ιουλίου και η θητεία της θα διαρκέσει πέντε χρόνια. Η κρίση χρέους στην Ευρωζώνη και ιδίως στην Ελλάδα είναι από τα ζητήματα που αντιμετώπισε από τις πρώτες ημέρες της θητείας της.
- Από τη 1 Νοεμβρίου 2019 είναι Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.