Άνδρος

Η ιστορία της Άνδρου είναι συνδεδεμένη με αυτή των υπόλοιπων νησιών του Αιγαίου. Το όνομα του νησιού ανάγεται στη μυθολογία. Η επικρατέστερη εκδοχή υποστηρίζει πως ο πρώτος κάτοικος του νησιού ήταν ο, θεϊκής καταγωγής, Άνδρος (ή Ανδρεύς). Ο πατέρας του ήταν ο Άνιος, γιος του θεού Απόλλωνα, και η μητέρα του η Κρέουσα ή Ροιώ, κόρη του Σταφύλου, γιου του θεού Διόνυσου. Η μυθολογική καταγωγή των κατοίκων του νησιού ερμηνεύει την κυρίαρχη λατρεία του θεού Διόνυσου και την παρουσία των θεών-προγόνων στα νομίσματά τους. Άλλα ονόματα της Άνδρου είναι: Υδρούσα (λόγω των πολλώ πηγών της), Επαγρίς, Νοαγρία και Λασία.

Σύμφωνα με την απογραφή του 2011, ο μόνιμος πληθυσμός του νησιού ήταν 9.221 κάτοικοι, μειωμένοι σε σχέση με την απογραφή του 2001, που ήταν 10.009 κάτοικοι. Η πλειοψηφία ασχολείται με τον τριτογενή τομέα παραγωγής. Ιστορικά, ο πληθυσμός της Άνδρου κυμαίνονταν ανάμεσα στις 10 με 20 χιλιάδες κατοίκους. Η πρώτη αναφορά πληθυσμού έγινε από τον Γκ. Ριτσάρντο το 1470, ο οποίος κατέγραψε 2.000 κάτοικους. Το 1528 αναφέρθηκε ως σχεδόν έρημη, ενώ το 1618 ο πληθυσμός έφτασε τους 18.000 κατοίκους σε περίπου 60 χωριά. 50 χρόνια αργότερα καταγράφεται ως αραιά κατοικημένη και μέχρι τις αρχές του 18ου αιώνα ο πληθυσμός κυμαίνονταν γύρω στους 5.000 κατοίκους. Η Χώρα, που είχε καταστραφεί από το 1674, είχε 100 σπίτια, πολλά εξ’ αυτών ερημωμένα. Αύξηση στον πληθυσμό παρατηρήθηκε μετά το 1770, φτάνοντας ξανά τους 10.000 κατοίκους. Λίγο πριν από την έναρξη της Ελληνικής επανάστασης ο πληθυσμός ήταν 16.000 κάτοικοι.

Διοικητική διαίρεση

Σύμφωνα με την πρώτη διοικητική διαίρεση της Ελλάδας το 1883, η Άνδρος υπάχθηκε στο νομό Κυκλάδων, ενώ δημιουργήθηκε η Επαρχία Άνδρου, καταλαμβάνοντας τη συνολική έκταση του νησιού. Στις 13 Οκτωβρίου 1834, με βασιλικό διάταγμα, δημιουργήθηκαν οι δήμοι Άνδρου, Κορθίου, Γαυρίου και Άρνης. Το 1836, εισάγεται το σύστημα των περιφερειακών διοικήσεων και υποδιοικήσεων, καταργώντας την επαρχία της Άνδρου και κάνοντας το νησί υποδιοίκηση στην περιφερειακή διοίκηση Τήνου, ενώ δύο χρόνια αργότερα, με το νόμο “περί μεταρρυθμίσεων των διοικήσεων”, η υποδιοίκηση της Άνδρου παύει να υφίσταται και περνάει στη διοίκηση της Τήνου. Το 1840 ο δήμος Άρνης συγχωνεύεται.

Με τη διοικητική διαίρεση της Ελλάδας του 1845 καταργούνται οι περιφερειακές διοικήσεις και επαναφέρονται οι επαρχίες. Η επαρχία της Άνδρου επανήλθε στην αρχική της σύσταση του 1833. Ως έδρα της επαρχίας ορίστηκε με βασιλικό διάταγμα στις 5 Δεκεμβρίου 1845 η Χώρα. Το 1868, με βασιλικό διάταγμα καταργείται εκ νέου η επαρχία και η διοίκηση του νησιού περνάει στη Νομαρχία Κυκλάδων. Λίγους μήνες αργότερα, στις 20 Φεβρουαρίου 1869, η επαρχία της Άνδρου επανασυγκροτήθηκε.

• Το 1997 ψηφίστηκε το Σχέδιο «Καποδίστριας» με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν στην επαρχία τρεις δήμοι: ο δήμος Άνδρου, ο δήμος Υδρούσας και ο δήμος Κορθίου.
• Τέλος, με την εφαρμογή του Προγράμματος Καλλικράτης, την 1η Ιανουαρίου 2011, οι τρεις δήμοι ενώθηκαν στον ενιαίο Δήμο Άνδρου, ενώ η επαρχία Άνδρου έπαψε να υφίσταται.
• Ταυτόχρονα, συστάθηκε η Περιφερειακή Ενότητα Άνδρου.
• Μέχρι τις αρχές του 19ου αιώνα, η οικονομία της Άνδρου στηριζόταν κυρίως στη γεωργία και στην κτηνοτροφία.
• Έπειτα, οι Ανδριώτες στράφηκαν προς τη ναυτιλία και το εμπόριο, μετατρέποντας το νησί σε ναυτιλιακό και οικονομικό κέντρο.