Ο Μελανσόν, ο Μακρόν, η Λε Πεν και η γαλλική πρόταση του διαλόγου με τον Πούτιν

Την ανάγκη της άμεσης έναρξης του διαλόγου με την Ρωσία υποστηρίζει ο Ζαν – Λυκ Μελανσόν, ηγέτης της ριζοσπαστικής αριστεράς στη Γαλλία, εκεί όπου διαμορφώνεται πια μία ομόφωνη στάση όλων των μεγάλων κομμάτων υπέρ της έναρξης συζητήσεων με την Ρωσία του Β. Πούτιν, αν και δεν παραβλέπονται σημαντικά εμπόδια για την έναρξη ειρηνευτικών διαδικασιών και διαπραγματεύσεων.

Ο επικεφαλής της Ανυπότακτης Γαλλίας και ιστορικός ηγέτης της ριζοσπαστικής αριστεράς των NUPES, της μεγαλύτερης αντιπολιτευτικής δύναμης της χώρας, κάλεσε, σε τηλεοπτική του συνέντευξη, τον πρόεδρο Εμμανουέλ Μακρόν σε διάλογο με την Ρωσίας για να τερματιστεί ο πόλεμος, υπενθυμίζοντας ότι, κατά τη γνώμη του, ήταν σημαντικό να μην τεθεί κανείς σε θέση «οιονεί και de facto εμπόλεμης πλευράς».

«Για να βρεθεί μια διέξοδος από τον πόλεμο στην Ουκρανία, είναι απαραίτητο να επαναφέρουμε τον κ. Πούτιν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στο τραπέζι στο οποίο αρχίζουμε να συζητάμε», δήλωσε ο δημοφιλής ηγέτης της ριζοσπαστικής αριστεράς, ο οποίος πρόσθεσε πως «ο πόλεμος πρέπει να σταματήσει και δεν μπορούμε να επιτρέψουμε στην Ουκρανία να χάσει».

Ο Μελανσόν διευκρίνισε ότι δεν αναφέρεται σε «ειρήνη υπό οποιεσδήποτε συνθήκες». «Καταλαβαίνετε ότι κινούμαστε προς τον ολοκληρωτικό πόλεμο εναντίον ενός αντιπάλου που ήταν αρκετά τρελός για να ξεκινήσει αυτόν τον πόλεμο;».

Για αυτόν τον λόγο, η Γαλλία, «μια μεγάλη χώρα, μια μεγάλη δύναμη, οφείλει να φέρει την Ρωσία στο τραπέζι του διαλόγου, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Να μην ξεχνάμε ότι ο αντίπαλος με τον οποίο βρισκόμαστε αντιμέτωποι είναι πολύ ισχυρός».

Η τοποθέτηση αυτή του πολιτικού αρχηγού δεν πέφτει σαν κεραυνός εν αιθρία. Διαχρονικά, με συνέχεια και συνέπεια, ο Μελανσόν και η ριζοσπαστική αριστερά τάσσονται υπέρ του διαλόγου με τον Β. Πούτιν. «Αν δεν συνομιλήσεις με τον αντίπαλό σου σε καιρό πολέμου, με ποιον θα συνομιλήσεις; Με τον φίλο σου; Λυπάμαι αλλά δεν γνωρίζετε πολιτική», επαναλαμβάνει σταθερά ο ηγέτης της ριζοσπαστικής αριστεράς.

Τη θέση αυτή, την διατυπωμένη με κάποια γλαφυρότητα, επαναλαμβάνει από την αρχή των εχθροπραξιών. Τρεις μήνες μετά την ρωσική στρατιωτική εισβολή και παραμονές των κρίσιμων εθνικών βουλευτικών εκλογών του Ιουνίου, ο Ζαν – Λυκ Μελανσόν τονίζει πως είναι ανάγκη να εκκινήσει διάλογος με τους Ρώσους και, ει δυνατόν, να σταματήσουν οι πολεμικές εχθροπραξίες.

Με δεδομένη και αυτήν την τοποθέτηση, η ριζοσπαστική αριστερά της Γαλλίας συνηγορεί ανοιχτά, χωρίς περιστροφές, υπέρ της διαπραγματευτικής διαδικασίας, σε αντιδιαστολή προς τις κομματικές εκφράσεις της ριζοσπαστικής αριστεράς σε άλλες χώρες. Στην Ελλάδα, για παράδειγμα, η ριζοσπαστική αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος δεν έχει ακόμη καταλήξει αν είναι με την επανάσταση ή με την μεταρρύθμιση, ασκεί «εξωτερική πολιτική των μορφασμών», σε ευθεία αντίθεση προς τον «πατριάρχη» της αριστερής radicalité. Είναι γνωστές οι τοποθετήσεις βουλευτών και στελεχών που, αφενός, καταδικάζουν την ρωσική εισβολή ως «παράνομη» και, αφετέρου, στηλιτεύουν τον ρόλο του δυτικού παράγοντα ή τον «ευρωατλαντισμό».

Η παρέμβαση Μελανσόν υπέρ του διαλόγου και τερματισμού των συγκρούσεων συναντά ανάλογες  δημόσιες τοποθετήσεις του κυρίαρχου κεντρώου μακρονισμού, αλλά και της άλλης μεγάλης δύναμης της χώρας, της ακροδεξιάς της Εθνικής Συσπείρωσης της Μαρίν Λε Πεν. Οι δρόμοι και οι τρόποι του διαλόγου διαφέρον, αλλά αυτό δεν αναιρεί το γεγονός πως οι τρεις μεγάλοι πόλοι πολιτικής ισχύος στη Γαλλία διάκεινται ευμενώς υπέρ του διαλόγου με τον Ρώσο πρόεδρο και του τερματισμού του πολέμου.

Ωστόσο, αυτό που παραβλέπεται, ιδίως από την Λε Πεν, είναι το ψυχολογικό επίπεδο για τον τερματισμό του πολέμου, για την έναρξη ειρηνευτικού διαλόγου. Η χθεσινή ομιλία του Ουκρανού προέδρου στο Ευρωκοινοβούλιο υποδηλώνει την σημαντικότητα αυτού του σημείου. Η ανάγκη για ολότητα και ακεραιότητα αποτελεί θεμελιώδη ανάγκη, η έλλειψη της οποίας επιφέρει ιδιαίτερη ψυχική ένταση και ανασφάλεια. Δεν είναι τυχαίο ότι, σε αυτές τις περιπτώσεις, χρησιμοποιούνται συναισθηματικά φορτισμένοι όροι, όπως «διαμελισμός» ή «ακρωτηριασμός» ή ακόμη και «συρρίκνωση του έθνους». Η πολιτική ηγεσία αντιδρά, σε αυτήν την περίπτωση, έντονα και σε υψηλούς τόνους. Το έπραξε και χθες ο Ζελένσκι στο Ευρωκοινοβούλιο.