«Αποφεύγοντας την ομογενοποίηση και τα ενοποιημένα πρότυπα, η αρχιτεκτονική του σχολείου στοχεύει να καταστεί ένα πολυσύμπαν, όπου η διαστρωματωμένη περιπλοκότητα του περιβάλλοντος γίνεται αναγνώσιμη και βιωματική. Λειτουργεί ως σύνολο διαφορετικών κλιμάτων, οικοσυστημάτων, αρχιτεκτονικών παραδόσεων και κανονισμών», γράφει ο Jaque.Στο ισόγειο, οι τάξεις για τους νεότερους μαθητές. Από πάνω, οι ενδιάμεσες τάξεις, με δεξαμενές με ανακτηθέν νερό και χώμα για έναν εσωτερικό κήπο που φθάνει στα υψηλότερα επίπεδα του κτιρίου κάτω από μια δομή θερμοκηπίου. Οι τάξεις για τους μεγαλύτερους μαθητές είναι οργανωμένες σαν μικρό χωριό γύρω από τον εσωτερικό κήπο.
Ο δεύτερος όροφος, σχηματοποιημένος ως ένα μεγάλο κενό που ανοίγεται μέσω αψίδων στα γύρω οικοσυστήματα, λειτουργεί ως κεντρικός δημόσιος χώρος· ο αρχιτεκτονικός σχεδιασμός ενθαρρύνει δασκάλους και μαθητές να συμμετέχουν στη διοίκηση του σχολείου και να έρχονται σε διάδραση με τα τοπία, γύρω. Με εμβαδόν 464,5 τετραγωνικά μέτρα, ο ημίκλειστος κεντρικός χώρος διαπερνάται από αέρα που μετριάζουν αριές από τη γειτονική περιοχή. Σε αυτόν τον χώρο, οικολόγοι και εδαφολόγοι σχεδίασαν μικρούς κήπους για να δεχθούν μικρές κοινότητες εντόμων, πεταλούδων, πουλιών και νυχτερίδων.