Όμως, ο Agnelli πίστευε ότι μια εταιρεία πρέπει να αναπτύσσεται, εάν δεν θέλει να πεθάνει, και έτσι επέκτεινε την οικογενειακή αυτοκρατορία στο banking, τις ασφάλειες, το real estate, τα χημικά, την αεροναυπηγική, τις τηλεπικοινωνίες, τους αμυντικούς εξοπλισμούς αλλά και τις εκδόσεις. Η Fiat είχε 10 βασικούς τομείς δραστηριότητας, με καθέναν να απαρτίζεται από εκατοντάδες εταιρείες.
Στο απόγειο της επιτυχίας της Fiat, ο Agnelli έφτασε να απασχολεί 200.000 άτομα και να ελέγχει το 5% του ΑΕΠ της Ιταλίας καθώς και το 25% της κεφαλαιοποίησης του ιταλικού χρηματιστηρίου. Όμως, όταν πέθανε, το 2003, η πτώση της Fiat είχε ήδη ξεκινήσει. Μια σειρά από αποτυχημένα μοντέλα και η είσοδος των ξένων αυτοκινητοβιομηχανιών στην ιταλική αγορά απειλούσαν τη Fiat πολύ πριν ο θάνατος του Agnelli βάλει την εταιρεία σε μία αβέβαιη τροχιά διαδοχής.Ο μοναχογιός του, Edoardo, ουδέποτε ενδιαφέρθηκε να αναλάβει τη διοίκηση της οικογενειακής επιχείρησης. Αντίθετα, έμπλεξε με τα ναρκωτικά και αφιερώθηκε στις μυστικιστικές φιλοσοφίες της Ανατολής, έως το 2000, όταν και αυτοκτόνησε σε ηλικία 46 ετών. Ο ανιψιός του, Giovanni Alberto πέθανε από καρκίνο τρία χρόνια αργότερα. Και μετά τον θάνατο και του αδερφού του Agnelli, Umberto, από καρκίνο, το 2004, τα ηνία της Fiat πέρασαν στον Sergio Marchionne, τον Ιταλό μάνατζερ που έσωσε την αυτοκινητοβιομηχανία, καταφέρνοντας, δύο χρόνια αφότου ανέλαβε, να ανακοινώσει την πρώτη της κερδοφορία μετά από πέντε έτη.