Επενδύσεις δισεκατομμυρίων από πετρελαϊκούς κολοσσούς έως τεχνολογικές και αεροπορικές εταιρείες δρομολογούνται στην τεχνολογία δέσμευσης διοξειδίου του άνθρακα, ώστε να εμφανίζεται μειωμένο το περιβαλλοντικό τους αποτύπωμα. Ενδιαφέρον έχουν επιδείξει τα τελευταία χρόνια και μεγάλοι ελληνικοί όμιλοι, όπως Mytilineos, ΕΛΠΕ, Motor Oil και Τιτάν, ενώ ήδη έχει ήδη ανοίξει ο δρόμος για το πρώτο έργο δέσμευσης και αποθήκευσης CΟ2 της χώρας από την Energean, με τη δημιουργία υποθαλάσσιας αποθήκης στη λεκάνη του Πρίνου στην Καβάλα, η οποία έχει πάρει το πράσινο φως για επένδυση 390 εκατ. ευρώ από το Ταμείο Ανάκαμψης.
Σύμφωνα με σχετική έκθεση του 2018 του IPCC (Intergovernmental Panel on Climate Change) για την επιβράδυνση της υπερθέρμανσης του πλανήτη στον 1,5 βαθμό Κελσίου δεν αρκεί πλέον η μείωση των εκπομπών ρύπων. Απαιτείται επιπλέον η αφαίρεση μεταξύ 100-1.000 γιγατόνων διοξειδίου του άνθρακα κατά τη διάρκεια του 21ου αιώνα από την ατμόσφαιρα.
Παρότι η διαδικασία αυτή μπορεί να γίνει με φυσικούς τρόπους (δενδροφύτευση ή βελτιστοποίηση των αγροτικών πρακτικών), πολλές εταιρείες στρέφονται προς την τεχνολογία δέσμευσης αέρα, μέσω της οποίας το διοξείδιο του άνθρακα αφαιρείται από την ατμόσφαιρα. Υπάρχουν δύο παραλλαγές: η απλή δέσμευση διοξειδίου του άνθρακα στην πηγή, για παράδειγμα στις παραγωγικές μονάδες, η οποία χρησιμοποιείται ήδη επί δεκαετίες, αλλά και η τεχνολογία άμεσης δέσμευσης αέρα (DAC), με τη δυνατότητα αφαίρεσης του πλεονάζοντος διοξειδίου του άνθρακα από την ατμόσφαιρα, η οποία εφαρμόζεται σε περιορισμένο βαθμό τα τελευταία χρόνια.
Η άμεση δέσμευση αέρα είναι μία διαδικασία ιδιαίτερα ενεργοβόρα, αλλά και κοστοβόρα (περίπου 50 φορές ακριβότερη για τη δέσμευση ενός μετρικού τόνου έναντι των φυσικών τροπων). Συγκεκριμένα, σύμφωνα με το CNBC κοστίζει μεταξύ 300-800 δολαρίων ανά μετρικό τόνο. Από αυτή προκύπτει ένα υποπροϊόν άνθρακα, σε αέρια ή υγρή μορφή ανάλογα με την τεχνολογία που χρησιμοποιείται.
Υπάρχουν αρκετές εναλλακτικές για το προϊόν της διαδικασίας. Οι εταιρείες που δραστηριοποιούνται στον κλάδο, ιδίως στις ΗΠΑ ενδέχεται να το πουλήσουν σε πετρελαϊκές. Οι τελευταίες με τη σειρά τους διοχετεύουν τον δεσμευμένο αέρα σε πετρελαιοπηγές για την αραιοποίηση του πετρελαίου, καθιστώντας έτσι την εξαγωγή ευκολότερη. Πρόκειται για τη διαδικασία ενισχυμένης ανάκτησης πετρελαίου.
Σε άλλες περιπτώσεις, λαμβάνοντας υπ’ όψιν και το περιβαλλοντικό κόστος, ορισμένες εταιρείες αναμειγνύουν το προϊόν με νερό και το αποθηκεύουν στη γη, όπου τελικά ορυκτοποιείται. Τέλος, υπάρχει και η επιλογή της μόνιμης αποθήκευσης του προϊόντος σε εξαντλημένες πετρελαιοπηγές ή υπόγειες αποθήκες.