Βρετανία: “Ασφυκτική” πίεση στο Σύστημα Υγείας

Εξασφάλιση ραντεβού με γιατρό, προγραμματισμός εγχείρησης ή επίσκεψη στα Επείγοντα νοσοκομείου: η ιατρική περίθαλψη έχει μετατραπεί σε εφιάλτη για πολλούς Βρετανούς, που παρακολουθούν την αποσύνθεση του δημόσιου συστήματος υγείας της χώρας τους, που βρίσκεται σε βαθιά κρίση εδώ και χρόνια.

Ο Γιουσούφ Μαχμούντ Ναζίρ ήταν ένα 5χρονο αγοράκι που ζούσε με την οικογένειά του στη περιοχή του Σέφιλντ της βόρειας Αγγλίας. Στις 23 Νοεμβρίου, πέθανε από πνευμονία αφού, έπειτα από πολλές ώρες αναμονής στο νοσοκομείο, στάλθηκε στο σπίτι του. Σύμφωνα με την οικογένεια, τους είπαν ότι «δεν υπήρχαν διαθέσιμες κλίνες».

Το δράμα της οικογένειας συντάραξε την χώρα και φιλοξενήθηκε στις πρώτες σελίδων των βρετανικών μέσων ενημέρωσης, ρίχνοντας φως στην κρίση που συνταράσσει το Εθνικό Σύστημα Υγείας, το NHS, που ιδρύθηκε το 1948 και θεωρείτο για μακρά περίοδο το κόσμημα των βρετανικών δημοσίων υπηρεσιών. Αλλά έπειτα από χρόνια υποχρηματοδότησης, η πανδημία και τώρα πλέον και ο πληθωρισμός, έχουν φέρει το βρετανικό NHS στο τέλος της αντοχής του. Το νοσηλευτικό προσωπικό απεργεί και πάλι σήμερα και αύριο ζητώντας αύξηση μισθών και βελτίωση των συνθηκών εργασίας.

Οι ασθενείς βλέπουν να μεγαλώνει η αναμονή για επίσκεψη σε γιατρό, για την εξασφάλιση αγωγής, για την πραγματοποίηση εγχείρησης ή απλώς για την έλευση ασθενοφόρου στο σπίτι σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης. Οι υπηρεσίες των Επειγόντων Περιστατικών έχουν κατακλυσθεί από ασθενείς που δεν είχαν την δυνατότητα να δουν έναν γιατρό.

Περισσότερα από 7 εκατομμύρια άνθρωποι βρίσκονται στην αναμονή περίθαλψης, αριθμός ρεκόρ για την χώρα. Εδώ και μήνες, τα βρετανικά μέσα ενημέρωσης φιλοξενούν ρεπορτάζ για δραματικές ιστορίες που έχουν ζήσει δεκάδες οικογένειες.

Οπως η ιστορία που φιλοξενήθηκε από την Daily Mail για την 73χρονη Λέσλι Γουίκλι, κάτοικο του Μπάρι της Ουαλίας που αφηγήθηκε πώς προσπαθούσε ματαίως επί δύο ώρες να καλέσει ασθενοφόρο για τον σύζυγό της που πέθαινε από καρδιακή κρίση στο σπίτι τους.

«Είναι η ιστορία μίας μητέρας που βρίσκεται στο σπίτι της, με καρδιακή κρίση, και δεν λαμβάνει ιατρική φροντίδα διότι δεν υπάρχει ασθενοφόρο. Ενός πατέρα που δεν χειρουργείται για τον καρκίνο του, διότι δεν υπάρχει διαθέσιμο κρεβάτι για την μετεγχειρητική φροντίδα. Μίας γιαγιάς που πεθαίνει μόνη, διότι δεν υπάρχει νοσοκόμα για να της κρατήσει το χέρι, απλώς και μόνο διότι δεν υπάρχουν αρκετές νοσοκόμες», εξηγεί η Ορλα Ντούλεϊ, νοσηλεύτρια απεργός 29 ετών στο νοσοκομείο Σεντ Τζορτζ του νοτίου Λονδίνου.