Ο Μητσοτάκης επαναφέρει τον πολιτικό διάλογο

Εδώ και τρεις μέρες διεξάγεται ένας διάλογος ανάμεσα στον κ. Θανάση Μαυρίδη (ΘΜ) και τον κ. Σάκη Μουμτζή (ΣΜ) για τον ιδεολογικό αγώνα που πρέπει να δώσουν η Νέα Δημοκρατία και ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης προσωπικά. Η κεντρική θέση που υποστηρίζεται εδώ, είναι ότι, παρά τα σοβαρά ιδεολογικά ζητήματα, ο πρόεδρος της ΝΔ επαναφέρει τον πολιτικό διάλογο.

Η κυβέρνηση, που αναδείχθηκε πριν από τέσσερα χρόνια, ήταν άτυχη. Βρέθηκε μπροστά σε πραγματικά δύσκολες συνθήκες διακυβέρνησης. Ο κορωνοïός είναι η νέα συνθήκη της ζωής μας, δεν είναι κατασκεύασμα κάποιων νοσηρών κινεζικών ή άλλων εγκεφάλων και έχει πανδημικά χαρακτηριστικά, από αυτά που συναντάμε κάθε πενήντα με εκατό χρόνια. Στην πανδημική συνθήκη ήρθε να προστεθεί από τον Φεβρουάριο και ο πόλεμος, ο οποίος σήμανε και τη λήξη του μεταδιπολικού κόσμου, στον οποίο ζούσαμε από τις αρχές της δεκαετίας του ’90. Αυτά τα σχεδόν πρωτόγνωρα σήμαιναν πρακτικά ότι η κυβέρνηση της ΝΔ, η οποία διαδέχθηκε τους Σύριζα – Ανέλ όφειλε να λάβει μέτρα απέναντι στην πανδημική κρίση και τις διαδοχικές ενεργειακές και οικονομικές κρίσεις που γέννησε και γεννά ο πόλεμος στην Ουκρανία.

Ορθά και συνετά, η κυβέρνηση, πρωθυπουργός και υπουργοί, έδωσαν βαρύτητα στην παραγωγή διοικητικού, αλλά και οικονομικού έργου. Αυτό στενοχωρεί ορισμένες θορυβώδεις, «καθαρόαιμες», φιλελεύθερες – κεντρώες οργανώσεις στις παρυφές της πολιτικής σκηνής και με το φιλελευθερόμετρο στο χέρι, μετρούν εσωτερικές διασπάσεις, όπως συμβαίνει, mutatis mutandi με, τις κατά τα άλλα σεβαστές, γκρούπες της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς. Η κυβέρνηση, όμως, δεν μπορούσε να προχωρήσει χωρίς να λάβει και μέτρα οικονομικής στήριξης. Το κράτος, ως κεντρικός πολιτικός θεσμός με ανάμειξη στην οικονομική δραστηριότητα, επανήλθε πιο δυναμικά, όπως επανέκαμψε σε όλες μα όλες τις ευρωπαϊκές κοινωνίες και οικονομίες, που έχουν, και αυτές, τις «πούρες» οργανώσεις του φιλελεύθερου χώρου.

Η κυβέρνηση, ωστόσο, δεν «απορροφήθηκε», όπως φαίνεται να υποστηρίζει ο ΘΜ, από το διοικητικό έργο, δεν έχασε από το ορίζοντά της τη φιλελεύθερη αναφορά στην οικονομία. Αυτό που δεν έπραξε η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι αυτό που αιτείται ο ΣΜ, δηλαδή την ανάδειξη κομματικών στελεχών με στέρεη ιδεολογική, φιλελεύθερη συγκρότηση. Κι αυτή η παρατήρηση παραπέμπει και σε μια άλλη συνολικότερη για τον σημερινό πρόεδρο της ΝΔ και έχει να κάνει με το ότι ο Κ. Μητσοτάκης δεν δείχνει να επιθυμεί να έχει δίπλα του ανθρώπους που εμπιστεύονται την κρίση τους, χάρη στην πνευματική δουλειά τους, ανθρώπους που, ενδεχομένως, να είναι πνευματικά «υψηλότεροι» από τον ίδιο. Το να υποστηρίζει σύμβουλος του πρωθυπουργού, λόγου χάριν, ότι η απόκτηση διδακτορικού διπλώματος σημαίνει ηθελημένη παράταση από την απόσταση από τον άμεσα μάχιμο επαγγελματικό βίο είναι καινοφανής, άκρως συζητήσιμη και, σίγουρα, δεν προάγει την ιδεολογική δουλειά του κόμματος.

Εντούτοις, ο πρωθυπουργός έχει ήδη επαναφέρει την προγραμματική και ιδεολογική αντιπαράθεση απέναντι όχι γενικά και αορίστως στην «αριστερά», όπως σημειώνουν οι ΘΜ και ΣΜ, αλλά απέναντι στη συγκεκριμένη αριστερά.

Και η συγκεκριμένη αριστερά είναι η ριζοσπαστική αριστερά του Σύριζα και, με μια έννοια, η κεντροαριστερά του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ. Στην πρώτη περίπτωση, σε αυτήν του «θανάτου του υποκειμένου», που προωθεί ο πρεσβευτής της σε «πέντε – δέκα – δεκαπέντε οικονομικούς μετανάστες βουλευτές», πριν την υποδεχθεί ο συγγραφέας του πονήματος «Αν το μεταναστευτικό ήταν πρόβλημα, τότε θα ήταν λύση».

Στην άλλη περίπτωση, η ΝΔ έχει μπροστά της τον μονοσήμαντο, σχεδόν νυσταλέο «θεσμικό» λόγο του τρίτου σε πολιτική δύναμη κόμματος, με άρωμα συνταγματολόγου των ‘80s, την ώρα που τα φιλελεύθερα συνταγματικά κείμενα απλοποιούνται ακόμη περισσότερο για να διευκολυνθεί, κυρίως αλλά όχι αποκλειστικά, η ιδιωτική επιχειρηματικότητα και, συναφώς, η δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.

Παρά ταύτα, και κυρίως παρά τους ιδεολογικούς αναχρονισμούς και τις προγραμματικές εμμονές της συγκεκριμένης αριστεράς, ο πρωθυπουργός και πρόεδρος της ΝΔ έχει αρχίσει να μιλά, και πάλι, με προγραμματικούς όρους. Το έπραξε μιλώντας, πριν από λίγες ημέρες, για το έργο και για τις προκλήσεις της νεολαίας, των γυναικών και των νέων οικογενειών. Ο Κ. Μητσοτάκης καταθέτει προγραμματικό λόγο και προτιμά να αντιπαρατεθεί με όρους πολιτικούς, «επαναφέροντας τον πολιτικό διάλογο», για να χρησιμοποιηθεί η έκφραση του ΘΜ. Αναμένεται το ίδιο και από την συγκεκριμένη αριστερά, αν και όποτε είναι προετοιμασμένη να υπερβεί τις δομικές της εμμονές και παθογένειες.