Ο κόσμιος κ. Θάνος Πλεύρης

Θα πρέπει να έχει αρχίσει να αισθάνεται μια κάποια κόπωση, ένα βαθμό κορεσμού από ποικιλότροπες επιθέσεις προσωπικού χαρακτήρα, ο κ. Θάνος Πλεύρης. ΄Άδικα όμως επιτίθενται στον υπουργό Υγείας, σε προσωπικό τουλάχιστον επίπεδο. Ο κ. Πλεύρης είναι πλήρως αφοσιωμένος στην υπουργική αποστολή του, με τρόπο ευπρεπή, σοβαρό και έντιμο, έναν τρόπο που συναντά κανείς στην αγωγή που λαμβάνει από έναν τύπο οικογενειακού περιβάλλοντος, που αρχίζει να υποχωρεί κάπως ως υπόδειγμα, ως ένας ιδεότυπος οικογενειακής ανατροφής.

Είναι πολύ λεπτό το πεδίο που ο κ. Πλεύρης έχει επιλέξει ως επιστημονική ειδικότητα και που έμελλε στη συνέχεια να αποτελέσει το κύριο αντικείμενο της πολιτικής δραστηριότητάς του. Η υγεία είναι ως γνωστικό αντικείμενο σταυροδρόμι των πιο διαφορετικών αλλά και των πιο αντιθετικών αναλυτικών προσεγγίσεων. Δεν εξαντλείται ποτέ και η διατομή ποινικού δικαίου σε Ελλάδα και Γερμανία είναι μια πρόκληση για κάθε πτυχιούχο, που τον κερδίζει το δίκαιο της υγείας, στο οποίο, μετά το μεταπτυχιακό δίπλωμα, αφοσιώνεται στο μακράς πνοής έργο του διδακτορικού.

Σειρά έχει το Μεγάλο Πεύκο. Και για όσους γνωρίζουν ή θυμούνται από τη θητεία τους, τα βλέπεις όλα στις Ειδικές Δυνάμεις, οι οποίες όμως σου εξωτερικεύουν και τα πιο επιμελώς κρυμμένα αποθέματα σωματικής δύναμης και επιμονής. Έπειτα, βλέπεις τη γαλανόλευκη να κυματίζει και όλο και κάποιο «τσίμπημα» στην καρδιά θα νοιώσεις. Κι αυτήν την πατριωτική αναφορά ο κ. Πλεύρης την διατηρεί διαχρονικά στον στίβο της πολιτικής. Αρχικά μέσα από τις γραμμές του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού και, εν συνεχεία, στις τάξεις της Νέας Δημοκρατίας. Πατριώτης ναι, αλλά όχι πατριδοκάπηλος. Πατριώτης ναι, αλλά όχι εθνικιστής. Αγαπά άδολα την πατρίδα του, χωρίς να μισεί τις πατρίδες των άλλων. Δεξιός δηλώνει ο κ. Πλεύρης. Έτσι είναι και, κυρίως, έτσι αισθάνεται.

Στη δημοκρατική δεξιά αναφέρεται, με όλες τις σχετικές ατζέντες στην κορυφή: πατριωτισμός, δημοκρατία, σεβασμός του νόμου και της τάξης, ιδιωτική επιχειρηματικότητα, κοινωνισμός και βέβαια, αγάπη και σεβασμός για την οικογένεια. Κι ο υπουργός Υγείας θέλησε και απέκτησε μια λαμπρή οικογένεια, με μια φωτεινή και δυναμική γυναίκα, που του χάρισε δύο γερά παιδιά, και όλοι μαζί στάθηκαν με σταθερότητα και με εγκαρτέρηση στο πλευρό του υπουργού, όταν δοκιμάστηκε από μια απίθανη περιπέτεια υγείας, η οποία, ευτυχώς, δεν του κόστισε το πρώιμο τέλος. Θα αναρωτηθεί κανείς πώς είναι δυνατόν να είναι όλα τόσο αψεγάδιαστα, τόσο καλά καμωμένα. Μα αυτό δεν είναι δεδομένο για κανέναν. Ως δημοκράτης δεξιός, ο κ. Πλεύρης ξέρει άριστα ότι η φύση μας είναι αντιφατική, ότι γέμει αντιθέσεων, ότι δεν διεκδικεί ηθικιστικές καθαρότητες, από εκείνες που σε κάνουν να ανατριχιάζεις.

Γνωρίζει όμως να συμπεριφέρεται με τρόπο κόσμιο και να μην διολισθαίνει σε ακατάσχετες φλυαρίες ή ακόμη και σε προσβολές. Αυτή η κοσμιότητα τού επιτρέπει να κρατά τη θέση του, να λέει δηλαδή τη γνώμη του, δίχως να αφήνει «δηλητηριώδη υπονοούμενα» και δίχως να απαντά στην προσβολή με προσβολή. Κι αυτό το χάρισμα της κοσμιότητας θα μας χρειαστεί ακόμη περισσότερο, σύντομα.