Νέες συγκρούσεις ξέσπασαν σήμερα στο Παρίσι μεταξύ της αστυνομίας και μελών της κουρδικής κοινότητας που αισθάνονται θυμό, μετά από τη χθεσινή δολοφονία τριών μελών της κοινότητάς τους.
Οι Κούρδοι διαδηλωτές αναποδογύρισαν αρκετά αυτοκίνητα, ενώ μικρές φωτιές ξέσπασαν γύρω από την Πλατεία Δημοκρατίας που αποτελεί το παραδοσιακό τοπόσημο της γαλλικής πρωτεύουσας για την πραγματοποίηση διαδηλώσεων, καθώς οι Κούρδοι είχαν νωρίτερα πραγματοποιήσει μία ειρηνική διαμαρτυρία.
![](data:image/svg+xml;charset=utf-8,<svg height="640" width="960" xmlns="http://www.w3.org/2000/svg" version="1.1"/>)
Τα επεισόδια ξέσπασαν καθώς μερικοί διαδηλωτές εγκατέλειπαν την πλατεία πετώντας βόμβες μολότοφ κατά των αστυνομικών δυνάμεων που αντέδρασαν με τη χρήση δακρυγόνων.
Ο ρατσισμός ως ιδεολογία και ο ενάντιος τείχος των Φιλελεύθερων
Εμβρόντητη η ευρωπαϊκή κοινή γνώμη στρέφει το βλέμμα της στο Παρίσι, στο κέντρο του Διαφωτισμού, στην πόλη όπου προστέθηκαν τρία ακόμη φονικά χτυπήματα εναντίον ξένων μεταναστών. Ο δράστης δηλώνει «ρατσιστής» για να αιτιολογήσει την αποτρόπαια πράξη του.
«Τον ρωτάω τον λόγο για τις πράξεις του και μου λέει ότι είναι ρατσιστής», αφηγείται ο αστυνομικός που συνέλαβε τον βασικό ύποπτο, τον συνταξιούχο μηχανοδηγό, αναφέρει το ενημερωτικό δίκτυο France Info.
Ο δράστης, λοιπόν, επικαλείται την αναφορά το στον ρατσισμό για να δικαιολογήσει τη δράση του, που περιλαμβάνει τρεις δολοφονίες, δεκάδες τραυματίες και την πρόκληση διαδοχικών επεισοδίων. Ο ρατσισμός εμφανίζεται στα μάτια του σαν το ιδεολογικό υπόβαθρο, που τον καλεί να αφαιρέσει ανθρώπινες ζωές, στο όνομα της «ράτσας», της φυλής δηλαδή.
Η φυλή υπάρχει καθεαυτή, αλλά σε τέτοιες περιπτώσεις αποκτά ιδεολογικά γνωρίσματα. Αρχικά, η φυλή ήταν μια ταξινόμηση στη βοτανική και εν συνεχεία, στην ζωολογία. Όταν η κατηγορία της φυλής, της «ράτσας» εφαρμόζεται στον άνθρωπο, γίνεται συνώνυμο της γενεαλογίας.
Έτσι, ο λευκός διαθέτει μια επιδερμίδα, η οποία είναι ανώτερη από εκείνη του έγχρωμου μετανάστη. Η ιδεολογική συστηματοποίησή της έννοιας της φυλής οδηγεί στον ρατσισμό σαν ιδεολογία, η οποία προσκρούει πρώτα στο τείχος που υψώνει ο Φιλελευθερισμός.
Ο ρατσισμός δεν είναι ιδεολογία, γιατί δεν είναι ένα συνεκτικό σύνολο πολιτικών ιδεών. Οι διάφορες ρατσιστικές θεωρίες εμφανίζονται ως μορφές κληρονομικότητας. Πρόκειται για μια βιολογική και γενετική αντίληψη των διαφορών, η οποία τις παρουσιάζει ως σταθερές και η οποία καθιερώνει αυθαίρετα μια αξιολογική ιεραρχία μεταξύ των ομάδων ή των ατόμων που διακρίνονται με αυτόν τον ατεκμηρίωτο τρόπο.
Ο ρατσισμός αποστρέφεται, όμως, πρωταρχικά τον Φιλελευθερισμό, ο οποίος εμφανίζεται πρώτος μεταξύ των μεγάλων ιδεολογικών παραδόσεων. Ο Γάλλος Μακρόν ή, στην καθ’ ημάς πραγματικότητα, ο Έλληνας πρωθυπουργός «κρατούν» ιδεολογικά από την ίδια ιδεολογική μήτρα, την κατ’ εξοχήν διαφωτιστική ιδεολογική μήτρα του φιλελευθερισμού, ο οποίος διδάσκει την ισότητα των δικαιωμάτων και των ελευθεριών, ανεξάρτητα από το χρώμα της επιδερμίδας, το φύλλο ή τη θρησκεία. Έχει δηλαδή εκ κατασκευής ιδεολογικό μέτωπο απέναντι στον ρατσισμό.
Για αυτόν τον λόγο, η απόφαση του Μακρόν για άμεσα και δραστικά μέτρα καλό είναι να ληφθεί πιο σοβαρά υπ’ όψη.