Ρόλο άτυπου και πιθανού διαμεσολαβητή ανάμεσα στη Δύση και την Ρωσία φέρεται να διαδραματίζει, γεγονός που βρίσκει αντίθετη, μάλλον άδικα, σημαντική μερίδα του γαλλικού Τύπου. Ιδιαίτερα, ο Εμμανουέλ Μακρόν βρίσκεται αντιμέτωπος με δηκτικές κριτικές επισημάνσεις, που διατυπώνονται από σχολιαστές της εφημερίδας «Le Monde» και φιλοκυβερνητικών, διαδικτυακών μέσων ενημέρωσης. Οι σχολιαστές επιμένουν σε παλαιότερες τοποθετήσεις του Γάλλου προέδρου, όταν ασκούσε δριμεία κριτική εναντίον της Ρωσίας.
Οι επισημάνσεις αυτές δεν στερούνται υποβάθρου, με δεδομένο ότι, πράγματι, ο Μακρόν έχει εκφέρει δημόσια και ανοιχτά αρνητική γνώμη για τη στάση της Ρωσίας στον πόλεμο. Οι τοποθετήσεις του, όμως, αναφορικά με την είσοδο της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ γίνονται στα τέλη και όχι στις αρχές της χρονιάς. Ο αναχρονισμός δεν είναι του Μακρόν, αλλά μάλλον ορισμένων αναλυτών, που μιλούν και γράφουν για «μετατόπιση». Ο Γάλλος πρόεδρος ήταν και παραμένει ενάντιος στην εισβολή καθαυτή και στον τρόπο εισβολής στα ουκρανικά εδάφη. Δεν ισχυρίζεται ότι αυτή έγινε με τρόπο που σέβεται το διεθνές δίκαιο.
Επιπλέον, ο Μακρόν θέτει ζήτημα ως προς την είσοδο της Ουκρανίας στη Βορειοατλαντική Συμμαχία στα τέλη του Δεκεμβρίου, όταν η Ρωσία και ο Πούτιν προσωπικά κάνουν συγκεκριμένα βήματα προς την ενδεχόμενη έναρξη διαπραγματεύσεων ανάμεσα στο Κίεβο και τη Μόσχα. Αυτό που ισχυρίζεται ο Μακρόν, είναι ότι η εν λόγω είσοδος θα γινόταν αντιληπτή από τη Ρωσία «ως κάτι συγκρουσιακό», στη δεδομένη συγκυρία. Πιστεύει ότι «είτε η Ουκρανία ενταχθεί είτε όχι στο ΝΑΤΟ – και αυτό δεν είναι το πιο πιθανό σενάριο – θα πρέπει να της δοθούν εγγυήσεις ασφαλείας που είναι ακόμη πιο ισχυρές αφού έχει δεχτεί επίθεση από τη Ρωσία».
Ο Μακρόν επιμένει στην ανάγκη να δοθούν «εγγυήσεις ασφαλείας» στην Ουκρανία αλλά και στη Ρωσία στο τέλος της ουκρανικής σύγκρουσης, με στόχο να «φέρει τους πάντες γύρω από το ίδιο τραπέζι. Αυτό δεν είναι, όμως, δεδομένο ότι θα συμβεί, σύμφωνα τουλάχιστον με τον Γάλλο πρόεδρο. Αυτός ο στόχος του προέδρου της Γαλλίας δεν είναι ασύμβατος με την εκτίμηση της ουκρανικής πλευράς, η οποία υποστηρίζει ότι η Ρωσία θέλει να «προκαλέσει όσο το δυνατόν περισσότερο πόνο στους Ουκρανούς αμάχους για να προσπαθήσουν να παραβιάσουν τη δέσμευσή τους, την ενότητά τους στον αγώνα κατά της ρωσικής εισβολής».
Κι ακόμη, η κινητικότητα του Μακρόν στην διεθνή σκηνή έρχεται σε μια στιγμή, κατά την οποία ο Β. Ζελένσκι ολοκλήρωσε με επιτυχία το ταξίδι του στις ΗΠΑ, το πρώτο ταξίδι του στο εξωτερικό μετά τη ρωσική εισβολή πριν από δέκα μήνες, και ενώ προετοιμάζεται το έδαφος για την αναγγελθείσα συνάντηση του Ουκρανού προέδρου με τον Σαρλ Μισέλ και την Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν. Αυτές είναι σημαντικές κατακτήσεις για την ουσιαστική πρόοδο της ουκρανικής υπόθεσης.