Στις 24 Ιανουαρίου 1973, ο γιος του Ωνάση, Αλέξανδρος, σκοτώθηκε σε αεροπορικό δυστύχημα, σε ηλικία μόλις 25 ετών (δείτε εδώ βίντεο από την κηδεία του και το φέρετρο). Ο πρόωρος θάνατός του, επέφερε στον Αριστοτέλη Ωνάση βαρύ πλήγμα, από το οποίο δε συνήλθε ποτέ. Πέθανε δύο χρόνια αργότερα, στις 15 Μαρτίου 1975, στο Αμερικανικό Νοσοκομείο του Νεϊγύ, κοντά στο Παρίσι, πάσχοντας από οξεία μυασθένεια. Σύμφωνα με την επιθυμία του, ετάφει δίπλα στο εκκλησάκι της Παναγίτσας, στον Σκορπιό, όπου αναπαύονταν ήδη ο γιος του και η αδελφή του Άρτεμις. Εκεί ετάφη αργότερα και η Χριστίνα, η οποία πέθανε στις 19 Νοεμβρίου 1988 στην Αργεντινή
Το πρωτοσέλιδο της εποχής
«Παρίσι (Ασσοσιέϊτεντ). – Ο Έλλην μεγαλοεφοπλιστής Αριστοτέλης Ωνάσης πέθανε χθες στη 1 μ.μ. στο Αμερικανικό Νοσοκομείο του Νεϊγύ, σε ηλικία 70 ετών. Ενοσηλεύθη από τις 6 Φεβρουαρίου και υπέστη σειρά εγχειρήσεων. Η σύζυγος του μεγαλοεφοπλιστού Ζακελίν και η κόρη του Χριστίνα ήταν χθες στο Παρίσι, αλλά εκπρόσωποι της οικογένειας και του νοσοκομείου δεν θέλησαν να διευκρινίσουν εάν οι δύο γυναίκες ήταν κοντά του όταν πέθανε. […] Λευκάδα (Του απεσταλμένου μας). – “Θέλω στην κηδεία μου να γίνουν όλα απλά. Μόνον ο παπάς του Νυδρί κι ένας ψάλτης.” Αυτή ήταν η τελευταία επιθυμία του Αριστοτέλη Ωνάση, του μετανάστη, που μέσα σε μισόν αιώνα δημιούργησε μια από τις πιο μεγάλες “αυτοκρατορίες πλούτου” στον κόσμο. Στο Μαρτιάτικο ανθοστόλιστο περιβόλι του Σκορπιού –σε τούτον τον τεχνητό παράδεισο– ακόμη κι ο Ωνάσης δεν μπόρεσε να έχη διαφορετική θέση από εκείνη των φτωχών. Έτσι, σαν το φέρετρο κατέβαινε στο νιοσκαμμένο τάφο, κι ο παπα-Ζαβιτσιάνος, από το Νυδρί, άφηνε τις τελευταίες νεκρώσιμες ψαλμωδίες, γυναίκα, κόρη, αδέλφια και λιγοστοί φίλοι, που έφθασαν μέχρις εδώ για να τον συντροφεύσουν στο τελευταίο του ταξίδι, έρριχναν μια χούφτα νωπό χώμα, που όλο βάρινε για να σκεπάση σε λίγο, ολότελα, το φέρετρο.», έγραφε τότε χαρακτηριστικά η εφημερίδα Καθημερινή.