Με την ανακοίνωση του πυροβολισμού του νεαρού Ρομά δεν μπορεί να μην υπήρξε δημοκρατικός πολίτης που να μην ανατρίχιασε από το περιστατικό. Δεν σκέφτηκε, όμως, κανείς να αρχίσει να κοιτά κάπως καχύποπτα τον κομματικά ετερόδοξο συμπολίτη του μήπως συμμετέχει σε κάποια «άγραφη συνωμοσία σιωπής» ή σε κάποια Omertà της Απουλίας, εκτός από τον επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης μέσα από την επίμαχη ανάρτησή του στον προσωπικό του λογαριασμό.
Διαβάζουμε λοιπόν ότι στην Ελλάδα η αδικία έχει αναχθεί σε νόμο, ότι αν κλέβεις τα σπίτια των ανθρώπων μέσω τραπεζών και fundς, μπορείς να γίνεις βουλευτής του (όποιου) κυβερνώντος κόμματος και ότι αν κλέψεις βενζίνη αξίας είκοσι ευρώ, μπορείς να βρεθείς με μια σφαίρα στο κεφάλι.
Είναι αντιληπτό και, περαιτέρω, ανθρώπινο ότι, οριακά, μπορεί να μη γίνει άμεσα πιστευτή αυτή η είδηση. Μία επίσκεψη, ωστόσο, στον λογαριασμό του επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης πείθει, δυστυχώς, ακόμη και τον πιο φιλύποπτο από εμάς
Δεν τίθεται, βέβαια, κανένα θέμα προς συζήτηση, εν έτει 2022, ως προς τη διαδικασία που πρέπει να ακολουθηθεί για τη διαλεύκανση του θανάτου του νεαρού Ρομά. Ο αστυνομικός υπάλληλος που έτρεψε το περίστροφο εναντίον του οφείλει να σεβαστεί τη διαδικασία που προβλέπουν οι κανονισμοί, οι οποίοι διέπουν τη δόμηση και τη λειτουργία της Ελληνικής Αστυνομίας. Η τιμωρητική διαδικασία περιγράφεται από τους σχετικούς κανονισμούς του Σώματος.
Τα αρμόδια όργανα της δημοκρατικής Πολιτείας καλούνται να ενεργοποιηθούν και να επιληφθούν του θλιβερού περιστατικού. Η πατρίδα μας διαθέτει λαμπρούς νομομαθείς, ικανούς να εξετάσουν διεξοδικά όλες τις παραμέτρους του θανάτου και να εισηγηθούν τις προβλεπόμενες ποινές.
Ευτυχώς, ως δημοκρατικά συγκροτημένη πολιτική κοινότητα, δεν εκδίδουμε, πλην εξαιρέσεων, οίκοθεν δικαστικές αποφάσεις. Και ως κοινωνικό σώμα, έχουμε κατακτήσει, σε μεγάλο βαθμό, την ωριμότητα να αποφεύγουμε το δέλεαρ της εκφοράς ατομικών, αθωωτικών ή καταδικαστικών ετυμηγοριών σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ιστολόγια, ακόμη και σε διαδικτυακούς ιστότοπους.
Αυτοί οι κοινωνικοί αυτοματισμοί και τα πολιτικά τους ανάλογα ανήκουν στη σφαίρα της μυθολογίας του πρώιμου μεταπολιτευτικού κύκλου και στους δημόσιους (;) χώρους της Μόσχας ή της Τεχεράνης, εκεί όπου πολιτικοί ηγετίσκοι διολισθαίνουν, μόνοι, στον κατήφορο της ασέβειας απέναντι στη νεκρή σορό, στην ολισθηρή οδό της τυμβωρυχίας.