Ο Μπαρτζώκας ξανάφερε παίκτες που του ‘χαν δώσει την διαφορά. Εδώ που τα λέμε, ο Κάναν δεν ήταν για να βγει. Πρώτη φορά βρήκε ρυθμό, σήκωσε όρθιο το γήπεδο, περίμενε τρεις μηνες να το κάνει, ε, θα μπορούσε να μην κάτσει στον πάγκο. Όχι τίποτ άλλο, μετά όσο και να έπαιξε δεν ξανάκανε κάτι προσοδοφόρο στην ομάδα του.
Ο Παναθηναϊκός είχε ένα επιμέρους 2- 17, βρήκε τρόπους και πάνω απ’ όλα ψυχολογία, κάτι που στην πρώτη περίοδο του την εξαφάνισαν ο Φάλ με τον Κάναν. Το δεύτερο δεκάλεπτο όμως άνηκε στο “τριφύλλι”, με τον Ολυμπιακό να βρίσκει τις καλύτερες λύσεις του, μόνο στην πίεση ψηλά και σε καταστάσεις πρωτεύοντος αιφνιδιασμού. Είχε χαθεί το παρκέ για μεγάλο διάστημα από τα πόδια των Πειραιωτών και οι αντίπαλοί τους το εκμεταλλεύτηκαν.
Η επιθετική δεινότητα του Βεζένκοβ είχε ισορροπήσει από τον Μπέικον. Απλά ο τελευταίος στην συνέχεια δεν έκανε τα αναμενόμενα. Οι “ερυθρόλευκοι” είχαν μπορέσει από την αρχή να μπλοκάρουν τον Ουίλιαμς, αλλά δεν σταθεροποίησαν τον ρυθμό τους ως γηπεδούχοι και έτσι πήγαν στα αποδυτήρια με μπόλικα θέματα να συζητήσουν. Ο Παναθηναϊκός κατάφερε μέσα από τον επιθετικό του ρυθμό να ξεπεράσει το αρχικό σοκ και αν υπήρξε μια στιγμή κακής αντίδρασης, αυτή ήταν το γκολ- φάουλ του Φάλ τρία δεύτερα πριν το τέλος του 20λεπτου.
Τόμας και Πάρις
Για να τα λέμε και όλα, είχαν και στιγμές οι “αιώνιοι” που έκαναν διαγωνισμό γκάφας. Το πρώτο πεντάλεπτο του δευτέρου μέρους ήταν ενδεικτικό. Από την μια το άγχος και η πίεση που γίνονταν ακόμη πιο… βαριά από την έδρα (ο Παπανικολάου αν ήταν άλλος θα ΄χε λιποθυμήσει από τα αχ- βαχ των… προπονητών της εξέδρας) και από την άλλη, ο Ουότερς ή ο Λι, που ήθελαν να πάνε πιο γρήγορα και από την σκιά τους μέσα στο ΣΕΦ!
Θα μου πείτε “βγήκαν πολλά στον Παναθηναϊκό έτσι”. Ναι συμφωνώ, αλλά δεν γίνεται να αλωνίζεις 40 λεπτά το παρκέ. Έτσι έγιναν λάθη που έφεραν ξανά τον Ολυμπιακό σε θέση ισχύος. Όχι με μεγάλη διαφορά, αλλά με εικόνα …πιο ομάδας. Και αν ψάξει να βρει κάποιος τον καλύτερο του γηπέδου στο δεύτερο μέρος, εγώ θα προτείνω να δουν τον πιο ήρεμο και τον πιο “μέσα στα πράγματα”.
Αυτός ήταν ο Γουόκαπ και πολύ μακριά από τον δεύτερο και για τις δυο ομάδες. Ο Αμερικανός έβγαλε άμυνες, κέρδισε φάουλ, είχε την πιο καθαρή σκέψη στην εκτέλεση για να τον ακολουθήσει ο Λι. Μπορεί ο κοντούλης συμπατριώτης του να θέλει να ψάξει και κάτι παραπάνω, αλλά την ώρα που οι συμπαίκτες του είχαν μπλοκάρει έβαλε τα σουτάκια του και τους έδωσε ώθηση. Και δύσκολα σουτ, αλλά ο Λι μόνο τέτοια κάνει…
Με πληροφορίες από sports24.gr