Κίνα: Η πολιτική «μηδενικής ανοχής» δοκιμάζει τις αντοχές του Πεκίνου

Οι διαδηλώσεις αυτή την εβδομάδα σε όλη την Κίνα δείχνουν πόσο αντιδημοφιλής έχει γίνει η πολιτική του Πεκίνου για τη λεγόμενη πολιτική «μηδενικής Covid». Τώρα, ενώ το Πεκίνο φαίνεται να χαλαρώνει τους ελέγχους της πανδημίας, αντιμετωπίζει μια άλλη πρόκληση: Οι τοπικές κυβερνήσεις που είναι επιφορτισμένες με τη διεξαγωγή μαζικών τεστ και την επιβολή της καραντίνας έχουν έλλειψη μετρητών, και θα μπορούσαν να αναγκαστούν να μειώσουν το επίπεδο παροχής άλλων ζωτικής σημασίας υπηρεσιών.

Η πολιτική μηδενικής ανοχής στον κορωνοϊό κράτησε την Κίνα εκτός ύφεσης το 2020. Αλλά σχεδόν τρία χρόνια μετά, ο λογαριασμός αυξάνεται, επιβαρύνοντας σημαντικά τις δημοτικές αρχές στο πολυπληθέστερο έθνος του κόσμου.

Εάν επιμείνουν τα lockdowns και τα μαζικά τεστ, «οι κίνδυνοι για τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα θα αυξηθούν», δήλωσε στο CNN Business ο Τζορτζ Μάγκνους του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης.

«Οι τοπικές κυβερνήσεις υφίστανται τεράστια πίεση από το κόστος διατήρησης της μηδενικής Covid, και αυτό μπορούμε ήδη να το δούμε στη βιωσιμότητα του χρέους πολλών οντοτήτων και [σε] περιπτώσεις όπου οι δημόσιες υπηρεσίες μειώνονται, τοπικά περιουσιακά στοιχεία ή υπηρεσίες πωλούνται κ.λπ. .»

Οι τοπικές κυβερνήσεις, των οποίων τα έσοδα βασίζονται σε μεγάλο βαθμό στις αγοραπωλησίες γης, είναι πιο ευάλωτες οικονομικά από την κεντρική κυβέρνηση. Ξόδεψαν 11,8 τρισεκατομμύρια γουάν (1,65 τρισεκατομμύρια δολάρια) περισσότερα από όσα συγκέντρωσαν σε έσοδα μεταξύ Ιανουαρίου και Οκτωβρίου, και για να το κάνουν προχώρησαν σε εκτεταμένο δανεισμό, σύμφωνα με στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών της Κίνας.

Τι συνέβη τις προηγούμενες ημέρες

Εξοργισμένοι από τα επανειλημμένα lockdown και τα σχεδόν καθημερινά τεστ PCR για τον νέο κορονοϊό, χιλιάδες Κινέζοι διαδήλωσαν το περασμένο σαββατοκύριακο στο Πεκίνο, την Σανγκάη, την Γκουανγκτζόου ή ακόμη και την Ουχάν, στην οποία είχαν εντοπιστεί τα πρώτα κρούσματα τον Δεκέμβριο του 2019.

Για τις κομμουνιστικές αρχές, αυτό είναι το πιο εκτεταμένο κύμα διαδηλώσεων στη χώρα μετά τις φιλοδημοκρατικές κινητοποιήσεις στην Πλατεία Τιενανμέν το 1989. Μετά τον αιφνιδιασμό τους, κάλεσαν σε “καταστολή” για να περιορίσουν το κύμα αυτό, αλλά εμφανίστηκαν επίσης να δίνουν δείγματα για κάποια χαλάρωση στο μέτωπο της υγειονομικής πολιτικής.