Ο Γιώργος Τσακίρης επιχειρεί να εξηγήσει γιατί ο Αλμέιδα επιχειρεί να απογειώσει και όχι να αλλάξει το δίδυμο στην επίθεση και τους ρόλους που έχει στο χορτάρι.
Η προετοιμασία συνεχίζεται στην Ολλανδία και σύμφωνα με όσα βλέπω και διαβάζω από τον Τάσο Καπετανάκο, η έντασή της όλο και ανεβαίνει, με έμφαση σε όσα έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε (και να μας αρέσουν για να είμαστε ειλικρινείς) στο χορτάρι από τους ποδοσφαιριστές και την αποτελεσματικότητα στη δουλειά του Ματίας Αλμέιδα.
Το σώμα θυμήθηκε όσα έπρεπε έπειτα από 12 μέρες άδειας που είχαν οι «κιτρινόμαυροι» και σιγά – σιγά το ίδιο ισχύει με το κεφάλι, έχει φέρει πίσω στις εντολές που δίνει ο εγκέφαλος όλα όσα είχαν καταγραφεί στο …σκληρό του από την προηγούμενη φορά που δούλευαν τα ίδια, είτε στο βασικό στάδιο προετοιμασίας στην Ολλανδία είτε στην καθημερινή δουλειά στα Σπάτα. Το πρέσινγκ που… δαγκώνει τον αντίπαλο από τον λαιμό στο πρώτο δικό του τρίτο στον αγωνιστικό χώρο συνεχίζει να εξελίσσεται και να δουλεύεται, το ίδιο το άμεσο παιχνίδι, αλλά και η συνοχή των γραμμών.
Αυτά μαζί αποφέρουν το όμορφο παιχνίδι της ΑΕΚ το οποίο εκφράζεται από το πρέσινγκ, την ένταση αυτού (σ.σ.: του πρέσινγκ) στον αντίπαλο, την γνώση του τι πρέπει να συμβεί με την άμεση ανάκτηση μπάλας, ή το κλέψιμο χαμηλά στην εστία του αντιπάλου και το πού να βρίσκονται οι γραμμές προκειμένου οι μπάλες να ανακτούνται άμεσα! Όλα επαναλαμβάνω όσα έχουμε δει και μας έχουν προκαλέσει τον ενθουσιασμό και την αναγνώριση για τη σωστή δουλειά που γίνεται από τον Ματίας Αλμέιδα και τους συνεργάτες του είναι αυτά που εξελίσσουν στην Ολλανδία τούτες τις μέρες. Γι’ αυτό και δεν μπορεί να περιμένει κανείς νέα πράγματα και πρόσωπα σε τακτικές και 11άδες…
![](data:image/svg+xml;charset=utf-8,<svg height="800" width="1200" xmlns="http://www.w3.org/2000/svg" version="1.1"/>)
Όπως για παράδειγμα η συζήτηση που, στο δικό μου κεφάλι, έχει κουράσει σχετικά με τη γραμμή κρούσης και το γεγονός ότι ενώ παράγει αρκετά η ΑΕΚ, παραπάνω από ότι οποιαδήποτε ομάδα, δεν το εκμεταλλεύεται. Εστιάζουν δε στο γεγονός ότι δεν είναι φορ ο Λιβάι Γκαρσία και πως ο Σέρχιο Αραούχο παίζει πιο μακριά από κει που πρέπει, το κουτί, ότι πρέπει να μπει μερικά μέτρα πιο μπροστά απ’ τον συμπαίκτη του, να θυμηθεί… Τα ακούω και τα δέχομαι όλα, σέβομαι τις απόψεις και σε ένα βαθμό συμφωνώ, διότι δεν γίνεται να ξεχάσει και ο Τσίνο το γκολ, δεν θα είναι καλό για την ΑΕΚ.
Τα στοιχεία τους θέλει να εξελίξει επιπλέον ο Αλμέιδα!
Μέχρι εκεί όμως… Προσωπικά εκτιμώ ότι σωστά το κάνει ο Αλμέιδα, του ‘χω τυφλή εμπιστοσύνη και θεωρώ πως πρέπει μάλιστα να επιμένει σε αυτό το δίδυμο όπως ακριβώς το χρησιμοποιεί, διότι νομίζω σε αυτό όλο το αγωνιστικό σχέδιο που ξεκινάει και τελειώνει στο πρέσινγκ ψηλά στο πρώτο τρίτο του αντιπάλου, δεν υπάρχουν ποδοσφαιριστές άλλοι στο ρόστερ τη Ένωσης να το κάνουν έστω σχετικά καλά, ούτε καν εξίσου καλά, όπως οι Αραούχο και Γκαρσία. Συμπληρώνουν στο κομμάτι αυτό ο ένας τον άλλον σε όλη τη διάρκεια που αρχίζει η ΑΕΚ να τρέχει και να πιέζει ψηλά για να αναγκάσει το λάθος, ή την επιλογή μεγάλης μεταβίβασης στον αντίπαλο!
Ο Λιβάι Γκαρσία έχει τη δύναμη, τον όγκο και την αντοχή, να το κάνει και να το υπηρετει αυτό. Πιέζει σωστά, καλύπτει χρόνο και χώρο με την έκρηξή του που δεν το καταφέρνει άλλος και στα κερδισμένα αυτά δευτερόλεπτα φέρνει σε σωστή θέση όλους τους συμπαίκτες του στο χορτάρι. Επιπρόσθετα για να είμαστε και σωστοί, μπορεί όντως να παράγουμε περισσότερο και να τα χάνει ο Λιβάι Γκαρσία, αλλά αμφιβάλλω αν ήταν άλλος στη θέση του αν θα προλάβαινε να δημιουργήσει τις συνθήκες για να προκύψει ευκαιρία για την Ένωση. Διότι μερικές μπάλες που ‘χει προλάβει με τη ταχύτητά του, εύκολα θα κατέληγαν, είτε άουτ, είτε στον αντίπαλο στόπερ, είτε στον αντίπαλο τερματοφύλακα.
Το ίδιο αντιλαμβάνεται ο Αλμέιδα και για τον Σέρχιο Αραούχο. Μπορεί να χάνει κάποια γκολ του Αργεντινού φορ, αλλά εκεί που τον τοποθετεί και σχετικά με το αγωνιστικό σχέδιο που θέλει να υπηρετεί, κερδίζει πολλά περισσότερα από ένα τέρμα από τον Τσίνο. Την ένταση με την οποία πιέζει, το …βρώμικο παιχνίδι του (αλλά όχι αντιαθλητικό) όταν πάει πάνω στον αντίπαλο, η ικανότητά του με το που ανακτήσει την μπάλα να βγάλει επίθεση με μια -βαριά δυο- επαφή, είναι στοιχεία που δεν γίνεται στον ίδιο βαθμό, ούτε καν στον ίδιο, έστω να πλησιάζει, να τα πάρει από άλλον στο ρόστερ της ΑΕΚ…
Ναι, είναι δεδομένο πως και ο Γκατσίνοβιτς μπορεί να παίξει εκεί, και ο Πινέδα ίσως, και ο Άμραμπατ, στη θέση του Αραούχο εννοώ, όχι με τα ίδια αποτελέσματα όμως, σε καμία περίπτωση. Όπως και στην κορυφή της επίθεσης μπορεί να ανταποκριθεί και να δώσει γκολ ο πρώτος σκόρερ με τη φανέλα του Βόλου στην Ελλάδα και το πρωτάθλημα, ο Φαν Βέερτ, αλλά δεν γίνεται να ‘χει τα ίδια κέρδη στο πρέσινγκ με τον Ολλανδό φορ σε σχέση με τον Λιβάι Γκαρσία, την ίδια διάρκεια, τις ταχύτητες, διαφορετικός επιθετικός (πολύ καλός) περιοχής. Ξεκάθαρο στο δικό μου κεφάλι και μάτι!
Οπότε σωστά και δικαιολογημένα ο Αλμέιδα επιχειρεί να το εξελίξει αυτό με το δίδυμο Αραούχο – Λιβάι Γκαρσία και όχι να το σπάσει. Δεν το σπάει με τίποτα!
Πηγή: enwsi.gr