Στις βουλευτικές εκλογές του 2011, το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) κέρδισε σχεδόν το 50% των ψήφων. Έξι μήνες πριν από τις επόμενες προεδρικές και βουλευτικές εκλογές, που έχουν προγραμματιστεί για τον Ιούνιο του 2023, του πιστώνεται μόνο το 36,3% των προθέσεων ψήφου σύμφωνα με το ινστιτούτο δημοσκοπήσεων Metropoll. Οι χθεσινοί υποστηρικτές δεν διστάζουν πλέον να επικρίνουν τις υπερβολές του «Reïs» (του Ηγέτη), ενός από τα προσωνύμια του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
![](data:image/svg+xml;charset=utf-8,<svg height="1250" width="1869" xmlns="http://www.w3.org/2000/svg" version="1.1"/>)
«Δεν εμπιστεύομαι πλέον το AKP», λέει ο Αλπαρσλάν (όλα τα ονόματα έχουν αλλάξει), καθισμένος στον καναπέ του σαλονιού του, ανάμεσα σε δύο γουλιές τσαγιού. Ο νεαρός 24 ετών, παντρεμένος, πατέρας ενός παιδιού, ζει στη συντηρητική συνοικία Σουλτανμπεΐλι της Κωνσταντινούπολης. Προερχόμενος από πολιτικά ενεργή οικογένεια, όπως ήταν φυσικό στήριξε το κόμμα μόλις είχε δικαίωμα ψήφου. Σήμερα, όμως, παραδέχεται την ενόχλησή του: «Ψήφισα Ερντογάν το 2018 για θρησκευτικούς λόγους. Είμαι πιστός και ήταν ο καλύτερος υποψήφιος στα μάτια μου. Τώρα όμως δεν μπορεί πλέον να ανακόψει την οικονομική κρίση».
Εργαζόμενος με τον κατώτατο μισθό (5.500 τουρκικές λίρες καθαρά ή περίπου 285 ευρώ) σε εργοστάσιο κατασκευής μπαλονιών, ο Αλπαρσλάν πρέπει να εργαστεί υπερωρίες σε ένα εργαστήριο κατασκευής κουρτινών για να συντηρήσει την οικογένειά του. «Με ένα παιδί στο σπίτι, έπρεπε να ανοίξω τη θέρμανση για μερικές μέρες. Δεν έχω ιδέα για το λογαριασμό του φυσικού αερίου που θα πρέπει να πληρώσω στο τέλος του μήνα… 1.500 λίρες, αναμφίβολα», φοβάται.