Roubini: Ο στασιμοπληθωρισμός, το χρέος και η καινοτομία στα χρηματοπιστωτικά

Project Syndicate

Στο τελευταίο σχόλιό σας στο PS επιβεβαιώσατε την προσδοκία σας ότι οι προσπάθειες των νομισματικών Αρχών να συγκρατήσουν τον πληθωρισμό θα «προκαλέσουν τόσο οικονομικό όσο και χρηματοπιστωτικό κραχ» και ότι «ανεξάρτητα από τη σκληρή τους συζήτηση» οι κεντρικές τράπεζες «θα αισθανθούν τεράστια πίεση για αντιστροφή της σύσφιγξής τους» μόλις υλοποιηθεί αυτή η συντριβή. Ποιος θα ήταν ο αντίκτυπος μιας τέτοιας ανατροπής;

Nouriel Roubini: Οι κεντρικές τράπεζες βρίσκονται τόσο σε παγίδα στασιμοπληθωρισμού όσο και σε παγίδα χρέους. Εν μέσω αρνητικών κλυδωνισμών της συνολικής προσφοράς που μειώνουν την ανάπτυξη και αυξάνουν τον πληθωρισμό, είναι καταδικασμένες αν το κάνουν και καταδικασμένες αν δεν το κάνουν. Εάν αυξήσουν τα επιτόκια αρκετά για να μειώσουν τον πληθωρισμό στο 2%, θα προκαλέσουν σκληρή προσγείωση. Και αν δεν το κάνουν – προσπαθώντας αντ’ αυτού να προστατεύσουν την ανάπτυξη και τις θέσεις εργασίας ,- θα μένουν όλο και πιο πολύ πίσω από την καμπύλη, οδηγώντας σε αποδέσμευση των προσδοκιών για τον πληθωρισμό και σε μια σπείρα μισθών-τιμών. Μια αύξηση των επιτοκίων αρκετή για να συντρίψει τον πληθωρισμό προκαλεί όχι μόνο οικονομικό αλλά και χρηματοπιστωτικό κραχ, με τους ιδιώτες και δημόσιους οφειλέτες υψηλής μόχλευσης να αντιμετωπίζουν σοβαρές δυσκολίες. Η επακόλουθη χρηματοοικονομική αναταραχή που εντείνει την ύφεση, δημιουργώντας έναν φαύλο κύκλο βαθύτερης ύφεσης και κλιμάκωσης του οικονομικού πόνου και των προβλημάτων για το χρέος.

PS: Οπως το θέσατε στο νέο σας βιβλίο «MegaThreats: Ten Dangerous Trends That Imperil Our Future and How to Survive Them», κατευθυνόμαστε προς τη «μητέρα όλων των κρίσεων χρέους» και καμία από τις πιθανές λύσεις δεν είναι χωρίς κόστος.

N.R.: Οι λύσεις για την αντιμετώπιση του χρέους δεν είναι ποτέ εύκολες ή χωρίς κόστος. Για το χρέος που εκφράζεται σε ξένο νόμισμα, η μόνη εφικτή επιλογή είναι η αθέτηση υποχρεώσεων και η αναδιάρθρωση όταν το χρέος έχει καταστεί μη βιώσιμο – διαδικασίες που μπορεί να είναι ακατάστατες και παρατεταμένες και που μπορεί να κοστίσουν σε μια χώρα την πρόσβαση στις κεφαλαιαγορές.

Οι ανταλλαγές χρέους για προστασία του κλίματος μετατρέπουν τις απαιτήσεις των πιστωτών σε μετοχές ή απαιτήσεις για τη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου. Αλλά δεν είναι αρκετά μεγάλες για να επιλύσουν σοβαρά προβλήματα χρέους και οι οφειλέτες μπορεί να πιστεύουν ότι η μετατροπή του χρέους σε μετοχικό κεφάλαιο για απαιτήσεις μείωσης εκπομπών διαβρώνει την κυριαρχία, μεταφέροντας ουσιαστικά την ιδιοκτησία των φυσικών πόρων και των περιουσιακών στοιχείων μιας χώρας σε ξένες οντότητες.

Ο Nouriel Roubini είναι καθηγητής Οικονομικών στη Stern School of Business του New York University Stern School of Business και επικεφαλής οικονομολόγος Atlas Capital Team

Πηγή: ot.gr