Όταν ο επικεφαλής της Διεθνούς Υπηρεσίας Ατομικής Ενέργειας (ΙΑΕΑ), Αντόνιο Γκρόσι, επιβεβαιώνει τον βομβαρδισμό του πυρηνικού σταθμού στη Ζαπορίζια, η εξέλιξη είναι όντως ανησυχητική, όπως ο ίδιος ο Γκρόσι επισημαίνει. Το ερώτημα, που προκύπτει, αν ισχύει ο ρωσικός ισχυρισμός ότι οι ίδιοι οι Ουκρανοί βομβάρδισαν τον πυρηνικό σταθμό.
Είναι γνωστό ότι, παράλληλα προς τον πραγματικό πόλεμο, διεξάγεται και ένας αντίστοιχος επικοινωνιακός πόλεμος, ο οποίος επικεντρώνεται κυρίως σε ζητήματα ισχύος και δημόσιας εικόνας. Αυτή η επικοινωνιακή πολεμική διαμάχη είναι πλέον καθιερωμένη διεθνοπολιτική τακτική, ιδίως όταν η πλάστιγγα της έκβασης του πολέμου αρχίζει να γέρνει υπέρ της ενός ή του άλλου εμπόλεμου μέρους.
Από την άποψη αυτή, η Ρωσία έχει εισέλθει σε μια πολεμική σύγκρουση, που την είχε εκλάβει αρχικά ως μια σύντομη «ειδική στρατιωτική επιχείρηση» και η οποία εξελίσσεται σε διαδοχικές ήττες στο πεδίο, ιδιαίτερα τις τελευταίες εβδομάδες, με πιο πειστική την ανάκτηση εδαφών από τους Ουκρανούς, οι οποίοι μόνον αυτοκαταστροφικές και αυτοκτονικές τάσεις δεν έχουν εκδηλώσει σε αυτήν την οκτάμηνη πολεμική αναμέτρηση απέναντι στη Ρωσική Ομοσπονδία.
Η Ζαπορίζια βρίσκεται υπό ρωσική κατοχή, δεν ανήκει – τουλάχιστον, όχι ακόμη – μεταξύ των περιοχών που τα ουκρανικά στρατεύματα έχουν καταφέρει να ανακαταλάβουν. Αποτελεί ένα διοικητικό και οικονομικό κέντρο στα νοτιοανατολικά της χώρας και, ταυτόχρονα, την έκτη μεγαλύτερη σε πληθυσμό περιοχή, πριν από την έναρξη των εχθροπραξιών. Αν κάποιος ακολουθήσει τη συλλογιστική του ρωσικού ισχυρισμού ότι οι ουκρανικές δυνάμεις βομβάρδισαν την περιοχή, αυτό σημαίνει πρακτικά ότι η Ουκρανία στρέφεται εναντίον της Ουκρανίας. Ακόμη καλύτερα: η Ουκρανία ισοπεδώνει την Ουκρανία.
Και θα επρόκειτο για μια προσπάθεια καταστροφικής ισοπέδωσης, επειδή ακριβώς στην επίμαχη περιοχή βρίσκεται ο πυρηνικός σταθμός της Χώρας και ο μεγαλύτερος σταθμός ολόκληρης της Γηραιάς Ηπείρου. Το παίγνιο είναι «ακίνδυνο» όταν κινείται στη σφαίρα των επικοινωνιακών στρατηγικών επιλογών και τακτικών κινήσεων. Γίνεται όμως πολύ σοβαρό, όταν πρόκειται για τις ζωές των Ουκρανών και της Ευρώπης συνολικά, χωρίς να γίνει λόγος για άλλες χώρες που γειτνιάζουν με την περιοχή.
Επιπλέον, η Δύση έχει επανειλημμένως εκφραστεί για το κατά κυριολεξία ζωτικό αυτό ζήτημα. Το έχει πράξει είτε σε συλλογικό – υπερεθνικό επίπεδο, είτε σε μονομερές.
Ενδεικτικά, σε συλλογική κλίμακα, η G7 έχει υποστηρίξει πως η Ρωσία είναι εκείνη που «θέτει σε κίνδυνο την περιοχή και απαιτεί να επιστρέψει (σ.σ.: η Ρωσική Ομοσπονδία) στον νόμιμο κυρίαρχο ιδιοκτήτη της, την Ουκρανία, τον πλήρη έλεγχο του πυρηνικού σταθμού της Ζαπορίζια», σύμφωνα με τη σχετική ανακοίνωση του περασμένου Αυγούστου. Σημειώνεται ότι η G7 αποτελείται από τον Καναδά, τη Γαλλία, τη Γερμανία, την Ιταλία, την Ιαπωνία, το Ηνωμένο Βασίλειο και τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Μάλιστα, αυτές οι τελευταίες παρενέβησαν στην επικίνδυνη αυτή αντιπαράθεση, συμπρατατόσσεμενες με την ουκρανική πλευρά και τον πρόεδρο Β. Ζαλένσκι. Ο υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ δήλωσε νωρίς το πρωί ότι η Ρωσία ακολουθεί το δρόμο της πλήρους παραβίασης της διεθνούς νομιμότητας και ότι η Κίνα, το Ιράν και η Βόρεια Κορέα είναι οι συνοδοιπόροι και προμηθευτές στρατιωτικού υλικού του Β. Πούτιν. Αναφερόμενος στους συμμάχους αυτούς της Ρωσίας, ο Αμερικανός υπουργός δήλωσε πως «οι αυταρχικοί ηγέτες φίλοι του Πούτιν παρακολουθούν. Και μπορεί να συμπεράνουν ότι η απόκτηση πυρηνικών όπλων θα τους δώσει “άδεια κυνηγιού”. Και αυτό μπορεί να οδηγήσει σε μία επικίνδυνη σπείρα πυρηνικής διασποράς».
Η αιτίαση των Ρώσων περί του ουκρανικού βομβαρδισμού της Ζαπορίζια είναι, βέβαια, δυνατόν να ισχύει, να έχει αντίκρισμα αλήθειας. Δεν είναι όμως η πρώτη φορά που οι Ρώσοι κατηγορούν τους Ουκρανούς ότι θέλουν να καταστρέψουν την Ουκρανία. Μόνο που ένα ατύχημα στο σταθμό της Ζαπορίζια θα είναι ένα πυρηνικό ατύχημα, με συνέπειες πολύ πιο σοβαρές και εκτεταμένες από την πυρηνική καταστροφή της Φουκουσίμα το 2011. Οι νεκροί και οι ακρωτηριασμένοι από το ενδεχόμενο πυρηνικό ατύχημα υπολογίζεται ότι θα ανέρχονται σε δεκάδες χιλιάδες.